herkesin ve her şeyin birilerinin ve bir şeylerin çakması olmaktan utanmadığı bir devir için oldukça normal bir artıştır. burak özçivit'in de ünlü olmadan önce sultanbeyli apaçisi gibi gezdiği günlere ait fotoğraf
* google görsellerde ismini aratınca en üstlerde çıkıyor zaten. kendisinin o hali birilerinin kötü taklidiyken şimdiki hali ise başarılı bir uyarlamadan ibaret. allah aşkına sokaktaki ve televizyondaki her 10 erkekten 8'inin saçı o önleri hafif uzun, arkaya doğru havalı bir şekilde bırakılmış model değil mi? mesela o modeli ilk burak özçivit'in kafasında görmediğimize adım kadar eminim. kısacası taklidin taklidinin taklidinin taklidi.... şeklinde bir döngü mevcut ve suç maalesef çakmanın kendisinde değil, ona bir dur demeyip prim verende.