enis arıkan'ın performansı sırasında beni ağlatan yapım.
enis arıkan hangi sıfatla orada falan gibi konulara girmeden birkaç şey söylemek istiyorum:
performansın sonuna doğru enis arıkan'ın sus işareti yapmasıyla
bülent özveren'in
* sesi giriyor. "türkiye birinci. sevgili seyirciler türkiye birinci. tarihinde ilk kez türkiye birinci"
ben ağladım buna. elim ayağım titremeye başladı, tüylerim diken diken oldu ve ağladım. belki buradaki artık çoğunluğu oluşturan yazarlar o zaman daha dogmamislardi bile, ya da bebeklerdi hatirlamiyorlar o anı. canlı izlemiş biri olarak beni çok etkiledi o anın sesini tekrar duymak.
peki diyeceksiniz ki "neye ağladın e be salak
eurovision o kadar önemli bir sey mi?"
eurovision birinciliğimize degil, ben ülkemin geldigi noktaya ağladım. bircogunuz o yarışmayı önemli gormeyebilir ama bence önemliydi. her sene kaçırmadan izlerdim ben. birincligimizde heyecandan koltukta ziplarken koltuğu kirmisligim da var
* ama konu bu değil. konu dünyanın gözünde nereden nereye geldiğimiz. her alanda. eğitimde, sağlıkta, sanatta, kadin haklarında, tarımda, işsizlikte, yaşam standardında. aklınıza gelebilecek her konuda.
biz ki on yıllardır eurovision'a katılıp, son senelerde de yüksek dereceler elde eden bir ulkeydik. artık sınırdan cogu tarım ürünlerimiz limitin bilmem kaç katı fazla toksik madde ciktigi icin geri gönderilip bize yedirilen, doktorlarına "giderlerse gitsinler" denildiği için iyi eğitimli cogu gencin vatanını terk edip başka ülkeye hizmet ettiği, yandaş olmadigin surece sanayide ya da başka bir sektörde tutunamadigin, multecilerin kendi halkindan daha cok onem gordugu, neredeyse gun aşırı bir kadin cinayeti yaşanan, saçma sapan üçüncü dünya ülkesi olduk resmen.
benim içim acıyor. ben cok üzülüyorum. birilerinin yedi sülalesine yetecek kadar parası olmasına rağmen hala cebi dolacak diye bu vatanın bitirilmesine çok üzülüyorum. 20 yıldır üzülüyorum ben buna ama az önce "turkiye birinci" cümlesini duyunca biraz yıkıcı oldu bu benim için.
çoğunuz "başka cumhurbaşkanı, baska yönetim görmedik yeter artik" diyorsunuz ya hani, biz gördük. emin olun bu durum daha kötü çünkü biz ülkenin ne kadar geriye gittiğine şahitlik ediyoruz. siz, bunu yaşayarak deneyimlediginiz için pek fark edemediniz bize nazaran.
*diyeceğim o ki, bana yapımın konusundan ve amacindan bağımsız bir sürü duygu yaşattı enis arıkan. teşekkür ederim.