bir zamanlar fusun onalin sundugu bir yarisma programi vardi. evli ciftler birbirlerini ne kadar iyi tanidiklarini ispatlamaya calisirlardi. ciftlerden biri disariya cikartilir, iceride kalan ese bir soru sorulur; sonra diger es geldiginde kendisine esinin o soruya nasil bir cevap vermis olabilecegi sorulurdu. en zor soru "buyuk ama tatsiz olan cikita muzunu mu yoksa kucuk ama cok tatli olan anamur muzunu mu seversiniz?" sorusuydu. ilk olarak bu soru evin hanimina sorulurdu. yarismaci kizarir bozarirdi. cunku muzun orada ifade ettigi seyin ebadi ve tadi konusunda acikca beyanat yapmak zorunda kalirdi. buyuk ama tatsiz dese olmaz; kucuk ama tatli dese olmaz. en sonunda tum hanimlar anamur muzunu secerlerdi. beylere soruldugunda ise hepsi agiz birligi etmislercesine cikita muz olduklarini iddia ederler sonra da hanimlarinin verdikleri cevabi duyunca hayal kirikligina ugrarlardi.

bu muzlar çok hoş kokulu, küçük ve tatlıdır.

yaz sıcagında anamur a ulasımı yılanımsı virajlı bir yoldan tamamlamaya yakınken yol kenarından alınan ama arabanınn bagajına arka koltuga on koltuguna neresine konulursa konulsun butun arabayı kokutan ve insana sıcakta hicte hos olmayan bir sinir bırakan,kucuk ama buz dolabında sogutulmadan yenmemesi gereken muz.

bu bal kaymak meyveyi yiyen aklı selim bir vatandaş, bir daha gidip de o patlıcan ebatlarındaki ithal muza tamah etmez. lezzet olarak aralarında o denli büyük fark vardır. bildiğim kadarıyla, aslında normal şartlar altında anamur'un ılıman iklimi de muz yetiştirmek için tam manâsıyla uygun değildir, ama ortam yapay şekilde sürekli olarak ısıtılmaktadır. böyle bir ek maliyet gerektiren işlem sonrasında bile ithal muzun altında bir fiyata satılması, ya gümrük, ulaşım gibi parametrelere bağlanabilir, ya da ithalatçı firmaların milleti keykeylemesine..

hassas ürünler listesinde kalması ısrarla iyi olacak bu toprağın güzel kokulu muzudur. kabukları sarartılmış ve abuk sapuk maddelerle sıvazlanmış hiçbir yalancı ve yabancı muz kendisiyle aşık atamaz. doğanın bize kırgınlığı birbirimize olan katekullelere benzemez bir çarparsa allah yarattı demez, elimizdekilerin kıymetini hiç bilemedik çünkü.

zeki alasya - metin akpınar'ın küçük bir çocukla maceralarını konu alan bir filmlerinde geçer bu replik..kötü adamlardan kaçarken kadın kılığına giren ikili bir otobüse binerler..bu arada malum fordçu abilerden biri metin akpınar'ı sıkıştırır..bacağını eller falan..az yukarı çıkınca fena olur tabii..gayri ihtiyari : "o nee!" der..aldığı cevap ise "anamur muzu" olur..

harbi^* orjinalini co2 basılmamış^* halde bulup, alıp, saklayarak saratmanın enfes tat kattığı yurdumuz meyvesi.

küresel ısınma desteği ile 10 seneye kadar tropikal kuzenleri ebadına büyüyeceğini tahmin ettiğim meyve

yerli malı haftasının vazgeçilmez ürünlerinden biriydi.

(bkz: tey gidi günler)

yılbaşından yılbaşına masamızı şenlendirirdi bu eski, mağrur dost.
şimdi bakıyorum "yerli" muz adı altında migroslarda falan ikinci kalite muz muamelesi görüyor.
halbuki bu muzun iyisine denk gelirseniz içinden resmen bal aktığını fark edersiniz.