emel korkmaz'ın, gezi parkı eylemleri sırasında hayattan koparılan oğlu ali ismail korkmaz'ın düşlerini yaşatabilmek için yapacağı koşu üzerine yazdığı yazıdan bir bölüm.
emel korkmaz; geçtiğimiz yıl istanbul maratonu'nda koşmuştu. bu yıl da 5 mart'ta runatolia'da ali ismail'in düşlerini yaşatmak için koşacak.
yaptığı koşu ile toplanan bağışlar, ali ismail korkmaz vakfı'na, gençlerin toplumsal fayda yaratan projelerine can suyu olacak.
sadece 15.000 tl hedefi olan kampanyaya herkes dilediği kadar destek olabiliyor.
emel korkmaz'ın kampanyasına bağış yapmak için link: https://ipk.adimadim.org/kampanya/cc16784
emel korkmaz'ın neden koşuyorum yazısı:
ben neden mi koşuyorum?
alikev için...
alikev, ali ismail korkmaz adına, onun hayallerini yaşatmak, gerçekleştirmek adına kurduğumuz vakıf...
bizler, onun ailesi olarak onun kısacık yaşamında gerçekleştirmeye çalıştığı hayallerinin, düşlerinin peşine düşmek için bu vakfı kurduk.
ali ismail kısacık yaşamında o kadar çok şey yaptı ki...
küçüktü ama bir sürü çocuğa kitap okuttu; aralarından en iyi özet çıkarana hediyeler aldı. köy okullarına kitap götürdü. hep derdi ki, "köyde okuyan çocuklar ne kadar eğitim alabiliyorlar ki? onlara kitap götürmeliyim."
engellilere çuvallarca şişe kapağı topladı.
defalarca huzur evine gitti...
biz çocuklarımızı sevgiyle iyilikle büyüttük.
işte benim ali ismail'im bu kadar sevgiyle, insanlıkla dolu bir çocuktu.
şimdi ben o'nun düşlerini gerçeğe dönüştürmek için, vakfımızı yaşatmak, onlarca çocuğa, gence imkanlar yaratmak için koşuyorum ve sizlerin de bağış katkılarıyla kampanya hedeflerimizi gerçekleştirip amacımıza ulaşacağımıza inanıyorum.
destekleriniz için şimdiden teşekkür ediyorum.
emel korkmaz

rahmetliyle ilgili bir haber okuyunca ya da fotoğrafını görünce boğazım düğümleniyor. nur içinde yat çocuk. yardım etmek boynumun borcu.

emel annenin ifadesi.
ali ismail'in sevgisidir bana cesaret veren. sadece ali ismail değil, berkin, ethem, abdocan ve diğerleri.
aynu yolda yürürken onları düşürdüler. onların yerinde ben de olabilirdim. şimdi yolun sonundaki ışığa yürümek kaldı bize. yolda düşenlerin hatrına, o yoldan geri dönmemek!
emel anneye yarışta başarılar...

bu kadar güçlü bu kadar onurlu bir annenin çocuğu başka nasıl büyüyebilirdi ki?
çocuğunun yapmak istediklerini yarım bırakanlara inat koşuyor emel anne. ayak seslerini biz duyuyoruz, ali'nin de duyduğuna eminim. yolun açık olsun anne. arkanda bir sürü çocuğun var.

iyilik için koşulan bir maratondur.

hepimizin yolu açık olsun.

ali ismail'in arkadaşları ali ismail'i unutmadıkları, onun düşlerini kendi düşleri bildikleri, içlerinde hâlâ umut olduğu ve yaşayabilecekleri, ağız dolusu gülebilecekleri başka bir toprakları olmadığı için koşuyorlar. ali ismail'in arkadaşları enseyi karartmadan, karatanlarla da vakit kaybetmeden koşuyorlar çünkü hâlâ birlikte ve mutlu yaşayabileceğimiz bir dünya olduğuna inanıyorlar. ali ismail'in arkadaşları öyle bir üç beş kişi değiller, kitap göndereninden duvar boyayanına, ders vereninden grafik tasarlayanına kadar kocaman bir gruplar, bu büyük ailenin bir parçası olmak ne büyük onur, ne büyük bir şereftir....
ali ismail'in arkadaşlarının ayaklarına, ellerine yüreklrine sağlık. onların çabalarıyla gerçekleşen bu çalışmalarla yeni, en az kendisi kadar yürekli yeni ali ismailler yetişiyor.
çok yaşayın...