milletvekiliyle sohbet etmenin ufuk açacağını sana insanlar tarafından küçümsenen insan olmaktır. ben geçenlerde birine denk geldim mesela kızı değil torunu yaşındaki kızı etkilemek için nerdeyse amuda kalkıyordu sevgili milletvekili amcamız. gerçi amuda kalksa ufkum biraz açılırdı da neyse.

siz kimsiniz ki insanları "avam" diyerek küçümsüyorsunuz. köylü dediğiniz beğenmediğiniz insanlarla büyüdüm ben. yediğin o sebzeyi, meyveyi, ağacını, toprağı yedi sülalesine kadar anlatır o beğenmediğin adam. ama tabi senin o yapmayı istediğin ultra entellektüel sohbeti yapamazsın. o kadar gevezelik edecek kadar vakti olmaz çünkü. alın terinin kıymetini bilmeyen insanla da etmesin zaten.

çok tatlı bir insan bu.
sevme isteği uyandırıyor bende..

avamlıktan ruhu anlarım ben; ilkel ruhu. cümleyi en ilkel halinle kurmayı. buradaki ilkellik naiflik değil ama; yani bir saflıktan, doğallıktan bahsetmiyorum. çiğlik gibi, olmamış bu len dersin ya; o an gibi.

e bu saydıklarımın da sarayla, çay ocağıyla, parayla pulla alakası yok takdir edersiniz ki. yani para miktarına mütevazi değil.

mütevazılık da ayrıca önemli tabi.

ek: her bir kelimeye ayrı bakınız veresim geldi yeminle. dedim yani baka baka, öğrene öğrene belki...

avamlığı maddi unsurlarla ölçmek tamamen saçmalıktır. avamlık hayata bakış açısı, kültür, bilgi birikimi, iki kelimeyi bir araya getirebilme becerisiyle ölçülüyorsa evet, avam insanlarla mutlu olabilmek son derece şaşırtıcı geliyor bana. nasıl beceriyorlar anlamak mümkün değil. insan, kendine herhangi bir konuda bir şey katamayacak biriyle nasıl mutlu olabilir, çevresinin bu insanlarla dolup taşmasını nasıl kabullenebilir? ömrüm boyunca bunu yapamadım, yeri geldi kendimi uzaklaştırdım, bazen yalnızlaştırdım. ama daha berkecan'ın cansu' dan ayrılmasından başka sohbet konusu olamayan, özel üniversite öğrencisi avam merve ile mutlu olabilmeyi öğrenemedim. kafa yapısı kaliteli olabilen insan aradım, kendi kalitemi arttırsın istedim. aksini başarabilen çoğunluğu oluşturan kitleye imrenmeden edemedim.