düşündükçe delirecek gibi oluyorum.

fizikçilere göre evrenin şu anki halini alabilmesi için, büyük patlama’daki koşulların gerçekleşme olasılığı:
1 / 10^10^123

bunu p = 1 / 10^10^123 olarak kabul edelim.

evrende yaşanabilir bir galaksinin oluşma ihtimali şöyle:
galaksimizde 100-400 milyar yıldız var. ancak sadece çok küçük bir kısmının çevresinde yaşanabilir bölgede bulunan bir gezegen oluşabiliyor.
astrofizikçilere göre bu ihtimal:
p 1 / 10^24

hayatın cansız maddeden ortaya çıkma süreci tam çözülemese de hesaplanan bazı modeller bu olasılığı yaklaşık şöyle veriyor:
p 1 / 10^40

evrimsel sürece geldiğimizde homo sapiens’in ortaya çıkması için milyonlarca yıllık rastlantısal mutasyonlar ve çevresel baskılar gerekliydi.
yaklaşık olasılık:
p 1 / 10^20

senin benim spesifik olarak doğmamızın ihtimali için gereken anne ve babanın tanışması, doğru zamanda doğru sperm, doğru genetik birleşim gibi koşulların bir araya gelmesi ihtimaline de bazı matematiksel modeller
p 1 / 10^2,685,000 diyor.

tüm bu olasılıkları çarptığımızda:
ptoplam = p × p × p × p × p

bu da yaklaşık:

ptoplam 1 / (10^10^123 × 10^24 × 10^40 × 10^20 × 10^2,685,000)

ortaya çıkan sonuç bu gezegendeki atom sayısından fazla fazla büyük. matematiksel olarak
senin de benim de var olma ihtimalimiz pratikte sıfır, teoride sıfırdan biraz büyük.

yani öyle berbat bir şey ki... ufacık bir sapmada sen, ben, hiçbirimiz olmayabilirdik. tayyip hükümeti altında yaşamak zorunda kalmayabilirdik. saçma sapan dertlerle üzülmezdik. hiçbir seye ihtiyaç duymazdık. neredeyse var olmayan bir olasılıktan ötürü şimdi bu saçmalığı çekmek zorundayız. korkunç bu. siz mutluysanız ben bilemem. hayat sadece dünyanın korkunç acılarla dolu bir yer olduğunu fark edemeyecek kadar aptal olanları mutlu eder.

galatasaray kulübüne helal olsun. yok öyle istediğini söyleyip "kara mizah yapıyorum ben" diye işin içinden çıkmak. ayrıca eti firması da gayet haklı. milyonlarca liralık harcama yaptırıp sonra firmayı mağdur edemezsin.

kerem bir maçta çok top kaybeder. ertesi gün vincenzo montella takıma, "arkadaşlar size dünyanın en iyi sihirbazını takdim edeceğim" der. sonra da kerem'e döner ve der ki: "ulan oğlum! tüm topları kaybettin. senden daha iyi sihirbaz dünyaya gelmedi. al bu topu da kaybet, herkes görsün!"

futbolcuların yaptığı her şey harika, muazzam, çok klas ya da müthiş değil be abi. sikicem övgülerini senin yeter ya.

bu adam yazdığımız eleştirileri, insanların gösterdiği tepkileri kesinlikle siklemiyor. çünkü bunun hamaset içeren mide bulandırıcı maç anlatımını acun çok seviyor. tek çaremiz milli maç günleri bu adamı kaçırıp maç bitene kadar ağzı kapalı bir şekilde rehin tutmak. yoksa uzun süre taca çıkan toplarda bile inanılmaz tehlikeli bir pozisyonmuş gibi götünü yırtarcasına bağırmasını çekeriz.

hayatımda duyduğum en arthouse konuya sahip film.

"erken evredeki şizofren hastalığıyla mücadele eden bir şair ve sıra dışı bir dedektif olan juhan liiv, 1890'larda zalim rus imparatorluğu'nun gölgesi altındaki estonya'da yaşanan korkunç cinayet vakalarını çözmeye koyulur."

düşündükçe delirecek gibi oluyorum.

fizikçilere göre evrenin şu anki halini alabilmesi için, büyük patlama’daki koşulların gerçekleşme olasılığı:
1 / 10^10^123

bunu p = 1 / 10^10^123 olarak kabul edelim.

evrende yaşanabilir bir galaksinin oluşma ihtimali şöyle:
galaksimizde 100-400 milyar yıldız var. ancak sadece çok küçük bir kısmının çevresinde yaşanabilir bölgede bulunan bir gezegen oluşabiliyor.
astrofizikçilere göre bu ihtimal:
p 1 / 10^24

hayatın cansız maddeden ortaya çıkma süreci tam çözülemese de hesaplanan bazı modeller bu olasılığı yaklaşık şöyle veriyor:
p 1 / 10^40

evrimsel sürece geldiğimizde homo sapiens’in ortaya çıkması için milyonlarca yıllık rastlantısal mutasyonlar ve çevresel baskılar gerekliydi.
yaklaşık olasılık:
p 1 / 10^20

senin benim spesifik olarak doğmamızın ihtimali için gereken anne ve babanın tanışması, doğru zamanda doğru sperm, doğru genetik birleşim gibi koşulların bir araya gelmesi ihtimaline de bazı matematiksel modeller
p 1 / 10^2,685,000 diyor.

tüm bu olasılıkları çarptığımızda:
ptoplam = p × p × p × p × p

bu da yaklaşık:

ptoplam 1 / (10^10^123 × 10^24 × 10^40 × 10^20 × 10^2,685,000)

ortaya çıkan sonuç bu gezegendeki atom sayısından fazla fazla büyük. matematiksel olarak
senin de benim de var olma ihtimalimiz pratikte sıfır, teoride sıfırdan biraz büyük.

yani öyle berbat bir şey ki... ufacık bir sapmada sen, ben, hiçbirimiz olmayabilirdik. tayyip hükümeti altında yaşamak zorunda kalmayabilirdik. saçma sapan dertlerle üzülmezdik. hiçbir seye ihtiyaç duymazdık. neredeyse var olmayan bir olasılıktan ötürü şimdi bu saçmalığı çekmek zorundayız. korkunç bu. siz mutluysanız ben bilemem. hayat sadece dünyanın korkunç acılarla dolu bir yer olduğunu fark edemeyecek kadar aptal olanları mutlu eder.

genç ve uzun saçlı hali başarılı bir severus snape performansi sergileyebilirdi.

yönetmen zach cregger’in liberal biden hükümetinin amerikan kültürü üzerindeki etkisine dair korkularını sembolik bir dille işlediği film.

joe biden döneminde özellikle eğitim alanında tartışmalı uygulamalar yaşanmıştı. title ix yasası kapsamında cinsiyet kimliği ve cinsel yönelim temelli ayrımcılığın yasaklanması, ırksal eşitlik ve kritik ırk teorisinin müfredata dahil edilmesi gibi adımlar birçok kesim tarafından amerika’nın geleneksel değerlerine ters bulunmuştu. bu politikalar, bazı aileler ve muhafazakar gruplar arasında ideolojik bir dayatma olarak algılandı. trump’ın aldığı tepki oylarının önemli bir kısmı da bu atmosferde şekillendi zaten. insanlar basit bir şekilde "çocuklarının transeksüelliğe yönelmesini ve dinden çıkmasını" istemediler.

filmde 17 çocuğun aynı anda evlerinden kaçmasıyla başlayan hikâye, toplumun paniğe kapılması ve öfkesini yanlış bir hedefe yöneltmesiyle ilerliyor. ailelerin sınıf öğretmeni justine’i cadılıkla suçlaması, halkın gerçek sorunları görmezden gelip kolay hedefler seçmesine dair güçlü bir metafor. asıl suçlu olan gladys hala ise abartılı makyajı, kırmızı peruğu ve grotesk tavırlarıyla liberal elitin aşırılığını temsil ediyor. masum bir amerikan ailesinin içine sızarak onları kontrol altına alması, yönetmenin biden döneminde kültürel dokunun bozulduğunu düşündüğünü gösteriyor.

filmde polis ve eğitim kurumlarının neredeyse tamamen işlevsiz olması da dikkat çekici. cregger, demokrat yönetim altındaki devlet kurumlarının güçsüzleşmesini eleştiriyor. gladys’in bu kurumları kolayca manipüle edebilmesi, isterse insanları birbirine düşürmesi, isterse onları kendi amaçları uğruna kullanması bu eleştiriyi güçlendiriyor. eşcinsel okul müdürü karakterinin gladys’in etkisi altına girmesi azınlık politikalarının araçsallaştırıldığına dair açık bir gönderme.

finalde gladys’in çocuklar tarafından öldürülmesi, yönetmenin gözünde liberal düzenin sonunu simgeliyor. bu sahne 2024 seçimlerine ve toplumun yeniden uyanışına dair bir metafor olarak okunabilir. çocuklar kendilerini kontrol altında tutan ihtiyarı paramparça ediyorlar; tıpkı 2024'te halkın sonunda kim tarafından yönetildiğini fark edip cumhuriyetçi parti'yi büyük bir hezimete sürüklemesi gibi.

döni vilnöv diyince büyük yönetmen oluyor, deniz yenikent diyince konut projesi.

henüz ölmedi, hayatta. zaten öyle kolay kolay ölmez. zor ölüm diye 5 tane filmi boşuna çekmedi.

yarın öbür gün doğudaki okullarda portresi duvarlara asılacaktır. bugünleri de gösterdi bize akp hükümeti. allah'ınızdan bulun diyeceğim de bulmuyorsunuz.