pozitivizm'in bir ideolojik aygit oldugunu dusunursek anlamsiz sayilabilecek eylem. bilim zaten ideolojiktir.

bilimi sınıflı topluma geçildiği dönemlerden beri otoritenin ihtiyaçları ve özellikle savaşlar öncelikli olarak ilerletmiştir. ünlü general ve savaş kuramcısı clauesewitz'in "savaş yoğunlaşmış siyasettir" sözüne haklılık tanınırsa özellikle polemiğe mahal olmadığı anlaşılacaktır.

savaş dönemlerinde totaliter rejimlerden görece özgür dünyaya hızla akan beyin göçünü düşünürsek de bilimle siyaset iç içedir. bu zamanlarda çoğu mülteci bilim adamı iltica edilen devletlerin egemenliklerine bilim/model üreterek katkı sağladıkları gibi bir bölümü psikolojik mücadelede de birer propagandist olarak kullanılmışlardır.

einstein'a israil devlet başkanlığı görevinin teklif edilmesi; atom bombasının bu adamın, dinamit'in nobel'in insiyatifi dışında kullanılması; yıldız savaşları projesi; genetik alandaki süper güçlere dair muamma ve bok püsür çoğu durum şaşacak bir şey olmadığının kanıtıdır.

bilim ne? ideoloji ne? siyaset ne? sonucu bu kavramların tanımına göre değişecek denklem.
(bkz: postmodernism)

bilime olan, olabilecek inanci derinden sarsan bir durumdur. bilim bir arac, bir hizmetlidir, batmayan sinirlar koymak, eti kanatmayan iplerle sarmak icin birebir olan. bugun psikolojinin, bir` bilim: tirnak icinde evetolarak, kit`le iletisim araclarinda, televizyon programlari, gazeteler, dergiler, isgal ettigi yerden bize daha basarili, seksi, guzel olmak ya da oyle gorunebilmek icin ne yapmamiz gerektigini anlatmasi gibi.
konuyu fasizm baglaminda dusunmek ise kuskusuz en aci aciklayici olacaktir^*.

her şey politiktir önermesinin doğru kabul edildiği ortamda normal bir olay.
(bkz: madame curie)
(bkz: albert einstein)

bilimin laikliğinin bozulmasıdır.

aklın olduğu yerde öznellik, öznelliğin olduğu yerde yorum, yorumun olduğu yerde de ideoloji vardır. içinde yorum olmayan bilim, ideolojisiz değil, main streamin ideolojisi altında kalandır.

türkiyede her kurumda olduğu gibi üniversitelerde de ideoloji ve siyaset çok ön plana çıkmıştır.
bunu zaten herkes söylüyor.
ama işin en ironik tarafı, bu durumdan en çok şikayet eden hocaların aynı zamanda bu durumun baş aktörleri olmaları.
herkes kendi siyasi görüşünü "default" olarak doğru kabul ettiği için ve karşı görüşteki kişilerin fikirleri "elbette" yanlış olduğu için kendi siyasi görüşlerini üniversitede yaymanın "elbette" hiçbir sakıncası yok. ama karşı görüşteki hocalar da kendi görüşlerini empoze etmeye çalışınca sorun patlak veriyor. ondan sonra çıkıyor hocalar televizyonlarda bas bas bağırıyor: "efenim bilime ideoloji ve siyaset karıştırılıyor"
allah allah?

(bkz: necmettin erbakan'a bilimadamı diyen zihniyet/#22353717)