- (bkz: çok cahilsin keşke ölsen) bu hastalıktan.

padişahlarını yalamaktan sıkılmayanlardan gelen tespitimsi.

(bkz: orospu çocuğuyum demenin yolları)

her düşen figanın yaşam içinde haksızlık edilmiş ve sevgi yüklenmiş insanın sevgisine karşılık olarak sıradanlaşan özürlerle harcanan sevgi yüklemelerinin bir gün yok olması ihtimali üzerine pişmanlık hissiyle ıslanan gururun vicdan hissidir.

göt yalamayı gerektirmez.

not: affedersiniz.

yaşayan bir birey olarak başka bir yaşayan canlının götüne kıl formatında monte olmayı kurgulayan hastalarımız oldu bu ülkede, siz hala başka hastalıklara mı kafa yoruyorsunuz?

ölülerimize saygı duymak bizim derunumuzda var, atatürk'ü anarız, ismail'i anarız, ethem'i ve daha nicelerini anarız, ruhları şad olsun diye açar elimizi dua ederiz. bir paket makarnanın veya bir başka parça avantanın yaşattığı duydudan çok farklıdır o an hissettiklerimiz. ah keşke anlayabilseniz, keşke anlayabilseydiniz...

yok abi ben bu kafayı anlamıyorum. neymiş efendim solcular her şeyden tiksindiriyormuş. adamlar gencecik çocuğu öldürsünler, üstüne de fırınım kapandı ben mağdurum diye savunma yapsınlar, valileri arkadaşları öldürmüştür diye saçmalasın, ama suçlu solcular olsun. ben kendimi solcu olarak gören biri değilim, ama sen devlet olarak kimseyi öldürmezsen, biber gazıyla insan boğmazsan, kapsülleri insanların kafalarına hedef aldırmazsan, katilleri korumazsan, o zaman kimse ölmez arkadaş. "keşke biri ölse de prim yapsak" dediğini düşündüğün insanlar ölümlerden sorumlu değiller, onları öldürenler sorumlu. bunu bile anlatmamız gerekiyorsa vicdanınızı bir sorgulayın.

özetle, olmayan hastalıktır. hasta olan sizin vicdanlarınızdır.

hastalık değildir.
tarih boyunca eğemen güçler tarafından masum bir çocukları öldürülmemiş,
aksine bu coğrafyada kanına girmedikleri masum kalmamış yüzlerce yıllık faşist
sentezci geleneğin anlamadığı ve asla anlayamayacağı, mazlum ile birlik olma duygusudur.