belli konular üzerinde bu yeteneğimi acayip geliştirdim. çoğu anıları silebiliyorum bi kişiyle ilgili, hatırlamaya çalışsam da hatırlamıyorum bile o derece. sanıyorum bundan dolayı çoğu zaman aynı hataları yapıyorum. demek ki her şeyi silmemek lazım.
sevgiliniz sizi başka bir kadın ile webcam'da seks yaparken yakalarsa oluşur.
- o kadın kim?
- bilmiyorum... tanımıyorum...
- ama sen çıplaksın... şeyin havada...
- ne zaman olmuş? neden çıplağım!
aklıma hep susurluk ilçemizi getiren yetenek.
(bkz:
sedat bucak)
bu, okuduğum ilkokulun bilinen bir hikayesiymiş. ben koskoca adam olunca olaya şahit olan arkadaşlarımdan öğrendim:
bir gün arkadaşlar bahçede otururken birisi "süperman geliyor açılıın" diye sırtına masa örtüsü bağlamış bir şekilde koşarak okulun merdivenlerinden aşağıya atlamış ve direk yere çakılmış. ağız, burun dağılmış. hemen hastaneye kaldırmışlar.
ilk duyduğumda baya güldüm, "kimmiş lan bu salak" diye sordum. etrafımdakiler soruya biraz şaşırdılar. çünkü "bu salak" benmişim ve hiç birşey hatırlamıyorum. uzun süre inanmadım ama beni tanıyan herkes olayı onayladı, annem bile.
işin ilginç yanı merdiven inmekten nefret ederim ve bir yerden atlarken süpermen fügürü yaparım
mail kutum "şifremi unuttum" mesajlarına gönderilen otomatik maillerle dolu. hele geçen gün bu konuda rekor kırdım. bir siteye yeni üye oldum, aktivasyon mailini cevapladım ve ilk girişimi yapmak için siteye döndüğümde şifremi hatırlayamadım haha. daha ilk girişimi yapmadan "şifremi unuttum" linkine tıklamak zorunda kaldım.
neyse unutalım bu mevzuyu haha. yine geçenlerde biri bana pasaklı bir arkadaşından bahsediyor;
"herifin masa üstü çöp dosyalarla dolu! masa üstünde yer kalmayınca desktop diye bir klasör açıp bütün dosyaları o klasöre atıyor. masaüstü desktop1 desktop2 desktop3 diye bir sürü klasörle dolu haha", diye anlatıyor. içimden "aynı ben" diye geçiriyorum ama herif, arkadaşını okadar kötülüyor ki yüzüne söyliyemiyorum. aşşağı yukarı 15-20 dakika pasaklı arkadaşını anlatıp güldükten sonra bende "haha tam hanzoymuş" diyerek konuyu fazla uzatmadım. eve gelince desk123 diye devam eden bütün klasörleri imha ettim.
iş yerinde çalışan insanlarda da bu olay sıklıkla görülür.bakalım örneğimize:
daha geçen hafta bilmemne raporlarını, hazırlaması için x hanım kızımızın masasına bırakılmış ve 'aman bak sakın unutma bunları,önemli'diye de bin kere tembih edilmiş olsun.
günü geldiğinde sorulur
-mervecim,raporlar tamam di mi,yaptın di mi?
merveden gelen fantastik cevap:
-hangi raporlar,ne raporları?
-mervecim(ki burada yavaş yavaş dişlerin arasından konuşulmaya başlanır) geçen hafta vermiştim ya sana,masana koymuştun,pek çok kere de söylemiştim önemli,sakın unutma diye???
-ben öyle bir şey hatırlamıyorum.
işte bilinçli hafıza kaybı,sinirden kudurmuş bir birey,masanın altından diyaloğa şahit olmuş kıkır kıkır gülen iş arkadaşı.