tamara kotevska ve ljubomir stefanov'un çektiği, uluslararası en iyi film ve en iyi belgesel kategorilerinde oscar adaylığına layık görülen docudrama bal ülkesi (honeyland), hasta annesiyle birlikte kuzey makedonya'da artık kimsenin kalmadığı bir köyde yaşayan ve arıcılıkla geçimini sağlayan hatice'nin hikâyesini anlatıyor.

vizyon tarihi: 31 ocak 2020
türkiye dağıtım: başka sinema
şirket: mars production
tür: dram, belgesel
yapım yılı: 2019
süre: 86 dakika

filmin konusu:

“hatice muratova balkanlar’ın sarp dağlarında terk edilmiş bir köyde annesiyle birlikte yaşıyor.

geçimini yabani arıcılıkla sağlıyor, fakat arıların payını da gözetiyor, hatta arılarla konuşuyor, onlara şarkılar söylüyor.

piyasa denen kentli canavara, birden köylerine taşınıp para kazanmak için gözünü arılarına diken aileye ve doğaya karşı büyük bir mücadele yürütmek zorunda.

çekimleri üç yıl süren bu film insan-doğa ilişkisi üzerine düşünmek için önümüze yeni bir ufuk açıyor.”

yönetmen: ljubomir stefanov, tamara kotevska
görüntü yönetmeni: fejmi daut, samir ljuma
müzik: foltin

vizyon tarihi: 31 ocak 2020

filmin altyazılı fragmanını buradan izlemek mümkün.

mükemmel bir belgesel. bildiklerimize hiç benzemiyor. bu kadar sahici bir şey izlememiştim.

uzun yıllardır seyrettiğim en çarpıcı belgesel. filme yakın senaryosuyla bir solukta izlenip, insanı uzun süre etkisi altında bırakan cinsten bir seyirlik.

film niteliğinde hayatın müthiş kurgusunu doğallıkla işleyen içinde her türlü duyguyu barındıran harikulade belgesel.

edit: şuan aklıma gelen sahneleriyle; mücadeleyi, sorumlulukları, savaşmayı, hüznü, komikliği, sempatikliği, kültürü ve ritüeliyle
arıcılıkla uğraşan sempatik akıllı bir kadın ve annesini anlatan belgesel.
duygusal insanların izlemesinin kötü sonuçlar doğurabileceği bilinciyle izlenmesi gereken belgesel.
zihni işgal eden bazı sahneler var ki unutmak için çaba gereken gerçekleri hatırlatmasıyla geceyi hüzne boğdurur düşünceler içerisinde sizi yalnız bırakır.
bazen yaratıcının bizi bu gerçek sahnelerle izlerken merhamet etmesi gerektiğini düşünürüm...

tutunamayanlar ı okuduktan sonra hayat eskisi gibi olmaz ya, bu filmi izledikten sonra da aynı olmayacak diye düşünüyorum.

hatice de en az selim ya da turgut kadar çarpıcı ve onlar kadar gerçek. öyle gerçek ki, yalnızlık, sessizlik, bir başınalık, üretme arzusu ve yaşama sevinci gibi insana dair bir çok detayı bu kadar yalın ve çıplak görmek ve göstermek her esere denk düşmez.

özel bir insanın üzerinden neredeyse insanlığın tüm zorluk ve güzellikleri izlenebilir olmuş. özellikle doğadan henüz kopmamış, ihtiyacının ne ve ne kadar olduğunun farkında ve ihtiyacının fazlasına el uzatmayan birini görmeyeli çok oldu diyenler izlesin. sisteme kendini kaptırmadan yaşayanlara bile bulaşıyor sistem. ama hatice içindeki güzelliğin kirlenmesine direniyor. direnen, üreten, var eden, tüketmeyen yanı umut dolu. acısını, derdini yaşama biçimi sade, mutluluğu, keyfi de çocuk kadar çoşkulu.

kırsala göç hayali kuranlara da bu tarz bir yaşamın özelliği ve gerekleri açısından sağlam bir görü sunuyor. şehirden giderken şehri zihninde ve içinde taşıyarak kırsala gitmenin oraya ait düzeni bozacağı aşikarlığını unutanlara selam olsun.

--- spoiler ---

anne nin banana çeken canını yiyim.

--- spoiler ---

bağımsız film izleyecek sinema salonu bulamayanlar için malum ortamlarda yerini almış.

çok etkileyici ve hüzünlü... taş gibi oturdu yüreğime... hatice'nin annesi nenemi hatırlattı...

çok iyi yapım, insanın doğduğu toprakları sadece belgesellerde izlemesi koymuyo değil.

gerçek bir köy yaşamının, ıssızlığın, anne sevgisinin, yalnızlığın yüzümüze tokat gibi çarptığı film tadında belgeseldir. günümüzde ne kadar şehirden, kalabalıktan, aile yaşamından, çocuk sahibi olma fikrinden uzak kalma eğiliminde olsak da insana insan gerek sözünü hatırlattı bana. binbir emekle, doğayı sömürmeden yapılan üretim, hayvan sevgisi ise benim kalbime dokunan ayrıntılardı.
altyazısız da izleyebilirsiniz, diyalogların çoğu trakya ağzıyla. canım göçmenler, göçmeyip kalanlar... insan ne diyeceğini bilemiyor.

içinde komedi, dram, gerginlik ve en çok da gerçekliği bulabileceğiniz bir belgesel-film. bizden birilerinin, bir yerlerde, bir zaman yaşadığı şeyleri anlatıyor. hele başrolümüz hatice'nin film sonrası röportajda : "ayaklarım tutmayana kadar balcılığı yaparım, daha sonra da şarkıcı olurum" deyişi, samimi gülüşü, savaşçılığı, umudu hayranlık veriyor. gidilmesi gereken, bilinmesi gereken ve tamamı türkçe olan bir başyapıt.