büyük hatadır.
bir ideoloji, ölmeyi göze alacağınız en son şey olmalı. düşünsenize, evrende milyarlarca galaksi, bunların her birinin içlerinde yine trilyonlarca gezegen var. bırakın dünyayı, güneş sistemini falan..uzaya çıkıp şöyle azıcık uzaklaşsan, samanyolu galaksisini bile toz zerresi kadar göremeyeceksin.
kronolojik bir kozmik takvim yaratsak, evrenin milyarlarca yıllık tarihinde, sadece birkaç saniye görünüp kayboluyoruz. hatta uzay zaman bakımından, es kaza yaşadığımız bu 60-70 senelik ömrümüze varoluş bile denemez, komik olur. her şeyden önce en azından plüton'a, jüpiter'e falan ayıp olur.
yine evrenin kozmik tarihini önümüze sersek, belki de bu milyarlarca yıllık zaman diliminde (dinazorlar minazorlar hepsi dahil) belli bir süre -süre bile denmez de- zeki bir yaşam şansı bulan nadir, hatta belki de yegane varlıklarız.
hayat her şeye rağmen çok büyük bir şans, inanın. evet resmen piyango. evren ve yaşam hakkında az biraz bilgi sahibi olanlar, bunun büyük bir ikramiye olduğunda hemfikirdirler.
bu yüzden hiçbir zaman, sınırlı ve kıt insan aklının ürettiği, çelişkilerle ve yanılgılarla dolu fikir demetlerinin, sahip olduğunuz bu ikramiyeye ortak olmasına, onu harcamasına izin vermeyin.
annelerimizin dediği gibi, herkes kendini kurtarır, olan size olur evladım.
ideolojiler soyut kavramlardır. maddi bir şey uğruna ölmektense bir fikir ve düşünce uğruna ölmek her zaman daha kabul edilebilir. öyle bir şey düşünün ki bir insanın kafasında planları atılıyor ve onun kaleminden çıkarak bütün dünyayı tehdit edebiliyor. bundan daha mucizevi bir şey var mı? evrenin büyüklüğünü ileri sürerek büyük mevzular uğruna küçükleri çöpe atmak kendini kandırmak olur. insanları besleyenlerde ideolojilerdir, aç bırakanlar da. seni uzaya çıkaracak olan da bir ideolojidir, uzaydan gelecek yaratığın sana muamelesi de. önemli olan hangi ideoloji uğruna ölmeyi göze alacağın.
her insan biraz intihara meyillidir. kimisi biraz fazla meyillidir.
mevsim bahar olunca yaşamak ne güzel filan falan...
insan, ölüm bilinciyle yaşıyor; herkes bu yükü çekmekten keyif almıyor pek tabii.
tüm mücahitler, teröristler, gerillalar vs. intihara meyillidir. bilinçli olarak veya bilinçaltında ölümü arzular.
bir ideolojik davaya katıldığında, hem son günlerini anlı şanlı duygular eşliğinde, aksiyon, macera içinde geçirecek; hem de çok özlediği ölüme kavuşacaktır.
yani, kimse bu tip davalar uğruna ölenlere üzülmesin. istediği bir işi yapan kişi için neden üzülesiniz? ölüm engellenebilen bilen bir şey olsa, ölümü seçmek tuhaf karşılanabilirdi belki.
yazık olan, ölmek istemediği halde bu intihara meyilli çıldırmışlar yüzünden ölen masumlar.
bir ideoloji uğruna ölebilirsin, herkes inandığı bir şey uğruna ölebilir. peki inandığın değerler uğruna öldürebilir misin?
ölünebilir ama anlamı olmaz
ölmesen daha iyi
ideolojisiz insan boşa yaşamıyordur.
bazı insanlar hayatı kendini bir şeye adamış olmaktan gurur duyar, bu çok normal ve aslında güzel bir şeydir ama işin garip bir kısmı var. ideoloji için ölmek.
insanlar ölürler bu da çok doğal, nedeni ne olursa olsun. ama bazı insanlar en azından ismi yaşasın isterler. iyi ya da kötü.
mağara duvarlarına resim çizen adam orada izini bırakmak istiyordu iz bırakmak bizim için bir iç güdü.
bu iç güdüyü ne şekilde kullanacağımız tamamen bizim hedeflerimizin ne kadar büyük olduğuna bağlı.
evrenin ve zamanın ne kadar büyük olduğu bizim evreni ne kadar algıladığımızla alakalı, istenirse evrenin boyutu devasa olarak algılanabilir ya da birinin yazdığı bir kitap kadar da algılanabilir.
bu ne kadar dogmaya inandığınızla alakalı, bilimsel bir makale yazısını mutlak doğru kabul edebilirsiniz. ama bilimde mutlak doğru kabul edilemez bir argüman (en azından sosyal bilimler için tamamen geçerli) kimse nedense kütle çekim yasalarını ideoloji olarak kabul etmiyor. (ki zamanla yanlışlandığını biliyoruz)
tek bir kaynağı ya da bazı kaynakları doğru kabul etmek her zaman dogmadır. insanlar kendi dogmaları olmayan dogmalar için ölenlere saygıyla bakmıyorlar. mesela bir ışid üyesi kendini patlattığı zaman, gene kendini patlatan başka bir dogma örgüt tarafından (buraya aklınıza gelen her hangi bir örgütü koyabilirsiniz) mal ilan ediliyor.
evren daha büyük algılandığında özgün fikirlerinizle kendinizi patlatmadan adınızı duyurabiliyorsunuz. (karl marks bir örnek)
insanlığın ortak mirasını, ortak hafızasını gözden geçirebiliyor ve geleceğini tahmin edebiliyorsunuz. kendi ideolojinizi yaratıyorsunuz aslında ve bunun için gerçek bir ideolojisiz olmanız gerekiyor ki özgün olasınız.
bir fikir için ölmek makul bir olay değil, zira marry curie kendini fikrinin doğruluğuna inandırmıştı ve ne yazık ki kendi fikirleri yüzünden öldü. tanrının kusursuz geometrisine kafayı takan kepler teorisinin doğruluğunu olması gerekenden daha geç doğruladı.
herkesin hayatı değerlidir ve herkesin dünyada iz bırakmaya hakkı vardır. bunu birilerinin peşinden ölerek mi yapacağınıza yoksa özgün olarak mı yapacağınıza evren algınız karar veriyor.
benim eyyorlamam bu kadar.
tanım: bence gereksiz olay.
hiçbir ideoloji mükemmel değildir öyleyse uğruna ölmek saçma olur. tabii ki ideolojinizi körü körüne olmamak kaydıyla savunabilirsiniz, hakkınızdır.(bkz:
koy götüne rahman gitsin)
yaşatmayı seçenler ile ölümlere bahane üretenler..
hayattaki seçimlerini bu kritere göre belirlemeli insan.
ve unutmamalı ki hiç bir şey insanın kendisinden daha değerli değildir.
deniz gezmiş'nin başına gelen olaydır.
"the mark of the immature man is that he wants to die nobly for a cause, while the mark of the mature man is that he wants to live humbly for one"
olgunlaşmamış insanın özelliği, bir dava uğruna soylu bir biçimde ölmek istemesidir, olgun insanın özelliği ise bir dava uğruna gösterişsiz bir biçimde yaşamak istemesidir
(bkz:
wilhelm stekel)