4 kişilik bir aileyi tek kişi çalışarak geçindirebiliyordu. bundan başka bir şey yazmaya gerek yok kıyas için.

tartışmasız herkesin daha mutlu ve huzurlu olduğu bir türkiye idi. bakın herkesin diyorum.

12 saat sonra gelen edit: gelen mesajlar yukarıdaki tezimi tamamen doğrular nitelikte ve ayrıca sistemli bir troll mesaisinin varlığından da artık adım kadar eminim. nasıl mı? hemen anlatayım.

önce bir dizi mesaj aldım. mesajlar o kadar tek dilden yazılmış gibiydi ki sanırsınız bir akp mitinginde erdoğan prompter’ını okuyorum. baş örtüsü yasağından girip ssk’nın batırılmasından çıkanlar mı ararsınız, tüp kuyruklarından girip %1.000 enflasyondan yakınanları mı ararsınız. hepsine gerekli cevabı sakince verdim küfür etmeden. garip bir şekilde bazıları beni haklı buldu. onlara teşekkür ettim.

sonra baktılar bu tutmadı, bir güruh geldi yaşımı sorup durdu. 17-18 yaşındasın galiba dediler. 40’ıma merdiven dayadım dediklerinde sustular ya da yaşının kaç olması fark etmez aç biraz gazete oku gibi çok şahane bir öneride bulundular.

sonra baktılar bu da tutmadı, başka bir güruh geldi ve bu sefer türkiye akp’den önce de kötüydü şimdi de kötü. akp’den önce chp yandaşlarına yediriyordu şimdi de akp aynısını yapıyor argümanını dayattılar. bir şey çalan kim olursa olsun onlara destek vermeyeceğimi söyledim. sustular.

şimdi yine plak başa sardı başörtüsü ile ilgili mesajlar alıyorum.

baş örtüsü yasağına sonuna kadar karşıyım. her yasağa karşıyım. ama siyasal islama, dini siyasetin bir aracı olarak kullanan herkese daha çok karşıyım. din kişinin özelidir. dayatma ile olmaz. tarihte bunu başaran hiçbir devlet yoktur.

özetle: akp öncesi türkiye “tartışmasız herkesin daha mutlu ve huzurlu olduğu bir türkiye idi. bakın herkesin diyorum.”

cihatcı troller damlamış hemen başlığa.

açık net bugünlerden çok daha mutlu olduğumuz günlerdi.
en azından kimse kimsenin hangi partiye oy verdiği ile ilgilenmediği dönemlerdi, yani kimse kimseye sen hainsin demediği dönemlerdi.

haber bültenlerinin parti bültenine dönmediği günler, gazetelerin parti bültenlerine dönmediği günlerdi. gazete alır okurduk, havuzun gazetesi, muhalefetin gazetesi demezdik.

velhasıl, huzur önemli.

benim/arkadaşlarımın çok fakir öğrenciler olarak doksanlarda ve ikibinlerin başında yaşadığımız hayatı bugün herhangi bir genç ancak rüyasında görebilir. garsonluk, bulaşıkçılık yaparak yedik, içtik, tatillere gittik. inanmazsınız zart diye vize verdiler bize, başka ülkeler gördük.

çalıştık, istediğimiz okulları kazandık, mezun olup torpilsiz tanıdıksız işlere girdik. şu an pompalanan gaz lambası ile yaşıyorlardı, çamaşır makineleri yoktu geyikerinin aksine her bir halta da dünyadaki insanlarla beraber çalışarak eriştik.

her şey yolunda değildi, yozlaşmış tonla politikacı vardı, krizler gördük ancak gençlerin gençliğini yaşayabileceği bir ruh ve huzur iklimi vardı ülkede. 2002 dünya kupasında bir halk yanyana sokaklarda neşe ile ocu bucu demeden eğlendi. sınıflara televizyonlar sokuldu, dersler durdu. şunu duyduğunda içine neşe dolmayan bir tek kişi var mı ya o günleri yaşayıp.

ben konuşmaktan korkulan birkaç tabu konu hatırlıyorum sadece, onlar dışında herkes her yerde istediği gibi konuşuyordu. hatta öyle bir konuşuyordu ki sansürsüz, filtresiz sabahlara kadar canlı yayınlanan tv programlarında halka mikrofon teslim ediliyordu. türkiye'de iktidara sahip siyasilerin eleştirilememesi çok yeni bir kavram. eskiden politikacıların karikatürleri bugün asla cesaret edilemeyecek şekilde rahatça çiziliyordu. süleyman demirel, ecevit, mesut yılmaz o karikatürleri görürlerdi, tebessüm ederlerdi. sırf politkacı eleştirmeye yönelik her gün yayınlanan tonla mizah programı vardı lan televizyonda.

tek bir karikatüriste, röportaj veren herhangi bir vatandaşa, televizyondaki skeçlerde oynayan insanlara ne dava açıldığını duydum, ne yasaklama geldiğini gördüm. darbe dönemlerinde yapılan saçma sapan uygulamlar doksanlarda ortadan kaybolmuştu bir anda. kafamıza göre takılyorduk. tansu çiller hakkında o zaman mizah ile yapılan eleştirileri bugün tekrar edeni bile öttürürler. bak o günleri gördüğü, yaşadığı halde tansu çiller bile öttürür.

türk mizah dergiciliği 150 yıllık mazisiyle inanılmaz köklü ve saygın bir sürekliliğe sahipti ak parti dönemine kadar. 150 yıl herkesi gölgesinde kucaklayan bu çınarı budaya budaya ölüme mahkum ettiler günümüzde. allahtan hala bir damar direnerek bu eşsiz kültürün yok olmasını engelliyor ama baskı sürerse korkarım o da kuruyacak. neyi yok ettiğini bilmeyen insanlara laf anlatmaya çalışmak çok üzücü gerçekten. neler oldu buna mı takıldın diyeceksiniz biliyorum ama bu, ülkenin iklimindeki korkunç kırılmayı çok net gösteriyor bence. o yüzden yazdım gitti.

özetle bence akp öncesi türkiye tartışmasız olarak şu ankinden bin kat daha yaşanası bir yerdi. kendim için de söylemiyorum bunu sadece. objektif olarak değerlendirdiğimde tüm toplum bugünden çok daha mutluydu. kendi işine bakan, hobileri, geleceğe dair planları olan, günlük hevesleri ve heyecanlarıyla ilgilenen çok daha fazla insan vardı o ülkede. yani bir hayatı olan daha çok insan.

şimdi sadece endişeli yüzler, hayatta kalmaya çalışan gençler görüyorum.

ögrencileri serbest bırakın.
(bkz: 301 tutuklu öğrenci)

ps:
(bkz: dmd hastası yoldaş yusuf'a yoldaşlık kampanyası)

bakin, eski otobanlarda giderken viyadüklerin üzerinde hep isimler var. simdiklerde ise numara.

o viyadük ve köprülerde gördügünüz isimlerin hepsi devlette görev yapmis bürokratlara ait.

eskiden devlet ve bürokratlar vardi. saglam mermer binalar gibi.

su anda hangi bürokrati örnek gösterebilirsiniz? tamami liyakatsiz ve ne is yaptigindan habersiz insanlar.

sayet bulursaniz, sunay akinin "fevzi atac" hakkindaki videosunu izlemenizi tavsiye ederim. fevzi atacin adi izmit istanbul arasindaki bir viadükte yasiyor. kansere yakalaniyor ve kendisine devletin önerdigi yurtdisinda tedavi imkanini, buna hakki olmadigini söyleyerek red ediyor.

su anda devlette bir yer tutan akpli hac paralarini bile devlete ödetiyor. zikkim olsun!

cumhurbaşkanı süleyman demirel in yeğeni yahya murat demirel banka hortumlamaktan cezaevine girmişti. cumhurbaşkanı süleyman demirel arkasında durmamış, belki de duramamıştı yeğeninin. herhangi bir insan gibi girdi hapse cezasını çekti.

1994 yılında iski genel müdürünün kendi firmasına ihale vermesi büyük olay olmuştu. sorumlular cezalandırılmıştı.

2021 yılında kendi firmasına ihale veren bakan için soruşturma bile açılmıyor.

akp öncesi turkiye virane halde, milletin açlıktan kırıldığı bir ülke değildi. türkiye her zaman belli başlı ciddi sorunları olan ülkeydi ancak şimdiki haline gore cok daha gururlu ve geleceğe umutla bakan bir ülkeydi.
kola, tavuk eti, sarelle, salam, sosis, ketçap, mayonez, yeşil zeytin ve ismini sayamadığım daha birçok gıda lüks falan değildi. gayet alinabilir urunlerdi. muz şu anda olduğu gibi lükstü; kivi ise pek bilinen, reyonlarda bolca bulunan bir ürün değildi.
gençler, istatistiki verilere bakarak akp öncesi türkiye'yi inceleyebilirsiniz. goreceksiniz ki akp'nin pek çok şeyi üfürme.

-akp oncesi tum ulkelerle kanli bicakli politikamiz yoktu.
-akp oncesi ipini koparan milyonlarca afgan, suriyeli goz gore gore ulke sinirlarini delemezdi.
-akp oncesi turkiye'de emeklilik yasi 45'di.
-akp oncesi emekli olan herkes en az asgari ucret kadar emekli maasi alirdi.
-akp oncesi bi politikaci hirsizlik yaptiginda yuzu kizarir, medyadan, kamuoyundan korkardi.
-akp oncesi insanlar emekli tazminatiyla ev, araba alirdi. simdilerde tazminat pesinata yetmiyo.
-akp oncesi ulke ekonomisi kotuye gittiginde yetkililer istifa ederlerdi.
-akp oncesi ulkenin dis borcu 10'a katlanmamisti.
-akp oncesi politikacilar malum sahsin cocuklari gibi cocuklarini askerden engelli raporu alip kacirmazdi.
-akp oncesi politikacilar mitinglerine elinde kutsal kitaplarla cikmazdi.
-akp oncesi bizi seven vatan severdir, bizi sevmeyen vatan hainidir soylemleri yoktu.
-akp oncesi egitimli insanin degeri vardi. torpil yine vardi ama bunlar vasifsiz islere yerlestirilirlerdi. teknik konulara imam hatip mezunlari yerlestirilmezdi.
-akp oncesi ulkede bi sorun varsa medya ortami gulluk gulistanlik gostermezdi. biz kasa atanlari da gorduk, grev yapanlarida, susurluk olaylarinida. 10 kisi yuruyus yapti, hakkini aradi diye vatan haini ilan edilmezdi vatandas. ulkenin gundemindeki olayi trt'den bile ogrenebilirdin.
-akp oncesi hazine eksi rezerv gibi bi garabeti hic yasamamisti.
-akp oncesi devlet halkini tuik vb. kurumlarla kandirmazdi. ulkede enfasyon %40-50 iken %15-20 gosterilmezdi.
-akp oncesi devlet yetkilileri gunluk milyonlarca lira harcamasi olan saraylarda satafat icinde degil 1932 yilinda insaa edilmis cankaya koskunde mutevazi bi hayat surerdi. oradan tebaasina bakar gibi bakip tasarruf edin deyip kendileri savurmazdi.
-akp oncesi devlet buyuklerinin adini uyusturucu gibi yuz kizartici seylerle yan yana dusunemezdik bile.
-akp oncesi secimler bi adamin kararina gore iptal edilmezdi. ediliyosa pusulanin icinde secmenin attigi oylarin tumu iptal edilirdi. pusulanin icindeki bazi oylar kabul edilip bazi oylarin kabul edilmemesi gibi bi sacmalik yasanmazdi. trafolarda kediler yasamazdi.

daha neler neler...

ozet gecmek gerekirse yeni nesil rezilligin icine dogdu. kredi cekip bi araba bi ev almaya kalksalar odemeye omurleri yetmez. yeni nesile bulunabilecegim en iyi tavsiye a haber izleyin ve beyninizi kullanmayi birakin yoksa beynini kullanan bu ulkede mutlu olamaz ve barinamaz.

buzdolabı yoktu. kışın sebze ve meyveleri balkona koyar, yazın da karın içine gömebileceğimiz yüksek zirvelere çıkardık.
benim bizzat 2 kez erciyes'in zirvesine çıkmışlığım var. bir kere de kayınçoyla uludağ'a çıkmıştık.