herzaman yaptığım şeyi yaptım; kafamı guzelleştirdim ve yürüdüm. kafamı yasadim ve yaşıyorum. yine bir günü türlü sarhosluklar içinde geçirdim.

sabah erkenden uyandım, hava serindi ama güzel. koşuya çıkmadım, kahvaltıyı da pas geçtim — sadece biraz su içip ofise doğru geçtim. bilgisayarıma oturdum. öğlene kadar iyi çalıştım, işler tıkırındaydı.

öğlen güzel bir yemek yedim, tam kıvamındaydı, hem doyurucu hem keyifli. işten sonra doğru boks antrenmanına geçtim. kroşe öğrenmeye başladım; ilk başta zorladı ama hissi harika. he bir de patronum da aynı hocadan benimle ders alıyor, adama yumruk atamiyoruz tabi :) neyse biraz koştum, mekik çektim, sınav misali kendimi zorladım. sonra sıcak bir duş, bütün yorgunluğu aldı götürdü.

akşam motoruma atladım, rüzgâr yüzüme vurdukça günün yorgunluğu tamamen dağıldı. şehrin içinde biraz turladım, sonra bir kelle paça içtim, oh mis gibi geldi. üzerine bir türk kahvesi, tam keyif molası. sevdiklerimi ailemi aradım. asayiş berkemal mi diye kontrol ettim herkesi.

sonra imparatorluğum olan evime döndüm, (kendi evim) evime aynı gönul evim gibi davranırim, herkesi almam.

koltuğa yayıldım, televizyona behzat ç. koydum. geriye sadece huzur kaldı.

daha ne yapayım, günün tadını çıkardım işte.

kahvaltıya mantarlı omlet yaptım
spora gittim
masaja gittim
kahve yaptım
en önemlisi kendime sen 35 yaşındasın kimseye açıklama yapmak zorunda değilsin dedim.

aynaya baktım.

gerçekten aylardır aynada yüzüme gözüme saçıma bakmadığımı farkettim.

beyaz yakalıların tanrısı bir gün beni de kurtarır mı diye dua ettim.

bugün, tam 3 aydır hiçbir şeyine dokunmadığım evimi temizledim. tüm izleri, tüm tozları yok ettim.
yerleri, tüm eşyaları, dolapları, koltuğu, kıyıyı bucağı sildim. masamda biriken bira kutularını jumbo boy koca poşete eze eze doldurdum.
buzdolabındaki peyniri, zeytini, reçeli, peynir helvasını, ekmeği, her şeyi çöpe gönderdim.
3 aydır makinede duran bulaşıkları tekrar yıkadım, makineyi boşalttım, tezgahımda biriken bulaşıkları makineye attım.
bugün ilk kez yalınayak evimin her köşesinde dolaştım, tüm ışıklarını açtım ve parlayan ışıltıyı gözüme takılan tek zerresi kalmamasının huzuruyla seyre daldım.
bugün ilk kez ne yazdı diye bakmadım. ruhumu, zihnimi, kendimi, hatırladım.
bugün doğruldum ben, ayağa kalktım, ne için dünyaya geldiğimi, sevdiklerimin üzerimdeki onca emeğini hatırladım.
mayıs yeli, kolay can vermedin, ama artık bitti, bir meşalem var elimde, gölgesindesin.

annemi aradım bugün

öylesine o işte ben işte, kolay gelsinlerden sonra, seni özledim aradım dedim sevindi gariban, o sevinince ben gariban da sevindim, dur yere duble sevinmiş gibi olduk, halbuki tonla işim vardı ama birkaç dakika her zaman vardır

kapatırken de seni seviyorum oğlum dedi, damardan serum bağlasan o kadar rahatlamazdım biliyor musun.

evet kendi namım hesabına yaptığım tek şey buydu hakkaten

giyinip süslenip, kazanamadığım (:/) fotoğraf yarışmasının ödül törenine gittim. törenin ortasında da çıkıp eve gittim ve üzüm yedim. üstüne de çiğdem çekirdek çıtlattım ...

boğazım tahriş olmuştu kendi kendime faranjit teşhisi koydum ve nane limonlu çay ardından zencefil bal limon karışımı bir şeyler yaptım. ara sırada tuzlu suyla gargara yapıyorum.

direksiyon yumrukladım

mutlu ve huzurlu bir gün geçirdim.