ben olsam "götünüzü siktik mi" yazardım denerek savunuluyor. e bi soru daha o zaman. o yazıyı yazan kim? asker.. asker kim peki.. satürn'den falan mı geldi. sen, ben, biz askeriz yahu.. ben öyle yazarım diyorsan demek ki asker bunu yazar demek istiyorsun.

sözlüğe "pkk'lıların analarının amlarına dinamit koyup patlatalım" yazan kişi de asker, ağzından küfrü eksik etmeyenimiz de asker, hepimiz askeriz yahu.. kaçamıyoruz ki..

üstelik ne yazıldığı üstüne eleştirinin şekli değişecekse eğer, o zaman "sevgilerle" yazmak da fena değilmiş. israilli askerin silah arkadaşı ölmüyor muydu, o da türk askerinin girdiği psikoza girmiyor muydu.. neden onları da hoşgörmedik o zaman..

ayrıca mermi üstünde harbiden "götünüzü siktik mi" yazsaydı bile bu sefer de "ama zaten o bombanın atıldığı da o lafı hakeden ve bin beterini bize yapan orospu çocuğu teröristler" denmeyecektiyse aha ben de adam değilim.. ha "zaten değilsin" dersin, bak sana gol pası verdim..

merminin uzerine herhangi bir sey yazmaktir. fiziksel olarak o mermiyle islenen cinayetin sonucuna bir etkisi olmayacak olsa da eylemin icsellestirilmisliginin disavurumudur.

yani sudur: seni sadece oldurmuyorum, bundan zevk aliyorum.

isbu sebeptendir ki zevk almayanlari igrendirecek bir seydir.

biz olsaydık yazmazdık böyle bir şey. biz kim miyiz? ülkenin büyük şehirlerinde yaşayan belli bir gelirle yaşayan, ailesinin bir tanesi, geleceği parlak, sadece okuduğuna inanan yada gördüğüne inanan, bir resme bakıp sadece kendi bildiğini gerçek bilgi sanan biz cahiller. ister pkk lı olun, ister türk askeri olun, isterseniz amerikan askeri olun, ne olursanız olun, savaş sırasında yapılan hareketleri açıklamaya çalışmak akılla ve mantıkla mümkün değildir. bir denklemle durumu izah eden beyaz uçuşan saçlı dahi matematikçiler gibi oturup bir karede gördüğünüz resmi ''ah olmamış..çok saçma...hem o mermi patlayacak kimse de okuyamayacak ki onu ahaha'' demek, o anda o merminin üzerine o yazıyı yazan adamın ne hissettiği hakkında zerre katre bir şey anlamıyorsunuz demektir.

bu olayın ne militarizmle, ne savaş karşıtlığıyla ne de vatanseverlikle bir alakası vardır. eğer savaştaysanız, hissedebileceğiz tüm hisler maksimumdadır. nefretiniz içinizden tüm bedeninize sıçrar. ölüm korkusu ve cesaret kardeştir o anda. tepenizden bir mermi saçlarınızı sıyırıp geçse öylece kalakalsanız, ölü bir çocuğun kafasının parçalanmış olduğunu, bacağı kopmuş birinin can çekiştiğini görseniz, her yer alevler içindeyken bir yere kısılıp kalsanız ve belki de bir saniye sonra öleceğinizi bilseniz, oturup beraber yemek yediğiniz, bir şeyler paylaştığınız bir insanın beraber içtiğiniz sigara söndükten bir dakika sonra paramparça olduğunu gördüyseniz, bazılarının kafayı yiyip düşman askerlerinin cesetlerinden kendine oyuncaklar yaptığını kolyeler dizayn ettiğini görseniz, artık neyi savunduğunuzu ve ne için orada olduğunuzu bile unutsanız...kısacası aklınızın artık kafanızın duvarlarında sürüm sürüm süründüğü bir hale gelirseniz eğer, değil mermi üzerine şehitler ölmez yazmak, taksime gidip kıçınızı açıp meydanın ortasına sıçsanız bile anlamsız değildir. size göre değildir. ama bunu gören biri için '''aaa bak lan sıçtı adam meydanın ortasınaaa '' der hatta bir de üstüne kahkaha atar. sen ne hissetmişsin, ne duyumsarsın, nasıl bir psikolojiyle kalkıp bu hareketi yapmışsın bunun kimse üzerinde durmaz. çünkü o adam savaşmamıştır, senin gördüklerini görmemiştir. ama sen görmüşsündür. o güler, sense hissetmezsin bile bir şey.

savaş sırasında olan olayları açıklamaya çalışmak, bu olayları saçma bulmak, militarist bulmak, vatansever bulmak kanımca satranç bilmeyen bir adamın satranç taşlarıyla tavla oynamaya kalkmasından farklı değildir. aaa nerde lan zarlar diyerek eksiklikleri de kendince giderebilir. böyle insanlar sadece gördükleriyle yetinebilirler. onlara göre insanların sadece yaptıkları hareketler vardır ve bunlar tek anlamlıdır.

artık tüm kavramlar karışmış. birisi bir şeye karşıysa, öbürü çıkıp diyor ki aha sen şusun, birisi çıkıp yanlış bir hareketi söylüyorsa ve eleştiriyorsa illla ki ama illla ki o eleştirdiği şeyin tam zıttı bir düşünceye sahiptir. barış yanlısı olmak, savaş sırasında yaşanan abuzutik olayları eleştirmekle olmuyor. barış yanlısı olmak tüm bu savaşlar niye çıkmış, niye bu olaylar yaşanıyor önce onlara bakılarak oluyor. yoksa savaş sırasında yaşanan tecavüzleri, katliamları, iğrençlikleri bile insanlık açıklayamazken, siz kalkıp en basitinden bir davranışı alıp ''aha bu biraz saçma'' derseniz, orada bulunmamanızın getirdiği cehalet bir yana, salak durumuna düşersiniz. çünkü savaş, kimsenin aklının alamayacağı kadar korkunç bir şeydir ve savaşı götündeki kılları uzatmakla meşgul olanlar asla anlamayacaklardır.

edit:'' savaşmadıysan konuşma'' diyorsun şeklinde bir mesaj geldi; hemen ekleyeyim. savaşta olan bir adamın aklının yerinde olmadını ve yaptığı hareketleri açıklamaya çalışmanın saçma olduğunu anlamak için illa ki savaşmak gerekmiyor. siz akıllı gençler anlarsınız bunu hemen nasılsa..

lüzumlu lüzumsuz her şeyi tartışma ihtiyacı hissettiğimiz şu günlerde bu konunun da sözlüğe taşınmasına hiç şaşırmadım doğrusu.
ayrıca "dağlara taşlara önce vatan yazmak" gibisinden başlıklar açıp bu fikri düşünenleri de eleştirelim.teröristlerin de bu kadar üstüne gidilmez ki canım.

edit:asıl siz komiksiniz.

o merminin atılmasıyla cinayet işleneceği savını destekleyenler için silahlı kuvvetler personelinin söz konusu mermiyi pembeye boyayıp,üstüne çiçekler çizmesini,"kardeşim nasıl oralarda havalar,az sonra geliyoz halay çekmeye,mucks, kib, aeo" yazmasını beklediğim durum.

altı yaşında birinin anlayacağı şekilde yazarak eleştirelim o zaman bu eylemi.

bir: savaş karşıtlığı savaş içinden bi enstantaneyi alıp ona karşı çıkmakla yapılmaz, nedenlerine, o savaşı çıkaran ideoloji falan fişmekanlara karşı olman gerekir.

peki bizim sadece savaşın içinden bi nüans seçip ona karşı çıktığımız ama diğer konularda sus pus olduğumuzu kim dedi. adımız boşuna mı vatan haini, pkk sempatizanına çıktı.. paso resmi söylemin tersi şeyler söyleyip duruyoruz.

iki: savaşan adamın psikolojisini göz ardı ederek eylemini eleştirmek anlamsızdır.

doğru ve de yanlış. doğru olan şu.. hümanistim ve insan hayatına kast edilmesine karşıyım, ama yarın asker olduğumda doğuya düşer de çatışmaya girersem ben de bana kurşun sıkana ateş ederim. bu açıdan bakınca evet orada yaşadığım psikoloji beni, fikriyatımı, ideolojimi eleştirmek için kullanılamaz doğrudur. fakat;

bu demek değildir ki o edim içine girdim diye ideolojim değişecek. tam tersine beni o edim içine iten koşullara, politikalara daha kin besleyebilirim sonrasında. tarihteki tüm savaş gazileri sonrasında anti militarist fikirlerini rafa kaldıranlardan mı oluşuyor sizce.. savaşmış ve bu yüzden daha ateşli savaş karşıtı olan insanlar yok mu dünyada..

savaş hiç bi zaman adil değildir kitaplarda bize anlatıldığı gibi. temiz savaş yoktur. her savaşta düşman kulaklarından kolyeler yapılır, tecavüzler, insan üstünde atış talimleri vs eylemler mutlaka yapılır. yapılmayanı vardır diyenin alnını karışlarım. o zaman gelelim yanlışa..

madem her savaşta bunlar kaçınılmaz, o zaman eleştirmeyelim, bunlar savaşın doğasında var. kardeşim, bak bundan daha açık nasıl anlatırım bilmiyorum. işte savaşın doğasında bunlar illa ki olduğu için savaşa, militarizme karşıyız biz. bu yüzden savaştan bi nüans alıp "işte savaş budur" diyerek eleştiriyoruz. düşman kelleleriyle hatıra fotoğrafı çektirmek de son derece doğal iştir savaş esnasında, ama doğal diye eleştirmeyelim mi.

hadi diyelim ki eleştirmeyelim. o zaman şunu diyoruz işte. madem savaşın doğasında bunlar var, o yüzden susalım diyorsunuz, o zaman başkaları aynı eylemlere girince neden en galiz küfürleri savurmakta beis görmüyorsunuz. neden israil askeri mermi üstüne yazı yazınca ona kızıyorsunuz o zaman, neden amerikan askeri ırak'lı öldürünce kızıyoruz. biz de amerikan ordusuna düşsek, oraya gitsek, biz de vuracağız.. o zaman eleştirmeyelim mi..

üç: israil-lübnan, türkiye-pkk benzer değildir.

biz siyasi, politik, alanfortanik bi benzerlik mi kurduk.. dünyada hangi olay bi başkasıyla yüzde yüz benzerdir zaten. biz sadece savaş ve bu savaş içinde kendisine düşman bellediği kişiye attığı bombanın üstüne yazı yazma eylemi üstüne bi şeyler yazdık. zaten vurgulamak istediğimiz fikriyatı daha beter afişe ediyor bu eleştiri. demek bazı insanların üstüne bomba atarken yazı yazmak normal, bazılarının üstüne atarken kötü. ama bomba üstüne bi şey yazmanın kendisi kötü değil. işte bunu afişe etmek istemiştik..

dört: bundan rahatsız olan pkk'lıdır.

sana hiç bi şey demiyorum.

edit: brick top -> madeath: (#12673241) çok da farklı düşünmediğimiz halde en hararetli tartışmayı biz yapıyoruz ama beyhude ne yazık ki.. çünkü yazdıklarının altına imza atmak ne kelime, her ortamda söylediğim cümleleri yazmışsın bu entry'de. ben de düzgün savaş öyküleri anlatanlara hiç bi savaşın temiz olmayacağını anlatmaya, aynen bu cümlelerindeki gibi savaşın kendisinin zaten rezil bi şey olduğunu, bu yüzden savaşın içinden bi şeyin eleştirilemez olduğunu söylemeye çalışıyorum. söylediğin doğru, savaşı ortaya çıkaran şeyler eleştirilmeli, içindekiler değil.

iki sebepten dolayı bugünkü entry'lerimi yazdım, birincisi büyüüüük çoğunluğun bu savaşı temiz addetmesi, ikincisi aynı eylemleri başkaları yapınca eleştirip kendileri yapınca övmeleri. tek vurgulamak istediğim buydu. yoksa elbette savaşa yol açan fikriyatı eleştiriyoruz ilk elden. selamlar.

madeath- bence ortada bir merminin üzerine şehitler ölmez yazısı yazılmışsa ve bu durum çok absürtmüşcesine ve sanki bunu yapan kişi bunu bilerek yapıyormuşcasına yazılmış ilk entryden başlıyor herşey. ortalığı zaten kaynatmanın alemi yok. kimsenin olayları anlayacak durumunu da görmüyorum şahsen. insanlara ''bakın bu yanlıştır'' diye açıklamaya çalışmak sadece o yazıyı yazanı o insanlara göre bir tarafa sevkediyor. hepsi bu. aha diyorlar bu adam şu. o yüzden meram anlatmaya çalışmak beyhude diye düşünüyorum. benden de selamlar

brick top -> madeath: şunu ekleyeyim, eğer zamanında israil askerleri mermi üstüne yazı yazmamış, bu sözlükte afişe edilmemiş ve üstüne bin çeşit küfür savrulmamış olsaydı ben bugünkü entry'lerimi hiç yazmazdım. son derece doğal buluyorum çünkü yapılanı. zaten tarihten de örnekler vermişler başlık altında. sadece bu ikiyüzlülüğü göstermekti derdim benim..

bu arada bu mesajlaşmayı entry altına edit olarak eklemek istiyorum, münasip midir..

madeath- elbette. :)

sonuçta bomba doğası gereği hedefinde bulunan insanlardan insan olmanın en önemli özelliklerinden birini -canlarını almaya yarayan bir maddedir. bu nedenle üstüne fazladan en ağır küfürü ya da ideolojinizin en tutkulu cümlesini yazmanın çok da farkeden bir tarafı olmuyor. rahatsızlık veren tarafı ise ölüme öldürmeye inanmanın doğallaştırılmış olması. bu savaş içerisinde öldürmenin anlamsız olduğunu düşündürmesin kimseye. maalesef savaşların en sıradan unsurları biten insan hayatlarıdır. belki bunu bu kadar kanıksamış olmamız derinlerde bir yerde gene bir sorunu işaret ediyordur ama konumuz bu değil. ölümlerin bu kadar içselleştirilip, kanıksamanınsa uzun vadede çözüm olarak sürekli bu yöntemin tercih edilme ihtimalini getirdiğini düşündürüyorum. eğer savaşan insanların (ya da milletlerin) kafasında öldürerek çözmenin, ya da atılan bombalarla hem gücümüzü hem de fikrimizi kabul ettirdiğimiz yanılgısını sokarsak başka hiç bir yöntem artık kabul edilir olmayacaktır. çünkü bugün bir bombanın üstüne herhangi bir mesajı yazan insan bilinçaltında hedefine ulaşan bombanın üstündeki mesajı da doğrulattığını düşünüyordur. yani bu yanıyla olay basitçe savaşın sıradan bir özelliği olan bombalamadan çıkıp, aslında olmayan bir fikir belirtme durumuna giriyor. bunun da pek doğru olduğunu düşünmüyorum.

hemingway in (bkz: çanlar kimin için çalıyor) kitabında birçok kez insan öldürmüş anselmo nun bu konudaki söyledikleri aslında benim de kabul ettiğim bir yaklaşımı işaret ediyor. bir savaş içerisinde insan öldürülebilir ama bu ölümler için üzülmemeyi gerektirmez

"...
robert jordan, bütün günü birlikte geçirmenin ve karanlığın sağladığı yakınlıkla,
- sen hiç insan öldürdün mü? diye sordu.
- evet. bir çok defa. hiç de hoşlanmadım. bence insan öldürmek günahtır. öldürmemiz gereken faşistleri bile. bence ayıyla insan arasında büyük bir ayrım var. çingenelerin, insanlarla ayıların kardeş oldukları saçmalıklarına inanmıyorum. hayır, ben insan öldürmeye karşıyım.
- bir savaşı kazanmak için insan öldürmek zorundayız. bu değişmez bir gerçek.
- evet, savaş sırasında öldürmeliyiz. ama benim düşüncelerim az rastlanan türdendir.
..."

"...
- onları öldürmek insana hiçbir şey öğretmez, dedi anselmo. “mayalarında daha çok nefret var diye köklerini kazıyamazsın. hapishane hiçbir şey değil. hapishane yalnızca nefret oluşturur. düşmanlarımızın öğrenmesi gereken bir şeydir bu.
- fakat yine de öldürüyorsun.
- evet, dedi anselmo. “bir çok kez. ve belki daha birçok kişi öldüreceğim. fakat öldürmek hoşuma gitmeyecek ve öldürmenin günah olduğuna inanacağım hep.”
..."

fazlasıyla abartılmış, dramatikleştirilmiş bir hadise. işinize gücünüze bakın arkadaşım rica ederim.
şimdi yazıyı yazan kim? tsk mensubu bir topçu onbaşı; üzerine yazı yazılan top mermisi hangi hedefe gidecek? pkk unsurlarına. yani birbirine düşman iki unsurdan biri diğerine topçu ateşiyle beraber içindeki bir cümleyi de yolluyor, oldukça basit... bakın bu adamlar birbirlerine düşman, birisi diğerini öldürecek; bu kadar ağır bir gerçekliğin ortasında top mermisine yazılan bir yazı büyütülmemeli.

israil ordusunun yaptığı gibi çocuklara yazdırırsanız en kallafisinden küfrü hak edersiniz.
yanki usulü "ananızı sikti orospu çocukları" yazarsanız ayıplanırsınız.
ya da "bütün kürtlere ölüm yazarsanız" çok yanlış olur.

bir de sabahtan beri verdiğiniz yanlış bilgileri düzeltmek gerekiyor.
birincisi top mermisi üzerine yazı yazma yanki adeti falan değildir. tarih boyunca herkes düşmanını öldürürken birşeyler ifade etmek istemiştir. mete'nin oklarının üzerine özel manalara gelen işlemeler yaptırıp kullandığı azıcık tarih okumuşun bileceği bir şeydir.
ikincisi de israil lübnan'la savaşmamıştır, hizbullahla savaşmıştır. lübnan'ın ordusu mu var da savaşılsın... ha orantısız güç kullanımı yüzünden lübnan da bu savaştan oldukça etkilenmiştir orası ayrı ama israil-lübnan savaşı dediğiniz şey saçma oluyor biraz.

dostum çavuş demişsin ama bu asker onbaşı. askerlikte moral herşeyden önce gelir. morali bozulan asker savaşamaz. ayrıca türk askeri duygusaldır. hayatında en az 50 - 100 arası askere komuta etmemiş bir kişi de ben türk askerini tanırım diyemez. en zor şartlarda olmazı olur kılandır bizim çocuklar. bunu da ülke sevgisi ve komutanına bağlılığı ile yaparlar. evet sokakta gördüğünüz her tipten insan da vardır içlerinde. ama azınlıktadır. özellikle anadolu köylerinden gelmiş saf temiz çocuklar ve onların dürüstlükleri içinizi ısıtır.

bu fotoğrafta görülen onbaşı da içinde bulunduğu şartlarda şehitler ölmez vatan bölünmez yazmıştır. çünkü orada bulunma nedeni vatanı savunmaktır. inandığı şeyi yazmıştır. bunda ayıplanacak bir şey yok. şehitler ölmez vatan bölünmez yazısı orada her an ölebilecek olan bu onbaşı ve silah arkadaşlarına moral veriyorsa bunda sorun yapılacak bir durum göremiyorum.

ayrıca verilen iğrenç örneklerdeki gibi sivil halkın üzerine atılacak devasa bir bombanın üzerine küfür de yazmamıştır bu çocuk.

ülkenize silahla saldıran ve bölmeye çalışan bir unsur varsa ona karşı koyarsınız ve o unsuru yok edersiniz. bunu yaptıktan sonra yapacağınız şey ise terörist örgüte katılımlara neden olabilen fakirlikle mücadele etmek, aç ve fakir bölgelerinize yatırım yapmak, iş olanağı yaratmak, sağlık, kültür, eğitim hizmeti götürmektir. siz umut vermezseniz yalan umutlar ile kandırılabilir insanlarınız.

sicak tassaklari sogumasin diye pazar gunu disari cikmayan bazi bunyelerde "savas" ve "savas halinde bulunan insanlardan" en az kendileri kadar mantikli davranmalari beklentisini doguran eylem. icimden rte'ye ozenip, "elit semtlerde oturup ahkam kesiyorlar" demek geliyor ama elit semtte oturmaya falan gerek yok. savasin icinde bulunmak namina bir bok bilmeyip, bilmedigi gibi nasildir diye dusunmeye bile yeltenmeyip; tek karelik fotograflara bakarak ahkam kesiliyor. savas dedigin sey zaten mantigin dibe vurdugu bir surec; taraflar mantikli davranacak olsalar zaten birbirlerini kesmeden bir cikis yolu bulurlar -politikatyi da gectim, en alt seviyedeki askerler bile kendi aralarinda bir cikis yolu bulabilirler.

biraz soyle dusun: 20 yasindaki cocuklar evlerinden alinip 3 ay daglarda en agir sartlarda egitim goruyorlar. senin okulunun tatil olmasina sebep olan kar miktarinin onlarca kati karin icinde, senin tasitmak icin hamal tuttugun agirliktaki yukleri sirtina alip binbir turlu tehlikenin icine dogru kilometrelerce yuruyorlar. sen kabul etsen de etmesen de; senin ve yakinlarinin guvenligi adina hayal bile edemeyecegin cileler cekiyorlar, arkadaslarini kaybediyorlar, siranin kendilerine gelecegini bilerek yasiyorlar ve sen bu adamlardan mukemmel bir mantikla hareket etmesini bekliyorsun. o savas senden 1500 kilometre uzakta degil de, hemen evinin sokaginda olsa ayni mantikla davranabilecek misin? ayni sartlar altinda sevgi kelebegi duygularinin yaninda hic ofke hissetmeyecek misin? herseyi gectim, pkk'lilarin yedikleri haltlari gormedigin icin onlari budist rahipler gibi erdemli davraniyor mu saniyorsun?