http://www.facebook.com/…161730904564&type=1&ref=nf

adresinde de görülebileceği üzere japon uzmanın bizim bürokratlardan birini cevabıyla tokatlarken belirtiği kıyaslama.

en azından gençlik üzerindeki etkisi sebebiyle doğru olabilecek olan önerme.

şubat ayında okuduğum okulun^* kültürel etkileşim anlaşması sebebiyle gittiğim japonya'da bunu gayet açık bir şekilde görebiliyorsunuz. hiroshima'ya gitmemize rağmen, bizden önce giden türk gruptan türk insanı için hiroshima'nın gerçekten önemli olduğunu görüp anlayınca, bizi hiroshima'ya götürdüler. tam da bombanın düştüğü yere kocaman ve yüreklerin kolay kolay dayanamayacağı bir müze dikmişler ve bahçesini de çok güzel yapmışlar. resmen turistik bir gezi alanı haline getirmişler ancak bundan herhangi bir ticari beklenti gütmeden yapmışlar, gayet de takdir ettik.

gelgelelim yanimizdaki o zamana kadar hiçbir problem yaşamadığımız japon arkadaşlara... bu arkadaşlar biz orada üzüntüden kafayı yiyip, koca koca adamlar ağlamanın eşiğine geldiğimizde gayet espiriler, şakalar havada uçuşur halde yanımızda takıldılar. birkaç alman turistin uyarmasına bile aldırış etmeden "ehuahauhah" diye gülmeye devam ettiler.

bazen "gençliğimiz nereye gidiyor" diye hayıflanıyoruz ancak ben bu güne kadar bilmemkaç kere gittiğim çanakkale şehitleri anıtında böyle bir saygısızlık yapan türk genci görmedim. vardır illaki sululuk yapan şebekler ama japonya'da karşımıza çıkan ve o anda orada bulunan bütün japon veletlerinin bu şekilde olmasından dolayı bu genellemeyi gayet rahatlıkla yapabiliyorum.

"hiroshima'yı biz hakettik zaten, biz de pearl harbor'u yaptık" diyebilecek kadar da kendini bilmez haldeler ve bunu japonya'nın iyi üniversitelerinden birinde uluslarası ilişkiler okuyan bir kız söylüyor. "pes" demekten başka bir şey yapamadık kendisine.

doğru olan önerme. çanakkale'de olan çarpışma, dünyanın hiç bir yerinde olmayan, hatta olamayacak bir mücadele örneğiydi. ama bu ülkede yaşayanlar bunun önemini, nasıl olduğunu gitgide daha çok unutmaktadır. zaten birazını bile anlayıp ona göre davransak, yiye yiye bitiremediğimiz bu ülkeyi, biraz olsun, saygı gördüğü eski günlerdeki mütevazı ihtişamına döndürebiliriz.

bundan senelerce öncesinde maillerde dolaşırdı bu hikaye tabi o zaman turgut özal ve diyalog kısmı yoktu.japon dostlarımızın bu hikayesini ibretle dinleyip ders alırdık doğruluğu ne kadar muallak olsada.okumamla beni o eski günlere gönderen hikayedir.
japon eğitim uzmanları gelip bizleri ve eğitim yapımızı yerli kabileleri araştıran sosyoloji uzmanları edasıyla inceler.ve aman tanrım uzmanlar teşhisi koymuştur ''sizin eğitim yapınızda milli ruh yok!'' hemen açıklamaya başlar biz genç dimağlara önce lüks yaşam süren insanları onların evlerini saygınlıklarını gösteririz ardından çılgın bukkake partilerini izletir çalışmazsanız ha böyle orospu olursunuz deriz çocuklarda bundan etkilenir.
dönemin cumhurbaşkanı şahin k atılır ve hemen der ki ''bizim çılgın bukkake partilerimiz yok ki''
japon uzman durur mu?yapıştırır cevabı:sizin oturak alemi niz on bukkake partisi eder!.

(bkz: ve o küçük japon uzman albert einstein'dır)