tek ruh hastası ben miyim bilmiyorum. bazen oturduğum yerde vay beeeee vaaay, vaaaay beeee vaaaay, ben bööyle annlayışaan tükürüm vaay beee diyesim geliyor.
"işte şuramda bir sancı vaaağğaaağğrr" diyerek katıldığım yerinde tespit.
var böyle bir şey.
tannnnriiiimmmm bu soyledikleriminn hepsi yalaaaaaaannnn.
bana bir guluyorsun ya
hani murat diyorsun ya
hani bakiyorsun ya gozbebeklerimin icineeeeee diyerekten katildigim istektir.
klibiyle hatta sahnesiyle gelir gozumun onune, o derece.
buna zink diye oturan bi şarkı varsa o da ankaraniin dumanın daaa diye başlayan şarkısıdır.
uzakdoooolsaaaan gul yuzumeee,
gul yuzundeeen opem seniii!
diye ansizin bagirmaya baslayarak yurekten katildigim istek!
bende de aniden "bu akşam ölürüğğm beni kimse tutamaz" şeklinde canlanan istektir. yakanıza yapıştı mı bırakmaz. tüm gününüzü esir alır.
ankaaara'nıııığğıığğn biçiminde başlar.
şahsımın da zaman zaman birden yere çöküp şu efsane intro'yu mırıldanarak elimin tersiyle alnımdan akan terleri silip, uzaklara dalmışlığı vardır.
ankaranın dumanında,
yatam derim yatılmıyor
ne adana ne ceyhan'da, güzellerden geçilmiyor
açtım'ola şameli'nin gülleri
yettim'ola ela gözün sürmesi
bağdat'ın basra'nın telli turnası
turnam yare selam saldım gel deyi
insanların aklında yer eden onca şarkı var. bu da kekilli'nin başarılı bir sanatçı olduğunu gösteriyor. "yeter olsun yeter olsun çok ağlattın yeter olsun " diye zamlara isyan ederim.
doktor muayenelerinde neyiniz var diye sorulduğunda yapmak istediğim "işte şuramda bir sancı var bul bulabilirsen".
edit: noktalama
inadına lan yaşa dedi, yaşa dedi, yaşa dedi yar yar