önce gelmesi gerek yağmurun ve kapalı havanın sevmemiz için. özlemle bekliyorum hatta kar da yağsın.
yağmur ve kapalı hava ritmine biraz aykırı olsa da akıma
gökselin şu şarkısını getirmiştir
yarabbi şükür
biraz depresif ve melankolik olduklarını düşünüyorum. hadi yağmuru anlarım yağmur güzeldir de kapalı hava neden sevilir hiç anlayamıyorum. benim hayat kaynağım, enerjimi arttıran şey güneştir. güneşin olması mutlu olmam için yeterli ve gereklidir.
bu havaları sevenlere gerçekten şaşırıyorum. kapalı ve yağmurlu bir havanın insanın içini kararttığını düşünüyorum. böyle bir ortamda ne yürümek keyif veriyor ne de dışarıda gezmek mümkün oluyor. ben açıkçası hiç sevmiyorum bu tarz havaları; yıllarca doğuda bu iklim şartlarına maruz kaldığım için belki de artık fazlasıyla yoruyor. istanbul'da da bugün aşırı kapalı bir hava var ve bu hâl, ne çalışasım bırakıyor ne de bir şey yapma motivasyonu… gerçekten insanın enerjisini alıyor.
perdeyi sonuna kadar açıp, kakaolu kek ve çay eşliğinde ortamın tadını çıkarıyor olabilirler.
depresif ruhlu müzmin mutsuz insanlardir.
altta yatan ana sebepse güzel hava olursa insanlar dışarı çıkıp eğlenip mutlu oluyor ama benim ruhum buna müsait değil bari herkes evde otursun bencilliği ve anti sosyal anksiyetisidir.
ja meine name ist sigmund freud
hiç romantize edemicem. yok sıcak kahvem, diğer yanda kitabım vs..
tümden gri bir gök yüzü... ara ara koyulaşıp açılan tonlarda gülümsetecek küçük detaylar aramak yoruyor insanı. renkler matlatmış, bir türlü ısınamayan bir ruh...
sevmiyorum griyi...