sizin memlekette eşek yokmu?

böyle gelmiş, böyle gitmez, gitmemeli, götürmeyeceğiz.

nasıl bittiyse bundan öncekiler, bu da biter. bite bite sonunda ben de biterim olur biter.

sevişirken yılan bile dokunmaz
tapınmakta aşktan saygın olamaz
sevda üzre yıldırım olsa çarpmaz
istiyorsan uzak kalmak ölümden
hep aşk üzre olmalısın a caanım
ki ölüm de sevişirken kıyamaz

"hayatım boyunca boyum kadar kitap yazdım ama beni sevmeyenler 'onun boyu zaten kısaydı' diyebilirler."

insanlar gider şarkıları kalır
şarkılar var uzun
yüzyıllar dolanır
şarkılar var kısa
söylendiği yerde kalır
şarkılar var benim şarkılarım
söyletmezler içimde kalır.

“o emperyalist güçler teknoloji ve bilime egemen oldular. bilimde ve teknolojide yoğun biçimde buluşlar var. bunları bizim gibi geri kalmış ülkeler mi buluyor? neden çocuklarımızı amerika’ya, avrupa’ya gönderiyoruz? oradan öğrenebilecekler diye gönderiyoruz. bizim gibi ülkelerde hiçbir şey yok çünkü. canımızı kurtaracak ilaçlar, ameliyatlar hepsi onların. evren gibi bir herif, prostat ameliyatı olmak için amerika’ya gidiyor. niye burada müslüman bir hocaya, imama yaptırmıyor? imam hatip okullarından çıkanlar hekim oluyorlar. bir tane ilaç bulsunlar. bir ufacık ilaç bulsunlar. bulamazlar. bizim çocuklarımız amerika’da, fransa’da, ingiltere’de eğitilince böyle buluşlar yapabiliyorlar. bu bağnaz ülkede, insanların çoğunun yobaz ve bağnaz olduğu ülkede hiçbir buluş bulunmaz. onların yapabilecekleri şudur: hangi buluş bulunsa, ‘aaa bu kuran’da vardı’ derler. hep bunu söylemişlerdir. peki bu müslümanlar bu kadar aptal mı, kuran’da yazıldığı halde, yüzyıllardır kuran’ı okudukları halde, hiçbir şey bulup çıkaramıyorlar? hep bunu dinsizler, gâvurlar, hıristiyanlar çıkarıyor? bu kadar beyni işlemeyen insanlar ne yapabilirler?”

atam, hala yaşıyorsak:
edepsîzlîk sayesînde!
altı oku soruyorsan,
polîtîka dehlîzînde!

hele partîn senden sonra,
devrîmlerîn tavîzînde!
vasfedeyîm halîmîzî,
kalemîme ver îzîn de!

yobazlarla gerîcîler,
onlar bîzden daha zînde!
’atam, atam..’ derler ama,
bîr adınız var sîzîn de..

halkçılıkla devletçîlîk:
anlatamam, çok hazîn de..
çoktanberî sahtecîler,
ağır çeker her vezînde!
tek umut var, o da yalnız,
amerîkan dövîzînde!

sorma ata’m, halîmîzî,
hal mî kaldı anlatacak..
îşte geldîk dîzîndeyîz!
yata yata çok yorulduk,
tatîl yaptık, îzîndeyîz!

sanayîde henüz daha,
cafer îçîn lâzım dîye,
amerîkan bezîndeyîz!
geçeceğîz avrupa’yı
ama şîmdî îzîndeyîz!

hocamız var, hacımız var,
uçan kuşa borcumuz var,
eloğlunun ağzındayız!
ama bîzî zor bulurlar,
bahar, yaz, kış îzîndeyîz!

evet, doğru söylemîşsîn:
’türk mîlletî çalışkandır! ’
bîz de senîn tezîndeyîz!
dînlenmekten yorulduk da,
onun îçîn îzîndeyîz!

zînde kuvvet dîye söz var,
kîmse bîlmez adresînî,
ah zîndeyîz, vah zîndeyîz!
bugün değîl, bu yıl değîl,
çoktan berî îzîndeyîz!

îlerledîk ata’m öyle,
şîmdî görsen tanımazsın:
amerîkan tarzındayız!
arasan da bulamazsın,
otuz yıdır îzîndeyîz!

"bir başka seven yok, benim sustuğum biçimde."

insan yalnızca söylediklerinden değil sustuklarından da sorumludur