bwv 825-830. johann sebastian bach'ın 1726-1730 arasında klavsen için yazdığı altı partita ya da altı süit. ilk opus numarası verdiği yapıt. klavier-übung 1'de yerini alır. her partita, ingiliz ve fransız süitleri gibi aynı tonda 6 ila 10 dans içerir. türkiye'de piyanist elif önal yakından incelemiştir. beşincisi schengen vizesi gibi şendir, altıncısı schlange'yi^* deliğinden çıkaran türdendir.

(bkz: luici bormioli) (bkz: angela hewitt)

numaralari, tonlari ve bolumleri sirasiyla $oyledir:

no. 1, bwv 825 (si bemol major)

1- praeludium
2- allemande
3- corrente
4- sarabande
5- menuet i & ii
6- giga

no. 2, bwv 826 (do minor)

1- sinfonia
2- allemande
3- courante
4- sarabande
5- rondeaux
6- capriccio

no. 3, bwv 827 (la minor)

1- fantasia
2- allemande
3- corrente
4- sarabande
5- burlesca
6- scherzo
7- gigue

no. 4, bwv 828 (re major)

1- ouverture
2- allemande
3- courante
4- aria
5- sarabande
6- menuet
7- gigue

no. 5, bwv 829 (sol major)

1- praeambulum
2- allemande
3- corrente
4- sarabande
5- tempo di minuetta
6- passepied
7- gigue

no. 6, bwv 830 (mi minor)

1- toccata
2- allemanda
3- corrente
4- air
5- sarabande
6- tempo di gavotta
7- gigue

rusyada basılmış yeşil bi kitap vardı bi zamanlar. içeriği de bu 6 partita idi. buradan da itiraf edeyim, hocam, kitabınızı geri getirmeyi 3 ay boyu unuttum sonra da kitabı getirmeye utandım. nolcak şimdi.

jacques loussier yorumu apayrı bir keyifle dinlenen deha johann sebastian bach eseri.

clavierübung i'dir.

(bkz: clavierübung)

dubravka tomšic'in çok zarif bir sarabande yorumu var. dinlerken notalara hal hatır sormuş, ah işitmiş gibi hissediyorsunuz.

parçanın başında eşler arasında hüzünlü bir konuşma geçiyor. kim kimin kalbini kırmış, kim neye alınmış belli değil.
3. dakikada aralarındaki tartışma biraz hararetleniyor ama hala üç dinleyip bir söylüyorlar, saygıdan.
4. dakikaya giriyoruz. birbirlerini dinlemeyi artık tamamen unutmuş, karşı tarafı sadece nefes alırken işitiyor gibiler. her iki taraf da son söyleyen, haklı çıkan olmak istiyor, belli.
neyse ki bu parça mutlu sonla bitiyor. orta yolu bulup konuyu bir yerlere bağlıyor, barışıyorlar.

(bkz: partita no. 1 in b-flat minor bwv 825)