hakkında yazılan menfi yazıların hepsini kötüleyecek kadar seven izleyicileri bulunan reklam, artık inanıyorum birilerinin beğenebildiğine. lakin bebekleri ve çocukları çok seven bir insan olamama rağmen, serdar ortaç'ın başarısız bir şarkısının sözlerinin değiştirilip deforme edilmiş edilmiş yetişkin sesleriyle söylendiği, başarısız kolajlardan ibaret görüntüleri olan bir reklam sempatik gelmiyor nedense. aslında psikolojik olarak da açıklaması gayet mantıklı reklamı beğenmeyenlerin içinde bulunduğu durumun; deforme edilmiş gerçeklik insanları ürkütür, maruz kalanların sinirlerini bozar. saflığı sembolize eden çocuklar da bu konuda insanın en hassas olduğu noktalardandır. kart bir yetişkin sesiyle konuşan bir bebek gördüğünüzde siniriniz bozulmaz mı? korku filmlerinde çocukların bu kadar çok kullanılması da bu yüzdendir zaten.
şahsen içinde çocuk olan her reklamın, her görüntünün şirin bulunmasını pek anlamıyorum. %50 civarında bir oranla türkiye'de yayınlanan reklamlarda çocukların en fazla kullanılan öğe olması da dikkat çekici bir veri bu arada. reklamda çocuk her zaman antipatik midir sorusuna verilebilecek an güzel cevap ise zuzu olur bence...