andre maurois nin söylediği bir söz.

sevdalıydı, hemde kara sevdalı.

bir arada olamazlardı. geçim derdi, iş stresi veya benim anlayamadığım, çözemediğim, herkeslere sorup öğrenemediğim nedenlerden bir arada olamazlardı.

ilk göz ağrısından iki çocuk, hayatın tüm yükü, tek başına hayatla mücadele.
kader mi, kısmet mi, şans mı, talih mi kansere yenik düştü çok erken.

hastalığının son günlerinde, derdini anlatamazken, tek belirgin sözcük çıktı dudaklarından ambulansla giderken: sevdiceğinin, ilk göz ağrısının adı.ne hayatını adadığı çocuklarının, ne annesinin, ne babasının adı. sadece sevdiceğinin adı.

bir kadın aynı zamanda hem sevdalı hem anne olur. tercih yapmak zorunda bırakılmadıkları sürece...

(bkz: cocuk da yaparim kariyer de)

annelik sıfatının yanına başka bir sıfat yakıştıramayan^*** zihniyetin bir düşüncesi. keşke annelik tek hedef olmasa, kadınlar tek sıfatla sınırlandırılmasa, herkes aşık olsa..

bok yedicibaşıların sloganı olan söz.seven kadın sevdiğini hem sevgili,hem anne,hem arkadaş,hem de bir çok şey olarak sahipleneblir.tek dert aradaki ince çizgilerinin hassasiyetini algılamaktır.fakat bu bir başarı simgesi değil çoğu zaman zaaf göstergesidir.maalesef türk kadını bunu yapar,yaptıkça da batar,battıkça da vazgeçmez.

(bkz: sen sevdalı ben belalı)