homofobiklik gibi olmasın da hasan ali kaldırım'ın kazandığı yarışma olarak akıllarda kalacaktır.

italya'nın san marino'ya 1 puan bile vermeyerek ayıp ettiği yarışma. düşünün şereflikoçhisar ülke olup bağımsızlığını ilan etse ve bu yarışmaya katılsa oy veririz dimi lan. ne olacak?

gerek conchita wurst basliginda, gerekse bu baslikta sakiciyla ilgili yazilanlari okudugumda, tek bir sey düsündüm. o da, burdaki insanlarin cogunun özlerinde, elestirmeye doyamadiklari recep tayyip erdoğan'dan bir farklarinin olmadiklari.

nasil rte kendi gibi düsünmeyenleri, hice sayip onlari asagilarken, bu insanlar adami elestirip duruyor.
gezi olaylari bile bu yüzden bir patlama noktasi degil miydi?
herkes ''birak nefes alalim, bizi rahat birak, bizim hayatimiza karisma, bize saygi duy, bizi oldugumuz gibi kabul et ve herseyden önce bizim özgürlügümüzü kisitlama'' diye haykirmadi mi???

gezi olaylari ilk ciktigi zaman en önde yer alanlar lbgt üyeleriydi, cünkü yillar yili en cok var olma savasi verenler onlar. sonrasinda da pek cok kisinin lgbt üyelerine bakislari degismisti. gezi olaylari sirasinda pek cok farkli kesim bir araya gelmisti.
bunu da hep örnek göstermediniz mi devanli burda yazdiklarinizla?

hep kendinizi tolerans gösteren, özgürlükcü insan olarak adlandirmadiniz mi?

siz asil degil miydiniz, herkesi kucaklayan?

bu olaylar sirasinda, yillarca 'magdur' olmus o kesimin de en büyük korkusu da: ''simdi bunlar basa gecerse, bize etmediklerini birakmazlar'' degil miydi?

buna karsilik da sizlerin hep dedigi; ''evde tutulan %50 de gelsin bize katilsin, bizi tanisin - biz onlara karsi degiliz'' degil miydi?

evet hepsi bunlar ve daha fazlasiydi.

ama bu basta da degisim gibi, bugün conchita ile ilgili okuduklarim, sizlerin özünde ne denli iki yüzlü yaratiklar oldugunu bana gösterdi. o elestirdiginiz rte'yle ayni düsünce sistemine sahip oldugunuz:
''özgürlük sadece ben ve benim gibi olanlar icindir.'' benim gibi olmayanlar, asagilanir, dislanir.

kimse kusura bakmasin ama herkes hak ettigi gibi yönetilir. sizler recep tayyip erdogan'i sonuna kadar hak ediyorsunuz. cünkü o da sizden birim sadece büründügü renk farkli. siz basa geldiginiz de, akp tabanini dislayacaksiniz. iliklerinize islenmis bir düsünce bu cünkü. farkli olani ezmek - kabul etmemek. demokrasi kavramindan bir habersiniz.

demokrasi icin en basta 'insan'i kabullenmek gerek. onun sadece insan olarak var oldugunu ve senden bir farki olmadigini kabul etmek.

dün aksam oylar verilirken, yüksek avusturya'ya puan veren ülkelere baktiginizda, gercekten de demokratik ülkeler oldugunu görüyorsunuz. conchita'ya karsi olanlarinsa demokrasiden uzak, diktatörlerin sözlerinin gectigi, hukukun ve insan haklarinin es gecildigi ülkeler oldugu.

bu ülkelelerdeki insanlar da tipki sizin gibi ''kendinden olmayanlara karsi'', onlari kabul etmek istemiyorlar. demokrasiden - toleranstan cok ama cok uzak yasayan insanlar. antidemokratik - antihümanist kültürle yogrulmus insanlar.

hepinizin ortak özelligi ''insan düsmani'' olmaniz.

evet insan düsmanisiniz siz. homofobik diyrek tanimi kücüktmek yanlis olur cünkü. icinizden insan nefreti var, cinsiyeti, irki, dini, siyasi düsüncesi vs. size hitap etmeyenleri yok saymak, asagilamak ve onlarin insan olduklarini kabullenememek.

hepinize sorsak, en cok begendiginiz ülke hollanda dersiniz, sonra da iskandinav ülkelerini. bir de utanmadan onlari örnek verirsiniz, iste adamlar söyle böyle asmis - medeni - demokrik vs. ve hemen ardindan da ''biz öyle olamayiz'' diye laf edersiniz. olamazsiniz elbette ki, cünkü siz insan düsmanisiniz. adil bir düzen ve toplumda insan haklarinin olmasi icin en basta ''insani'' kabul etmek gerekir.

dün aksamki yarismayla ilgili carpici bir detay daha vardi; sonuncu olan fransa.
gezi olaylari döneminde escinsel evliligin kabul edilecegi dönemde, bu yasa karsi yüzbinlerce insan sokaklara döküldü. evet, fransiz ihtilali ve sonrasinda liberté, égalité, fraternité kavramlariyla dünyaya demokrasi, özgürlük ve insan haklarini, insan ve insanlik icin bir mesaleye dönüstüren ülke olan fransa, hatta o fransa ki, abd'ye ''özgürlük heykelini'' armagan etmis bir ülke. iste bu ''ülke'' gectigimiz sene; ''farkli'' olani kabul etmemek, ona karsi olmak icin sokaklara dökülmüstü.

dün aksam yasadigim ülke avusturya, conchita ile birinci olurken, ülkem fransa da sonuncu oldu ve cok da güzel oldu.

eurovision tarihinde bir ilk olarak yarışmanın yayınlandığı bütün ülkelere yarışma salonundan canlı yayın yapan ve yarışmayı sunan farklı ülkelerin sunucularının onore edildiği, kendileri için ışık şovunun yanı sıra salon dolusu konfetinin patlatıldığı yarışma.

yıllarını bu yarışmaya adamış bülend özveren bu akşamki yarışmayı izliyorsa kahrolmuştur artık. salak trt'nin ve salak ülkenin iğrenç politikaları sonucu ekranlardan kaldırılan bu yarışmada hayatının onore edilişini kaçırdı adam resmen.

anladığımız kadarıyla midesi bulanan ülkemizin hükümetinin ideolojisini taşıyan kesimin yenildiği yarışma. diğer favori gösterilen şarkıları dinledim ve halen de dinliyorum ama fark ettiğim tek şey, bu conchita aralarında açık ara en iyisi. "sesler" yarışıyor, sakın unutmayın. mideniz bulanıyorsa da alın bir talcid, biz eylemlerde gözümüze sürüyoruz siz de ağzınızdan alın e mi yavrularım. ^* o zaman geçer.

yarı$manın birincisi conchita wurst'a oylar gelirken bir ülkenin sunucusu eline almi$ jileti "12 puan sana geliyo ama tra$ ol" $eklinde bir yorum yaptı.

tam da bu yüzden conchita wurst'un sakallı beauty queen imajini dahiyane buldum: kadın kılıgına girmi$ erkekleriyle olsun drag queenleriyle olsun tüm transgender ahalisi, tüm "freak"ler tepki çekerken, toplumsal normlar tarafından reddedilirken, ötekile$tirilip dı$lanırken conchita wurst herkesi ters kö$eye yatırdı sakalıyla: insanların tahammül sınırlarını sakallı güzel kadın yüzüyle sınayarak kadın kılıgına girmi$ bir erkegi tercih ettirecek noktaya getirdi. bakınız eline jileti almı$ sunucu, bakınız "yeter ki tra$ ol" demesi. lgbt olu$umu için bence dönüm noktası böyle bir$ey: tüm avrupa'nın izledigi bir yarı$mada böylesi varolu$sal bir duru$a sahip olmak, insanları bir gün önce yuhaladıkları $eyi tercih eder duruma getirmek.

conchita wurst'un tepkileri ise yine dahiyane idi benim gözümde. dahiyane derken aslında hesaplı kitaplı olması anlamında kullanmıyorum bu kelimeyi; zira kimi insanlar varolu$ olarak dahice davranmaktan ba$ka bir$ey yapamazlar. kendisine oylar gelirken conchita ne yapti? bütün gece agladı ve nazikçe te$ekkür etti. dramatikti belki ama ihti$am dramatiklik el eledir çogu zaman. insanların tüm önyargılarına kar$ı en insani, en saf duyguyu koydu conchita: aglamak. kendisine jilet sallanırken dahi hiç bir polemige girmedi. kendi kö$esinde ba$arısını aglayarak kutlayarak, var olmaya devam etti. kah sevinçten agladi, kah kendisine çıkılan destek için agladı. kin yoktu aglamasında, "nasil koydum" kibiri ya da küstahlıgı hatta yırtıklıgı da yoktu. ödülünü eline bir "hanımefendi" gibi aldı ve gururla kaldırdı. "errrkek gibi" erkeklerin dünyasında ödülünü tam bir hanımefendi gibi kabul etmesi benim içimi eritti $ahsen. "bu ödül barı$a ve özgürlüge inanlara adanmı$tır" derken de, ödülünü özgürlük tanriçasının^* me$alesini havada tutması gibi kaldırması da çok anlamlıydı; bunu erkek genetigine sahip olarak yapması, tüm mitolojiyi yeniden yorumlar bir hamle miydi bilemiyorum.

conchita wurst'la ilgili olarak diger ho$uma giden $ey ise beauty queen görüntüsünü nasıl olu$turmu$ oldugu. bir insan cinsiyeti yüzünden bu kadar çarmıha gerilecegini bildigi bir ortamda beden dilinin yanı sıra kıyafet seçimi de dahiyaneydi. bilhassa son yıllarda dünyanın her tarafında te$hir üzerine kurulu bir sözümonasanat anlayı$ı varken; herkes ses ya da önemli bir yetenegi olmadan beden te$hiri üzerine bireyselligini ilan ettigini iddia ederken conchita wurst'un $ovunda kendi bedenini elegan bir ihti$am içinde ancak son derece kapalı bir kıyafet içinde sunması bireyselliklerinin ilanını vücüt te$hirinin üzerine kuran tüm yolunu kaybetmi$ kadın ve erkekleri aklıma getirdi.

tüm bu ihti$am, eleganlık ve var olu$sal beyanlar iyi güzel de, conchita wurst ismi de neyin nesi olabilir peki? insanlara kendine her seferinde kuku ya da amcık^* ve pipi^* dedirtmek, kimligini argo lügatıyla olu$turulmu$ iki kelime ile isimlendirmek neyin nesi? o zaman ahmet kaya'dan sizlere gelsin dostlar zirabu ne yaman çeliski anne diye dü$ünmeye ba$ladınız. conchita wurst'a jilet sallayıp "tra$ ol" diye buyurmak yerine belki de "ben benim gibi olmayan bir insanı nasıl isimlendiriyorum? hakaret mi var yoksa sevgi/saygı/kabulleni$ mi var benim lügatımda?" $eklinde bir yüzle$me sürecine girmekten öte bir yol göremiyorum. beden ve cinsiyet üzerine dü$ünceler sonrası vaz geçmeyeceginiz $ey özgürlük, nezaket, ihti$am olacak. insan olanın ve vicdanın sesini dinleyen herkesin yolu empatiden geçer, varılan nokta sevgi ve kabullenistir. nokta. ve her kültürde isim verme mitolojisi olan bir ritüeldir; conchita wurst ismi ve onun çagrı$tırdıklarından sonra içsel sorgulamadan çıkan herkes kendi iç sesinde kendi ritüelini tekrar ya$amak zorundadır.

conchita wurst tam olarak ne zaman dogdu bilinmez ama tom neuwirth ay burcu terazi olan bir akrep. i$te size eleganlık, i$te size zevk ve parıltı (terazi). i$te size tüm varolu$u, deger yargılarını temellerinden sarsma istegi. varolu$u yeniden ele almak. öze inme çalı$ması (akrep) özü kavramak (akrep) ve sizin ruhunuz duymadan en zayıf noktanızın, kendi çeli$kilerinizin yüzünüze vurulması (akrep).

erovizyon seneye avusturya'da ve conchita wurst erovisyon'un unutulmazları arasında çoktan yerini aldı. hollanda'ya yazık oldu gibi görünse de kazanması gereken kazandı. var olan birisi ipi gögüsleyip bu dünyaya bir çentik attı.

belki çok alakalı değil ama, türkiye televizyonlarının yıllardır milli mesele haline gelmiş böyle bir yarışma sanki hiç yokmuş gibi davranması, izlemek için link arayıp oradan izlemeye çalışmak falan sanki yasak bir şey izliyormuşum hissi verdi bana. yasak değil elbette ama yine de aklıma persepolis filminde marjene'in aerosmith kasedi aradığı sahne geldi. izlerken marjene ve halkı için üzülmüştüm. youtube bile yasak şimdi buralarda.

avusturyalı huysuz virjin kazandığına göre tayyip'in talimatıyla önümüzdeki 4-5 yıl daha katılmayacağımız yarışma...

izleyemediğim yarışma.

avrupa artistik patinaj şampiyonası, ritmik jimnastik, su balesi, eurovision şarkı yarışması... benim çocukluğumdan beri trt' nin yaşattığı keyiflerdendi bunlar. yaşadıkça hayatımızdan hiç çıkmaz gibi gelirdi. çıkıyormuş meğerse.

geçen gün 10 yaşındaki yeğenimle konuşurken denk geldi ritmik jimnastikle ilgili birşey söyledim. çocuk "o da ne?" diye şaşırdı. ben de şaşırmasına şaşırdım. onun yaşlarındayken hepimiz bilirdik halbuki.

yazık oldu yazık. bir nesilin yaşam biçimi yokedildi. soykırım illa can almayla olmaz bence. bir toplumun yaşam biçimini katletmek de bir tür soykırımdır. önemsiz birşeymiş gibi geliyor ama daha dün hayatımızdan hiç çıkmayacağını sandığımız alışkanlıklarımızın yüzyıllık mesafe varmış gibi tek tek yokolduğunu farketmek acıtıyor insanı. böyle anlarda nefes alamadığımı hissediyorum.

polonya'nın performansı esnasında başbakan "terbiyesizlik yapmayın" diyerek sahneye dalacak diye gerildiğim yarışma.