rol yapmak, maske takmak zorunda kaldığınız bir hayatı yaşamak mecburiyeti.
eş, dost, aile veya arkadaşlar, hangisine sorsalar sizi farklı farklı anlatılıyorsanız, bir yerlerde bir yanlışlık olmuş demektir.

sizi arayıp sorduğunuza pişman etmeyecek kişileri sevip özleyerek, olmaktan kurtulabileceğiniz insan modeli.
bir de bu modelin tersi var. (bkz: sevmediği özlemediği halde görev gibi arayan soran insan) evlerden ırak, bununla uğraşmak daha zor.

bir süredir yapmak isteyip cesaret edemediğim eylemdi. kendime uzunca bir tatil verdiğim son dönemde dağ, göl kenarı, sahil gibi yerlerde deneyimleme fırsatı buldum ve neden daha önce yapamadım diye düşündüm.
gezerken en sevdiğim yerler manzaralı, önü açık, ormanlık alanlar oldu (emlakçı tarifi oldu bu da^*). doğayla iç içe, kendinizi dinlediğiniz, konfor alanından çıktığınız, obsesyonlarınızla mücadele ettiğiniz süpper aktivite. yazın ortasında üşümekse paha biçilemez. ^* tabii ki etrafına gürültüsüyle, çöpüyle, davranışlarıyla zarar veren insanlarla da karşılaştım ama odak noktanıza olumsuzlukları almazsanız gayet de bu bulunmaz anların keyfini çıkarabilirsiniz. bir de ekipman, malzeme, yakıt derken hiç ucuz bir tatil olmadı bunu da not düşeyim :(

vatan bilgisayar mobil uygulamasındaki haritada işaretli adresinin değiştirilmesi gereken şube.
gopark'ın altındaki otoparktan taşınmış olmasına rağmen uygulamadaki harita hala bu adrese yönlendirmekte. otoparkın giriş kapısında da hala tabelaları mevcut. otoparkın içine girip bakındığınızda da sizi, gevrek gevrek gülerek 'vatan bilgisayarı mı arıyorsunuz, onlar taşındı otoparktan çıkmak için 20 lira para vermeniz lazım' diyen at hırsızı tipli otopark görevlileri karşılıyor.
o tenhada başıma bir iş gelmesin diye parayı verdim ama sana çok pis laflar ettim içimden at ağızlı dayı!!

ameliyat günü veren doktorun istifa etmesinden rahatsız olan zatların müteessir olmasına neden olacak durum. şaka şaka ne müteessir olacak, bu ülkede kimse kimsenin umurunda değil. hepimiz kendi derdimize duyar kasıyoruz.

70 yaşına merdiven dayamış, çevresinde çok sevilen, yardımsever, şakacı hocamızın kendisini soran hastaya hüzünlü bir ses tonuyla 'o doktor öldü ya:(' demesini hatırladım. karşısındaki hasta ' ee bize kim bakacak şimdi?' diye yaygara koparınca şaka kaka olmuştu.^*

farkındalık gerektiren bir eylem. varlığa alışmak insanı zayıflatırken, yokluğa alışmak insanı güçlendiriyor.
neye alışıp vazgeçilmez görürsek onunla sınanıyoruz, hayat böyle çünkü. kendimizden başka hiçbir şey hayatımızda kalıcı değil. her şey bitebilir, herkes gidebilir. mal, mülk, anne, baba, eş, dost; hayatımızdakilerin kıymetini alışkanlığa dönüştürmeden bilmek lazım.

şaşırmadığım, yaklaşık on sene önceki hatıralarımı gözümde canlandıran olay.
yeni mezun, mecburi hizmet için atanmış, sahada tıfıl bir hekimken dönen bağzı dolapları görmezden gelemeyeceğimi göstermek için biraz gürültü çıkarmıştım. hatta dönem arkadaşım da olan biri açık açık bizimle sidik yarıştırırsan kimin uzağa işeyeceği belli demişti. ben mobbinglere göğüs gerip pes etmeyerek işlerine çomak sokmaya devam ederken bir gün kaymakamın odasında bu arkadaşı çay servisi yaparken gördüm. açıkçası kadın meslektaşına sidik yarıştırmaktan bahsetmesinden daha çok şaşırmıştım quasimodo gibi dolanmasına.
ben bir insan kendini niye bu kadar küçültür diye düşünürken adam önce ilçe sağlık müdürü oldu, sonra başka bir ilde il sağlık müdürü oldu.^*
bu ülkede, gücün karşısında iliklenemesin diye yapılmış cübbesini iliklemeye çalışan yargı mensupları var maalesef. (bkz: danıştay başkanının önünü iliklemeye çalışması)
siz başkaları adına utanırken, onlarsa hayatlarından gayet memnun.

bu adaletsizlik, fakirin haklarının farkına varıp zenginin sahip olduklarını isteyecek cesarete sahip olmasıyla ancak dengelenebilir.
sadece akp hükümetinin değil kapitalizmin isteği bu yönde. çözümü eğitim ve aydınlanma. karanlıkta kendine konfor alanı oluşturmuş uykucuları uyandırmakta.

ülkesinin sınırlarını korumak için çaba gösterir diye cevaplanabilecek sorunsal. bunda da abes bir durum yok. ha sen çok müreffeh ya da yardımsever bir ülkesindir, ülke sınırındaki savaştan kaçıp sığınan insanlara kendi vatandaşlarının hakkını gasp ettirmeden insani şartları sağlayıp ev sahipliği yaparsın.
biz ne yaptık peki? en hümanist vatandaşımızı bile ırkçı söylemlerde bulunur hale getirdik. aferin bize, utan yunanistan.

henüz iki aylık bir kedide karşılaşınca hasta mı acaba deyip veterinere koşturduğum ses.^*
sonucunda hiç kedi beslemedin mi gülümsemesine maruz kalmıştım.
artık uykudan uyandıran horlamaya evrildi. uyandırıp kovalıyorum tosbayı, kalk yerine yat diye. az sonra yine tepeme çıkıp horluyor.^*