baştan belirteyim; anti emperyalist ve özgürlük aşığı bir bireyimdir.

fakat rasyonel bir şekilde düşünülünce özellikle bazı gelişmemiş gerici ülkeler için amerikan mandası bir geçiş dönemi olarak başarılı olabilir.

tarih araştırmasına bayılırım söylemeden geçinemeyeceğim. anti emperyalist biri olmama rağmen united state'in o kışkırtıcı amerikan rüyası, serbest ekonomisi, askeri başarısı ve çeşitli dallardaki inanılmaz ilericiliği beni benden alıyor; adeta içimi kıpırdatıyor, ateşler bastırıyor ve vurucu etkisiyle başımı döndürüyor.

en son yaşadığımız iran israil sertleşmesinde israilin kendince çok haklı sebepleri vardı. şöyle bir düşününce iran gibi, afganistan gibi, küba gibi veya diğer ufak afrika ülkelerine, ortadoğuya amerikan rüyası olmasa da amerika öncülüğünde yeni yönetimler atanması, demokrasinin ilerletilmesi tüm dünya barışı açısından sanki daha sağlıklı olacaktır.

ortadoğuda ve afrikada çok fazla bağımsızlığını kazanamamış, özgürlük ateşiyle yanmayan kabile devletler var. kim ister açlık ve safeler için de yaşamayı? biz türkiye olarak bağımsızlığımızı kanlarımızla dövüşerek aldık ama alamayanlar? bu ülkeler amerika ile iş birliği yapmasında ne gibi sakıncalar var?

tekparti artığı zihniyetin bugün geldiği siyasi noktayı açıklayan samimi ifade, t

zaten savundukları her şey abd dümen suyunda

- -

"çokta" değil, "çok da" olacak

ilkokul 2. sınıfta öğretiyorlar

bağlaç olan de da, kelimeye bitişik değil kelimeden ayrı yazılır. türkiye'deki 1 numaralı cahil turnusolu budur.

moderasyonun dikkatine

bunu diyenlerin ağa babası da batı'dan yardım dilenmektedir.

eğer amerikan mandası iyi bir şey olsaydı sana çokta yerine çok da yazdırırdı.

illa bir milletin boyunduruğu altına girmek zorunda değiliz.

biri arap özentisi, biri mandacı, öbürü kürdistan ister.

daha iki kelime yazmayı beceremeyen adamlara memleket emanet ediyoruz.

“anti-emperyalist biriyim ama amerikan mandası “çokta” kötü değil” ne demek olm? oksimoron'un kitabını yazdın tek cümle ile.

fransa'da bulunduğum bir dönemde faslı birkaç tanıdığım oldu. fransızca, ispanyolca, ingilizce biliyorlardı, dini bir eğitim almadıklarını söylüyorlardı, fransa'da rahatça iş bulup yaşayabilmişlerdi. o zamanlar vay be 3-4 dil bil, işte gerici zihniyet yok, büyük ülkelere gidip çalısabiliyorsun felan ne güzel iş demiştim. yaşım ilerledikçe aidiyet ve öz benlik kavramlarının önemini daha iyi anladığım için şu anda manda ve himayenin her türlüsünün kötü olduğunu düşünüyorum.

türk milletinin karakteri bağımsızlıktır. bizim ne bir millete düşmanlığımız vardır, ne de bir millete hayranlıkla boyun eğmemiz. amerika birleşik devletleri, kendi halkı için bir sistem kurmuş olabilir; ancak her milletin tarihi, coğrafyası ve ruhu başkadır. türk milleti, kendi öz varlığından doğan değerlerle ilerler. batı'nın güçlü olması, onun mutlak doğru olduğu anlamına gelmez; hele ki bu güç, başkalarının kaynakları üzerinde yükselmişse, buna hayranlık değil; uyanıklık gerekir.

milletlerin geleceği, başkalarının gölgesine sığınarak değil, kendi ayakları üzerinde durarak garanti altına alınır. türk gençliği, amerikan sinemasına özenerek değil, anadolu'nun toprağından, mücadelesinden, kökünden ilham alarak büyümelidir. gelişmek için taklit etmek değil, anlamak ve kendine özgü üretmek gerekir.

bugün bize amerikan yaşam tarzını 'sempatik' gösterenlerin çoğu, kültürel işgali fark edemeyenlerdir. bizim için sempatik olan; hür düşünce, emeğe saygı ve adalet ilkesidir. ama bu değerleri alıp da amerikan bayrağına sararsanız, işin özünü değil, kabuğunu taşırsınız.

unutmayın: çağdaşlaşmak, başkası olmak demek değildir. çağdaşlık; fikri hür, vicdanı hür, irfanı yüksek olmaktır. ve bu, türk milletinin mayasında vardır.

emperyalist yapılar ile sömürülmekten keyif alan korkak eziklerin heyezanı.

başka bir devletin kontrolüne girersen, mandacılığı kabul etmiş olursun.

bağımsızlık kaybı, ekonomik sömürü ve kültürel asimilasyonu kabul eden bu yavşakların, bu topraklardaki oransal artışı rastlantı değil tabii ki.

kaşıyın aw evlatları, daha sert kaşıyın. siz ayrıştırdıkça, biz birleşiyoruz vatansız ibneler.

daha kurtuluş savaşı'nın başında, 1919 yılındaki sivas kongresi'nde manda isteyenlerin torunları teşrif etmişler.

bunlar allah bilir niye sivas kongresi'nde amerikan mandasını kabul etmedi de gidip emperyalistlere karşı milli mücadele verip bağımsız bir devlet kurdu diye mustafa kemal paşa'ya da kızıyorlardır.

göt yalamaya meyilli kişilere yakışır tez.
filmlerden bildiğimiz ingiliz uşakları daha seviyeli kalır bunların yanında.
çünkü onlar bir şey sorulmadıkça sessiz kalırlar.
çarşı pazarda uşaklığın sözde erdemini pazarlamazlar.
cazgır değillerdir.
bunlardan beteri yok kısaca.
türkçe de bilmiyorlar.