baba, bir evde en çok kızılan kişidir. yaptıklarından ve beki de yapmadıklarından ötürü.
oysa yaşlandıkça anlamaya başlar insan. o da sadece bildiği kadarıyla, en iyisini yapmaya çalışan bir adamdı.
ve o da, bu hayatı ilk kez yaşıyordu.
ne demiş şair,
bütün evlerin en mükemmel hatasıdır baba.
hep bir sevgili aradığımı düşünürdüm.
bir adam tarafından sevilirsem tam olacağımı sanırdım.
meğer hep bir baba aramışım.
ondanmış bulamayışım aradığımı.
aradığım hayalimde yarattığım bir babaymış.
dünya üzerindeki tüm babasız çocukların umarım bir gün yolu baba olmayı hakeden ama cesaret edememiş güzel adamlarla kesişir.
mecburiyet ile mahcubiyet arasında bir nüans ile bana adımı söyleyen kişi. biyolojik bağ.
bitirdi beni ankaraya geliyorum dedi kırık ayakla şimdi eskişehire yola çıkıyorum. mecbur gidiyorum pazartesi istanbulda olmak zorundayım. mahvoldum. kabus. günübirlik gidicem çaresi yok. ya seyahatte ayağım şişerse :// ben izmire gidiyorum oraya da gel der. hofff.
heralde kimse benim ayağımı onun haricinde istanbuldan kımıldatamazdı şu halde kırık sonrası ödemimle her gün tedavi altındayken. büyük adammış hakikaten.