biz ki arkasından yürüdüğümüz kızı sollayan adamlarız.
biz ki metrobüste kendimizi bi köşeye çekip insanlara yanlışlıkla da olsa temas etmekten korkan adamlarız.
neden ? kadının biri çıkıp "taciz var" diye bizim gibi masumları ele güne rezil etmesin diye.
metroda beğendiğimiz bir kızı rahatsız etmemek için öküz gibi kesmemeye çalışan adamlarız lan.
bu ülke bizi bu hale getirdi.
bunda kadınların payı yok mu ? kesinlikle var.
hertürlü psikolojisi bozuk milletiz, kadınıyla erkeğiyle.
tanım yok.
sözlük sayesinde ilk öğrendiğim andan itibaren günlerdir beynimden sayfalarca şey yazdım ilk defa özgecan ile ilgili bir entri yazabiliyorum. gerçekten toplumun her kesmini derinden etkilemiş bir vahşet o korkulu ruh hali bende de var. dün gece markete giderken iki araba arasından geçerken hafif karanlık sokakta bir kadınla yüzyüze gelince muhtemelen o kötü ruh hali ikimizin içinden de geçmiş olmalı ki o ruh halini karşımdaki insanda gördüm ve geçiş avantajı fazlasıyla bende olmasına rağmen kendini belki biraz iyi hisseder diye sokağın başına gelip yol vermek için tekrar sokağın sonuna kadar giden araba gibi geri çekilerek yol verdim.
bu ülkede kadınlar her zaman dikkatli, diken üstünde ve uyanıktırlar. özgecan cinayetinden beri yazıldı, söylendi işte. önüne bakarak yürümek, ıssız sokaklardan geçmemek, geçmek zorundaysa bunu mümkün olan en hızlı şekilde yapmak, toplu taşımada erkeğin yanı boşsa oraya oturmamak, insanların (erkeklerin) ona en az temas edebileceği bir noktada durmak, konuşmalarına, mimiklerine sürekli dikkat etmek, eve girer girmez kapıyı kilitlemek... erkeklere absürt gelen pek çok eylem kadınlar için rutindir, sıradandır.
yani demem o ki; biz hep böyleydik, sadece siz farkında değildiniz. kezban demek kolayınıza geliyordu. şimdi sadece ne düşündüğümüzü biliyorsunuz. bizim önyargımız özgecan'la oluşmadı ki. bu bizim genlerimize işlenmişti zaten. dünya erkeklerindir ve kadınlar bu bilgiyi kafalarına vurula vurula öğrenir. altı yaşında bacaklarını kapatarak oturmayı öğreniyoruz biz. kadınlar tanımadıkları bütün erkekleri geneller. bu ülkede başka şansınız yoktur ki.
erkekler özgecan'dan sonra kadınların kendilerine nasıl baktıklarını bilecekler belki. potansiyel sapık olarak değerlendirileceklerini, kadınların neden yanlarına oturmadıklarını, kendileri hızla kızın yanından geçerken -takip etmediğini göstermek adına-, kızın nasıl gerim gerim gerildiğini... empati yapacaklar bir süre. sonra unutulacak. 2 güne kalmaz yine kezban'lı başlıklar göreceğiz burda.
erkekler üzülmüyor mudur, elbette üzülüyordur. sadece sanırım bir kısmı aydınlanma yaşadı. "ufku iki katına çıktı"
erkeklikten vazgeçme eşiğine gelme hali.
kadına yönelik şiddet, taciz, tecavüz, ikiyüzlü ahlak anlayışı gibi onlarca örneğini sayabileceğimiz iğrençliklerin kokuşarak, kabararak üstüne kapatılan ataerkil kapağı itmesi, püskürüp yüzümüze sıçraması neticesinde bu lanet düzenin 'lehine' olmasından, bu canavarlarla aynı cinsiyete sahip olmaktan utanma hali olabilir pekala.
özgür babaoğulları çok güzel ifade etmiş bir erkeğin ruh halini:
insanlığın bittiği yerde erkeklik başlar
hemcinslerinden, hatta kendinden, erkekliğinden tiksinme halidir. karşıdan gelen iğrenç bakışlara sahip saplamaların aslında potansiyel birer tecavüzcü olabileceğini düşünme halidir.
mesele kadın ya da erkek olmakla alakalı değil, direkt olarak türkiye'de canlı olmakla alakalıdır.
erkeğinin penisini kesen kadının haberinin altında ''ellerine sağlık bu şerefsizlere az bile'' diye yorumu gördükten sonra ülkeden umudu zaten kestim.
bir arada yaşama özrümüz var. özürlü bir sistemin içindeyiz. neyimiz düzgün? yatalak hastaya çöp muamelesi yapan insanlarda var, köpeğe tecavüz eden insanlarımız da var. var oğlu var.
mesele erkek ya da kadın olmak değil, bir arada yaşamayı öğretememek.
ülkenin ve ülke içerisindeki canlıların kaderini değiştirebilecek güce sahip partiler sadece sidik yarıştırmakla, birbirine laf sokmakla meşgulken zaten tartışmak yersiz.
ağaca bir çizik bir harf atarak zarar veren insanla, kadınını döven insanın arasında fark yok. işte asıl mesele bu.
2 gündür kızcağızın her fotoğrafını gördüğümde gözlerim yaşarıyor. mersindeyim şuan, dün minübüse bindim midem bulandı. şöförü inceliyorum minübüsü koltukları,nefretle bakıyorum kendimi durduramadan, gözümün önüne sahneler geliyor. kalkıp minübüsçüye o şerefsizi tanıyor muydun diye sorasım geliyor kendimi zor tutuyorum. düşünüyorum ne suçu vardı özgecan'ın?
2 gündür uyuyamıyorum. düşünüyorum insanlığın nerede olduğunu bulmaya çalışıyorum yok! çare olarak ne yapılabilir kadınlara biber gazı şok tabancası vs. dağıtılsın diye düşünmüştüm, dün öğrendim ki özgecan da da biber gazı varmış. işe yaramamış. biber gazından ölen o kadar iyi insan varken bu şerefsizi neden öldürmemiş biber gazı. yok artık yapacak bir şey kalmamış. biber gazı da işe yaramıyorsa kadınlara tabanca dağıtılmalı. bunu ciddi ciddi düşündüm. özgecan'ın yanında silahı olsaydı bu şerefsizi oracıkta 2 bacagından da vurup polisi arayabilseydi bu durum hiç yaşanmayacaktı.
bu ve bunun gibi daha nice düşüncelerle, mide bulantısıyla, göz yaşıyla giden garip bir ruh halidir.
buram buram nefes daraltıcı ruh halidir. olayın bütünüyle hayal edilmesi imkansız. 3. bir tekil şahıs olarak bile hayal edemiyorsun. bir de o kızı düşün. gözleriyle bakıyor ama görmüyor. beyni allak bullak. gözünü kapatıyor, sıkıyor dişlerini, kasıyor kendisini, elinden geldiğince itiyor, vuruyor, bağırıyor. onların iğrenç uzuvlarını hissediyor. hissedemiyor aslında çünkü artık bıçaklanmış halde. kan kaybediyor, şok tablosu gelişiyor. sonra artık ölüm var önünde. diyorsun ki kurtulayım bu nasıl işkence. ölüyorsun sonrasında. şu an fark etmeden nefes alıyorsun ya okurken fark ettin daha yeni işte o nefes bitmiş oluyor. okurken kalbin fark etmeden atıyor ya okurken fark ettin daha yeni işte o kalp artık durmuş oluyor. hava soğuk diyorsun ya artık o üşüme bir daha hissedilmez oluyor. yere ayağını basarken hissetmiyorsun ama yerçekimi var ya... işte o yerçekimi artık yok senin için. yazarken elim ayağım titriyor, nefesim daralıyor. üstüne de yakıyorlar biraz önce ölmekte olan seni. yakıyorlar seni. yakıyorlar. yakıyorlar. artık sabah ki bugünkü dersim/işim güzel mi geçecek, bugün konuşacaklarım var, bugün kafama estiği gibi yaşarım diyebilme şansın yok. bitmiş her şey. sözler de bitmiş. sözler de...