izlerken ne sevimli diyip ardında acaba buzağı şehir çekimleri sırasında neler çekmiştir diye düşünüp bir yanda da ilgi çeken bir reklam yaratmışlar beğendim diyerek izlediğim reklam karakteri.

sütaş ın buzağını başarılı bulup, milka nın mor inekli reklamını hiç beğenmedim.

sevimli midir? evet, kesinlikle. yalnız bana pek inandırıcı, gerçek gibi gelmedi. çocukluğumda bolca buzağı görmüş biri olarak, sanki bilgisayarda oynanmış bir hali var bunun. neyse diyeceğim bu değildi aslında. sanatsal yaratıcılığın bir ayağı olan reklam sektörü, kesinlikle saygı görmeye değer bir uğraş alanı. ama insan düşünmeden edemiyor. tamam postmodern çağın, kapitalist sistemin, tüketim toplumunun bir gerçeği reklam. tabii ki gerekliliği de. neticede tüm hamleler, daha çok satış, daha çok tüketim, daha çok kazanç üzerine kurulu. anladık, sosyo-ekonomik gerçekler böyle. ne kadar eleştirsek ve dönen çarktan hazzetmesek de ok yaydan fırladı. ama şu daha çok satmak adına, sanatsal yaratıcılıktan ve estetikten ödün vermeyi, reklamcı ve grafikerler nasıl içlerine sindirebiliyorlar. ressamın piyasa resmi yapmasından farksız, kitsch ürünler bunlar. birileri cebini dolduracak diye ekranda kalitesiz işler görmek istemiyorum. tamam arz-talep, müşteri istekleri bir sürü etken var bu camiada, tabii ki para kazanmak da. ama biraz daha kalite ve yaratıcılık lütfen. kitlelerin duygularına oynayıp, yumuşak karınlarına dokunarak sömürmek değil.
(bkz: kitsch)

büyüdüğü zaman muhteşem bir inek olacağını düşündüğüm reklam yıldızı. sevimli duruşu ve gönülsüz oynuyormuş gibi bir eda ile bakınması ise ayrı bir güzellik. her eve lazım ! ama aynı boyutlarda !

kendisini şehrin göbeğinde bulmasından mütevellit sütaş çiftliğinde barındırılan buzağılara sahip çıkılamaması gibi bir mesaj yansıtan hayvancıktır.

kim bıraktı lan o garibim hayvancağızı şehrin göbeğine?

holstein ırkı bir buzağı.

doğal yöntemlerle üremiyor bunlar. anasını bir veteriner suni tohumlama^* yöntemi ile tohumluyor.

babası kesin amerikalı bir aygırdır.