(bkz: askerhaklari.com)

askerlik yapanlar bilirler.
ya böyle bir hikaye duymuşlardır ya da ciddi ciddi şahit olmuşlardır.
zorunluk askerlik görevinin ifşası sırasında intihar eden asker sayısı da yatsınamaz seviyede.
ancak ulusal medyada yer almayan bu iki haberin sadece "arkadaş kurşunu"ndan ibaret olduğuna inanmıyorum.

"adamın tasını attırma sıkarım mevzide kafana 2 tane, eğitim zaiyatı yazarım olur biter." diyen üstlerin olduğu yerlerde görülendir. ya arkadaş kurşunu oluyor ya eğitim zaiyatı. hayatı boyunca karşılaşmamış, belki konuşup karşılaşsa kanlı bıçaklı birbirine saldıracak fikirlere sahip insanları alıp 1 binanın içine 1.5 yıl koyunca böyle şeylerin önü açılmış oluyor. psikopatı, ruh hastası, korkağı, cesuru, itaatsizi, eşcinseli, sapığı, eğitimlisi, saygılısı, saygısızı bir araya koyuyorsun. başlarına da belki onlardan daha saygısız, oraya gelen eri kendinin köpeğiymiş gibi gören bir komutan koyuyorsun.

hatırlayın mevzi mevzi elinde pimi çekilmiş el bombası ile dolaştırılan askeri. hatırlayın afyonkarahisar patlamasını. bunlar savaş sırasında olmuş şeyler değil. siz askerinin eline disiplinli olsun diye pimini çekip el bombası veren bir komutanı unutuyorsunuz da sonra gelip "arkadaş kurşunu" ile ölen askere mi hayret ediyorsunuz?

teröristlerle olan çatışmalarda teröristlere karşı savaşırken bizzat sırtlarından vurulan askerleri, askerlik yapan terör örgütü mensuplarının öldürdüğünü unuttuk mu? bunları ilk defa mı duyuyorsunuz yoksa? pkklı asker dağa kaçtı diye onu aramak için kurulan ve arama-tarama sırasında pusu yiyip ölen askerleri ilk defa mı duyuyorsunuz?

eğer bu ordu psikopatından en uysalına kadar tüm askerlerine gerçekten kıymet vermezse çok görürüz daha "arkadaş şakası kurbanı" asker. çocukları askere gidince ordunun söylediği "çocuklarınız bizlere emanet!" lafının hakkını vermek lazım. çocuğu alıp evine tabut yollayınca "emanete sahip çıktık" mı diyor yoksa ordu? vatan, millet, sakarya yapmadan; "vatanımızı savunmak için gerekirse 10 milyon şehit veririz!" diyenlere kulak asmadan önce bir düşünelim lütfen, orada ölen askerler 20 yaşındaki adamlar. 20 yıl ailesi bakıyor, büyütüyor. sonra bi şeyler oluyor. tabutu geliyor eve. "vatanımızı savunmak için gerekirse bilmemkaç şehit veririz." diyenlere ricam lütfen kendileri taşısınlar o pimi çekik el bombasını mevziden mevziye.

teröristler elini kolunu sallaya sallaya karakola girip askerlerimizi şehit ederken heronlarla tepeden izleyip "tüh tüh yazık oldu." diyenleri unutmayalım.

"vatanı mı savuncaz la!" demiyorum ben. "vatanı savunuyoruz!" diyip aslında insanları arkadan vuranlara dikkat çekmek istiyorum.

bu şehitler gerçekten arkadaş şakası ile de ölmüş olabilir. gerçekten emniyeti açıp "bak şimdi topraam napcam!" diyen bir gerizekalı tarafından da öldürülmüş olabilir. askeri araçların içinde çenesinin altına g3 dayayıp intihar eden askerleri unutmayalım. sikik medyanın bize yansıtmadığı olayları biraz araştıralım ve uyanık olalım. bu insanlar askerde neden intihar ediyor? gariban neden hep hep hep daha fazla eziliyor? şu sikik devrecilik muhabbetinden nasıl oluyor da komutanlar haberdar olmuyor? denetim öncesi kirli yatakların çarşafları hemen toplanıp yerine yenileri seriliyor da, denetim sonrası o temiz çarşaflar neden sökülüp yerine eski kirli çarşaflar konuluyor? orayı denetleyen albay gerçekten bunu göremeyecek, farkedemeyecek kadar bi'haber mi olaydan? insanlar neden işlerine geldiği gibi davranıyor. ailesine "oğlun şerefli türk ordusuna emanettir! gözün arkada kalmasın anacığım!" dedikten sonra o emanet adam neden banyo yaptıktan sonra ıslak ıslak ayaza çıkartılıp hasta olduruluyor? bahane olarak neden "bünye alışır!" deniyor? bu orduda subayların, astsubayların emeği ödenmez, kabul. ama ya er, er-baş? onların emeği ödenir mi? bilinenler bilinmezden gelindiği sürece, görülen şeylere rütbe uğruna göz yumulduğu sürece daha çok asker intihar eder. çok asker kaza kurşunu ile şehit olur.

akıllara soru işaretleri getiren olaydır. terörün yoğun olduğu yerlerde komutanlarının bulaştığı pisliğe sesini çıkarıp sonra da susturulan gerçek vatanseverlerdir.

yandaş ve prangalı medya, her ne olursa olsan "çok şükür artık şehit haberleri almyoruz" sloganının zedelenmemesinin hükümet için ne kadar önemli olduğunu bilmektedir.

galiba 2013 ocak ayından bu yana, son derece planlı bir biçimde, "ne mutlu ki şehit haberi gelmiyor" veya "türkiye'de artık şehit haberi yok" veya "ak parti sayesinde şehit haberleri kesildi" veya apo'yla el sıkışılan ilk günden itibaren bir takvim sayacı takılmışçasına "şu kadar gündür şehit haberi almıyoruz" söylemine maruz haldeyiz.

bu söylemi hiç duymayan kaldıysa assın boynuna bir balon, atsın kendini sarayburnu'ndan yukarı!

farkındaysanız ketinlikle "şu kadar gündür şehir vermiyoruz" veya "ak parti sayesinde askerlerimiz şehit olmuyor veya "türkiye'de artık ordu şehit cenazeleri göndermiyor" denmiyor. bu söylemi duyamazsınız çünkü konunun bu şekilde ifade edilmesine geçit verilmiyor.

kelime seçimleri tesadüfi değil. hep bir "şehit haberi" vurgusu var. mesele şehitler değil, mesele şehit haberleri.

açık açık yüzümüze söylüyorlar işte. şehit haberleri gelmeyecek.

sağdan soldan, yelpazenin her noktasından bütün haber editörleri bu nüansı daha ilk andan itibaren gördüler ve gereğini yapmaya başladılar. ve öyle bir hava yaratıldı ki şehit haberi gelmesine karşı olanın barışa da karşı olduğu önkabulü pekiştirildi. o bulanık sularda askerlerin ölmemesini istemek ile askerler ölse dahi bunun haberinin yapılmasını istememek birbirine karıştı. işin içindeki çakallık orada.

- biz askerler şehit olmuyor demedik.
- peki ya ne dediniz?
- biz şehit haberleri gelmeyecek dedik.

.

şehit haberlerinin alenen sansürlenmesinden ileri gelir.gençler bir bir hiç uğruna yitip gidiyor.bir de üstüne üstlük barışmış bilmemneymiş palavraları yüzünden artık haber de alamıyoruz.yazık günah,böyle de taviz verilmez ki.tarih elbette bunun sorumlularını affetmeyecektir,onlar için şimdiden çok üzülüyorum.