cahillerin korkusuzca bilmedikleri konuların üzerine atlayıp, bol keseden rahatça atıp tutması karşısında kendini çok bilgili hisseden ukalânın, cahilin haddini bilmeksizin oturduğu yerde oturup kalmayıp da acayip yanlış düşünceler ileri sürerek ortalığı bulandırmasına tahammül edememesidir. bu tiplere göre cahil tescilli cahil ya, yakasına cahil yaftası vurulmuş ya, hatta bir yerlerden cahil olduğuna dair kendisine belge de verilmiş ya, ha işte bu cahilin tüm bu cahillik alâmetlerine karşın yine de kafasının içindekileri dışarı vurmaları kadar uygunsuz bişi olamaz. cahil dediğin, cahilliğini bilmeli, ağzını açmamalıdır.

bizim ukalâya gelince, konuşmak, yazmak, fikir beyan etmek bu zatın tekelindedir. bir konuda açıklama yapılacaksa, tez ileri sürülecekse ondan başkası sakın ola ki böyle bir densizlik yapmamalıdır. yaparsa, işte olanlar olur. n'olur mesela? bizim tekelci bilgi küpü, kendi küplüğü yetmiyormuş gibi başka küplere biner. öfkesi burnuna çıkar, hasır hasır burnundan solumaya başlar. bunalımdı, krizdi derken, mahvolur, çatlar bizim küp alimallah.

bununla da kalmaz tabi. memleket zaten bu cesaretli cahiller yüzünden bu hale geldiği için memleketin de vay haline.

gel de sen bizim çok bilmiş bilgi küpüne acıma. insanın şu cahillere seslenip, "kes sesini lan. görmüyor musun burada çok bilmiş ukalâ bilgi küpleri var. onlar varken konuşmak senin neyine!" diyesi geliyor.