oldukça dinamik bir ekiptir. arada çıkan kavgalarda hasımlarına karşı birlik olmayı ihmal etmezler. satış konusunda pek çok esnafa, multinational'ların satış pazarlama ekiplerine meydan okurcasına hünerlidirler.

en başarılı bulduğum satışları gezi olayları sonrasında atatürk resimli kartpostal satan üniversite öğrencisi kıyafetli ekibin yaptığıdır. gelip geçen insanlar arasında bir karta 50 tl veren bile çıkmıştı. abi bana para verme yemek al yöntemleri de iyidir, yemek almak için çocuğa para verilir genelde.

hataları da olmuştur, bir dönem hasta numarasıyla yüzü maskeli, kolunda serum olan tiplere bürünmüşlerdi.

genel dilencilik doktrini çerçevesinde her türlü kutsal ve vicdani öğeyi bir sakız gibi ağızlarında çiğneyip güven sağlamaya çalışırlar.

hiç bir şey üretmeden, insanları müşteri görerek anlık vicdan temizleme hizmeti satmaktadırlar. mesaileri bitince toplaşırlar, servisleri gelir alır.

insanlardır, yaşamak haklarıdır ama vergi vermeden çok kişiden fazla kazanıp herkesi aptal yerine koymaları can sıkmaktadır.

bağış toplayan vakıflara caddede birer kiosk verilse, bu dilencilere engel olunsa, isteyenlerine belediye iş verse belki iyi olurdu.

gün sonunda paralel arka sokaklarda transporter minibüslerine binerek evlerine giderler

bunların en eskilerinden biri icinde boş çuval olan el arabası ve küçük çocukla beraber sanki cop karıştırmaya çıkmış süsü veren adamdır. belki 10 senedir sadece haftasonları peak saatlerde "cocuğumla açız" diye yoldan çevirir.

bir tanesi pazar günleri kendini kaldırıma atar, tablasindaki simitler sacilir, ağzından kan gelir. millet basina ususur salak gibi. ambulans çağırırlarsa sicti demektir. çünkü saglık görevlileri bunu taniyor, gelmeyiz diyemiyorlar, gelip içeride 5dk misafir edip indiriyorlar.

caddebostan ışıkların iki tarafında bebeğine süt parası isteyenler durur genelde.

bir baska gedikli de iki buklum sekilde bağırarak sahte bir acindirma tonlamasiyla "50 kuruşa bile ihtiyacım var evladım, ne olur" diye mendil satan yaşlı amcadir. tabii 10 kurusluk ucuz mendile 5 lira falan verenler var.

büyükleri dinlenirken cocuklar bos kalır mı? onlar da num num ve cevresinde giren çıkanlara askıntı olur. daha büyükleri bütün self servis kafeleri gezer içeridekilere okul masrafı için kalem,
mendil satmak isterler (okula gittikleri şüpheli. nüfus kağıdı bile olmayabilir)

bunların dışında dilenci olarak tanımlayamayacagimiz; 3 görme engelli, bir konuşma/zeka engelli vardır, genelde incik boncuk, çakmak vs satarlar. yaşlı bir karı koca sessizce oturur bahçe ürünlerini satar. bir teyze el örgüsü kese satar. kabiliyetsiz yaşlı bir teyze is resitali verir. baska bir hasta amca suadiye ışıkların orada amfiye hoparlor takip feci bir konser verir. bir baska amca tekerlekli sandalyede sadece haftasonları plaj yolu'nda mendil satar.

"allah rızası için bir hamburger parası" şeklinde dilenenleri vardır. ^*

bir üyesi de suadiye kafepi'nin oradaki otobüs durağı civarında 3 kutu yarabandını 1 liraya satan beydir. arada zam yapar, bir kutusu için o parayı ister. ses tonu stabildir. yaşlanmıyor da galiba. çocukluğumdan beri aynı şekilde aynı yere konuşlanmış olarak görüyorum onu. bence o da bütün ahaliyi tanıyor. gizli bir time münhasır olduklarını hep düşünmüştüm zaten.

eyüp sultan'da ahalinin cenazesi varken 1 tlye yasin satıyoruz abi abla diyip ahalinin cebini ve çantasını karışlayan yankesiciler kadar organize değillerdir.benim orda bulunduğum gün olay çocuklardan birini tutup yermiyiz lan biz bu numaraları dediğimde çocuk beni tanıdılar siz kaçın sinyalini verdikten sonra sona ermişti.

genelde caddede yemek yenilen yerleri mesken tutar bu arkadaşlar. mesela biri bir gün ben cafe cadde'nin önünden geçerken hey george versene borç diye pişkin pişkin sırıtmıştır tabi karşılığını da bir güzel olmaz michael bende de yok denerek almıştır. :)

küçük çocuklardır. kardeşim hasta para lazım, kalem satın al. hele bir tanesi 5 yıldır kanser olan ablası için kalem silgi satıyor.

zengin semtin dilencileri de pahalı.

zabıtanın bu kadar organize ekibe nasıl izin verdiğini merak ettiren dilencilerdir. kötü düşünmek istemiyorum ama ciddi para dönüyor.

kimse de nasıl izin verildiğini sormuyor.

servisle gelip gidiyorlar. her nedense kullandıkları bebekleri hiç ağlamıyor, hep uyur vaziyette. içlerinde duyduğum evleri olan var. kadıköy hatta beşiktaş ile rotasyon yapıyorlar. yaptıklarına çalışmak diyorlar. konu asla ama asla ihtiyaç değil. mesaili iş bu.

sana ne bundan ekmeğinde adam, vermek istemeyen vermesin denebilir. ama köşede durmuyorlar ki. en pasifi kaldırımın ortasında duruyor ki dikkat çeksin. bir yerde oturup bir şeyler yiyemiyorsun sürekli birileri gelip bir şeyler istiyor. daimi bir taciz var. trafik ışığı kırmızı yanınca eziyet çekiyorsun çünkü dilenen bir ekip var, o gün kimin sırasıysa.

bunlara izin verenler, inanıp para veren vicdanlı iyi insanların salak yerine koyulmasına izin veriyorlar.

izin vermemeliler.