şaşırtmamış patlamadır.
kimse ölmediği için önemsenmeyecektir de muhtemelen. belki haftaya başka bir şehirde patlar da orada çok insan ölür, o zaman onu da biraz konuşur unuturuz. en nihayetinde pek entelektüel ekşi sözlüğümüzde bile bakın ilk sırada ya maç ya sörvayvır ya da ne giysem acaba tadında salaklılar var.
suriye'deki insanların falan da böyle göstere göstere savaşa dahil olduklarını sanmıyorum. bu bir süreç önce alışma süreci var. bu bir yangın yavaş yavaş bize doğru da geliyor işte, bunu evinize bir tank mermi attığında anlayacak aptallardan olmayın, bu bir yangın ve bizi de çekiyor yavaş yavaş içine. ve bizi yönetiyor olması gerekenler gözümüze baka baka alay ediyorlar bizimle. meczublar sahaya inip hakem dövüyor, şehirlere atılan füzelere bakanlar "yer çekimiyle düşüyor onlar", vali ise "abdestsiz gezmeyin haa" diye açıklama yapıyor. ülkenin her yerinde çatır çatır bombalar patlıyor yüzlerce insan meydanlarda, otobüslerde, sokaklarda paramparça oluyor bir hafta sonra herkes her şeyi unutuyor; doğuda ne yaşandığı ise kara kayıp. din adına kurulmuş kurumların yetkilleri küçücük çocuklara cayır cayır tecavüz ediyor, kurum değil kapatılmak ceza bile almıyor. üstüne bir de kurumu aile bakanı kendi elleriyle kurtarıyor ve sonra da bütün partililerce o bakanın eli sıkılıyor- çocuk diyorum lan çocuk küçük çocuk-, 23 nisan çocuk bayramında şehit yakını bir çocuk kendine yaptırtılan şehit konuşması yüzünden hıçkıra hıçkıra ağlarken karşısında elin arap rabiasını anlatırken hep gözleri dolan sesi titreyen t.c cumhurbaşkanı'nın tek bir kası bile oynamıyor.
çocukken afganistan'dan, pakistan'dan böyle haber izler çok üzülürdüm. "oradaki insanlar nasıl yaşıyor acaba" diye düşünürdüm. artık öğrendim böyle yaşıyorlarmış.
konuyla alakasız edit: bu konuyla ilgili çok doluyum, yazacaklarım vardı ilk sayfada dursun herkes görsün istedim. bu yüzden de işten eve gelene kadar dolacağından
reserved ibaresi bıraktım. vay vay vay ne salaklığım, ne ergenliğim, ne mallığım kalmış. bir yerlerime falan koyulmuş. türkiye'nin en çok okunan mecrasında çok dolu olduğum bir meselede ilk sayfada olup herkes tarafından okunmak, daha fazla kişiye ulaşmak istemek nasıl bir ergenlik gerçekten çok merak ediyorum.