"paran varsa türkiye'den güzel memleket yok hacı" telkinleriyle bol bol karşılaşmayı göze alabilmektir türkiye'de yaşamak...

dogrudur aslında, yoktur sosyal hakkı parası yoksa kişinin...

keşmekeştir, karışıktır, harala güreledir yaşam...

"e ne bok yemeye döndün lan o zaman geri" dersen, "ben keşmekeş seviyorum be güzelim" derim ben sana..

alışmadık götte düzen-intizam-sosyal güvence durmaz netekim...

(bkz: turkum evet)

en zengin holding patronundan, okuma yazması olmayan tarım işçisine kadar tüm toplumun anlamını en iyi bildiği "o" kelimeyle yaşamaktır.

(bkz: işsizlik)

gez gez bitmez, gör gör tükenmez, yaşa yaşa yetmez bir toprak parçasında yolculuktur.

(bkz: iett/#8510593)

güvensizliği öğrenmek ve daha kötüsü buna alışmaktır.
hastanelerde istenen tahlillere, doktorlara,
basına,
kırmızı ışığa,
resmi imzalı "kuş gribi yoktur" belgelerine,
devletin kurumlarına,
eğitim sistemine,
güvenmemek, güvenmemeyi doğal karşılamaktır.

yükselme heveslisi insanın yüksek bina takıntısına baglı olarak balık istifi sokakların üzerinde insa edilmis dairelerin birinde gel gitler icinde dünü yarına baglamaya calısmak. acile yetistirilen bünyenin idrar tahlili icin gittigi tuvalette pislikten comecek yer bulamayıp "biz ayakta da salarız" yigitligiyle elde edilen numuneyi hemsire hanıma verip, bizden önce nice canlarının kanının bulastıgı kanlı eldivenli ellerine kolumuzu uzatırken gözümüzü bile kırpmayız, kanımızın kondugu tüpü kapamak icin, kolumuzdan cıkan enjektor ignesini oturdugumuz hasta yatagına, yere düsmesin diye sapladıgında hic yadırgamayız. hıncahınc araba dolu sokaklarda, park etmek istedigimizde " dükkanın önünü kapama " diyen esnafa " canın saolsun derken tansiyonumuz yükselsede sallamayız. taksim meydanında duvar dibine iseyen vatandasa " sıcsaydın bari lan mavi ceketliiiee " diyen polisimize güleriz, iseyen vatandasa da güleriz. ise giderken sinir krizi geciren otobus soforunun " sikerim gecmisini " diyip kontagı kapayıp assagı inince sigarasini yakıp oracıkta kendi basına greve gitmesine de biseycikler demeyiz. kös kös inip öbür otobusu bekleriz. ve bunun gibi daha neler neler nelerin yasandıgı bu toprakları ve insanına hem kızarız hem de severiz. ( acaba biz delimiyiz neyiz)

super nintendo'dur.

şimdi bu ne demek? çok renkli hayatı olan bir milletiz, halkça hayatlarımızı tek canı kalmış arcade karakteri gibi geçiriyoruz.

oynadığımız küçük oyunlara bir göz atalım:

- frogger

ölmeden karşıdan karşıya geçme oyunu özellikle kalabalık meydanlarda, şöförlerimizin efsanevi araba kullanmasıyla trafik ışıkları ve yaya geçitlerine uysanız bile ölme olasılığınız yüksektir. bölüm sonlarındaki kırmızı kuş serisine dikkat.

- outrun

e5 ve tem gibi sanki hız yapma aracı olarak oraya koyulduğuna inan kişiler tarafından sıkça oynanır. takla atıp yanınızdaki kızı arabadan uçurmamaya dikkat etmelisiniz.

- carmageddon

özellikle alkol etkisinde bu oyun modu açılmaktadı. yaşlı teyzeler ve otobüs durakları majör hedeflerdir. en çok puanı buralardan alırsınız.

- super mario bros

sürekli yenilenen kaldırım taşları ve ardı arkası kesilmeyen belediye çukurları size hoplamalı zıplamalı, nihayetinde çok eğlenceli saatler vaadediyor. gizli mantarları bularak ateş etme yetisine kavuşacağınızı belirtmeden geçmeyelim.

- tetris

otobüse binerken minimum boşluk bırakarak istediğiniz yere ulaşabilecekmisiniz. bir oyun klasiği...

- double dragon

yolunuzu kesen gaspçılarla başedebilecek, kapkaç denemelerinden sıyrılabilecek misiniz?

- donkey kong

yılbaşı, bayram, düğün gibi ortamlarda goril tarafından vurulmadan kıza ulaşabilecek misiniz?

(bkz: gider bu)

yüzey alanı fetişizmi.

geçtiğimiz salı^* 19:30 gibi kanal 24 de rastladığım ayumi takano'nun sunduğu yeni bir program.türkiye'de yaşamayı tercih eden yabancıları konuk ediyor ve izlemesi oldukça zevkli.

(bkz: ozlenen)