amerikan filmlerinde ailenin tatil koyunde ya$ayan balikci amcalarinin ismi..

yani baştan yazıyorum.
eski ben, öyle uzak ki şimdi. hiç tanımadığım biri gibi, bir yabancı gibi duruyor.
kızmıyorum, onu da seviyorum.
sararmış bir kağıda da değil. bembeyaz da değil...
kalemim elimde ve hangi cümle ile başlayacağımı bilmiyorum.
önce "merhaba" demeliyim kendime.
sonra "hoş geldin"
çok bekledim seni...
sadece kalem ve kağıt var.
silgisiz başlıyorum.
hiçbir şeyin üzerini karalamayacağım.
hala virgülleri nereye koyacağımı bilmiyorum.
ama noktalar konusunda iyiyim...

1- egoizm tanrisinin ismi.
2- birinci tekil sahis.
3- bir cesit sivilcevari ama gecmeyen, genelde kalca taraflarinda olup, yillar once kaybedilmis kisilerin bulunmasina yarayan kanserli hucre toplulugu.
4- bir ben vardir bende benden iceri.

insanlara güvenemeyişimin nedeni, kendime baktıkça başkalarından soğuyorum.

baba ben yıkıcıyım ama
kendini bilmez değilim
yaşamak istiyorum sadece
kendi savaşlarım uğrunda

ben sadece ben olmak istiyorum

ışık hızıyla geçen zamanı
yaşamak belkide çok zor
korkuyorum ben geçmişten
korkuyorum gelecekten

söz ve müzik: ilhan yabantaş, irfan ünsal
yorum: kazım koyuncu

huzur içinde yat toprağım.

cümle sonunda kullanıldığında tripvari bir hava katıyor söylenene. buna muhatap olursam üzülüyorum. mesela, "ben yatıyorum" ile "yatıyorum ben" arasında dağlar kadar fark var.

birisi benden, "bir anda ayrılan sevgilisi" konusunda yardım istedi sözlükte. çok çaresiz hissediyorum dedi. bi öneriniz var mı dedi. bir anda tetiklendim, ne demek çaresizlik ya dedim. niye beni buluyor bu yardıma muhtaç çaresizler deliricem dedim. neden hep ben insanları pışpışlamak ve hayatta başka bir yol olduğunu göstermek zorundayım yahu harbi niye hep beni buluyorlar ki dedim.

mesaj yazdım yazdım sildim. "bir yabancıdan medet ummak normal mi" yazdım sildim. "sizi tanımıyorum ne yapabilirim ki sizin için" yazdım sildim.

"duyguları bittiği için ayrılan insan zalim değil dünyanın en haklı insanıdır. ne yapsın, bir şey ifade etmediginiz halde size acıma duyarak ve kendi gerçekligini inkar ederek, kendisini size mi adasın? hemşire mi istiyorsunuz, anne mi, sevgili mi? sizi seven birini bulun. duyguları bitmiş insanla en başta sizin işiniz olmamalı. bu güçsüzlüğü karşımda görmek istemiyorum."

yazdım, yine sildim, yollamadım. bu insanlardaki çaresizlik hissi ve güçsüzlük karşısında kendi 'tahammülsüzlüğüm'e empati bile yapamadım.

sonra evde volta atmaya başladım. nefesim daraldı. teyallam alnımda "akıl fikir verilir, sırt pışpışlanır, müracaat danışma" mı yazıyor abv dedim. çaresizliği için benden medet uman insanların bıraktığı buhrandan, bir an için delirdim. bu aşk meşk sevgili konularından bağımsız, konu ne olursa olsun, güçsüzlüğe asla tahammülüm yok ya asla. allan ezikleriiii diye sinire kesiyorum.

balkona çıktım. bir sigara yaktım. içmem normalde ama zula hep var. bir badime ses kaydı attım. sinirimi anlamaya çalışıyorum ama yok. sallanan ağaçlara bakıp ufaktan sakinleşirken, gülümsemeye başladım. vay be, diye düşündüm. kendime güldüm, ilahi ben ya dedim. anladım çünkü neye bu kadar tahammülsüzüm.

karşımda görmeye dayanamadığım o güçsüz aslında benim. aynaya bakmaya dayanamıyorum.

reklamlar bitince radyoda başlayacak şarkı buna gelsin. ben'e gelsin. sana gelen bana gelsin amk hadi. zira sabahtan beri aklımdan çıkmayarak yeterince kafamı sikti. heheh, kapattım radyoyu, beter olsun it, ne şarkı armağan edeceğim.
sizdeki de çok acayip uyanmıyor mu bazen? misal ben bugün çok güzel rüyalar içinden çıkıp geldim. sıkıntılı zamanlarda güzel rüyalar daha çok sıkıntı yaratır aslında. ''hasktir gerçek değilmiş'' vurgunu 10 kaş koyu derinliği gücündedir falan. bugün öyle olmadı, şuursuz bir mutluluğun içine uyandım. bu hissi kutlamak için de kalktığımdan beri halil sezai dinliyorum. üşüüüürkeeeehhh diye bir şarkısı var misal o güzel, bir de hayalimin ortasında var falan. iyi yani.
gece beynimi mi düşürdüm ne yaptım ben? yok, halil abi seni dinlediğim için demedim. ulan halil abi deyince de... neyse.
uyandım işte ben, böyle denize düşmüş gibi, sahile yakın bir dubanın üstündeymişim gibi, gözümü açmamamın nedeni güneşmiş gibi. uyandım ama, kalktım bile hatta. insana yaklaştığım iki hareket kahve yapmak ve şarkıyı başa almak oldu o zamandan beri de. kahveyi 5 kere, şarkıyı 15 kere yaptım. kafiye olsun diye değil lan, arabada beş evde onbeşe benzesin diye. hihoh.
sonra da saçımı yıkadım. çalışan kombi diye bir şey var şu hayatta ve çoğunuz buna sahip olduğu için şükretme gereği duymuyor şu an öyle değil mi? allah belanızı veriverir olm lan.
neyse, su soğuktu ama bu bana ''saç yıkamak saç yıkamakmış olm, normalde sıcak su ile yaptığımız kafa yıkamakmış, saçlar da arada yıkanıyormuş?'' algısını getirdi. (ben benim yaşayacağım farkındalığı da ayrı sikeyim afedersiniz.) kafayı ıslatmadan saç yıkama keyfiiiiiiiii anam zaaa.
sonra da buraya geldim ben işte. karşısına. küçük üçlü elektrikli ocak. bunu belirtmemin bir nedeni var tabi, bu aletten nefret ediyorum. sebebini söylemeyeceğim çünkü ben bile inanamadım henüz. o kadar arabesk ve acılı ki yalan atıyormuşum gibi, uyduruyormuşum gibi geliyor resmen lan.
bence zenginlik insanın sarışın olmasıdır bu arada.
ben şimdi saat 6 gibi biraz dışarıyı seyredip gözlerime siyah kalem çekeceğim. beni oluştururken gözler önemli. bir süre de o şekil dışarıyı seyretmeyi planlıyorum. sonra kahve yapar şarkıyı başa alırım. planlar, amaçlar falan bunlar da hep önemli.
biraz bağdaş kurar yere otururum. yetenekler önemli demiş miydim?
sonra bir çorba içerim. beni beslemek en önemlisi.
yürürüm biraz, hareket eder, değişirim. belki caddenin başındaykenden çok farklı bir ben olurum sonunda. değişim önemli.
kaldırıma oturur içerim belki biraz. her oturduğum yere biraz irade, bir tane de boş şişe bıraka bıraka devam ederim içmeye.
hepsini bitirene kadar içerim, otokontrol diye bir şey el sallar o esnada içerden, onun da götüne boş bira şişesi sokup yolladıktan sonra yürümeye devam ederim. azim önemli.
sonra da içimden halil sezayi şarkıları söyleyerek horon oynayıp ağlamak gibi bir planım var, hadi çıktım, ben'i oyalamayın.

tövbe estağfurullah bi tuhaf olmuş.

ben butonunda yapılan son değişiklik, aldığım nick'in tüm anlamını yitirmesine sebep olmuştur. ne güzel tıklıyordum üstüne. "kimim" yazısı çıkıyordu. ben de pardon siz kimsiniz nick'imle kendi çapımda şizofrenik bir baş kaldırış sergiliyordum bu platforma.

bunu da benden aldınız sonunda. tebrikler.