tek kelimeyle yalnızlık . insanlar tarafından pek sevilen birisi olarak hissedemedim hiç özellikle som zamanlarda . ama en azından bir çok şeyde öğrenmiş oldum , hayat daha bu kadar başlardayken hayrete düşürücü ise ileriki seviyelerde önüme ne çıkacak merak ediyorum .

kendimi kesinlikle bu çağa, bu coğrafyaya, bu dünyaya ait hissetmiyorum...tamamen oyun dışıyım.

insanlarla iyi anlasamadigimi dusunuyorum.hersey sosyal medya begenisi ve dedikodu olmus ve siz bunlarin icinde degilseniz dıslanıyorsunuz.mutlu degilim

uykulu

üşümek. iftardan sonra fena bi üşüme hissi.

hafif bir baş ağrısı

yokmuşum gibi hissediyorum. ama buradayım işte!

yurtdışında bir havaalanındayım. her zaman uçuş öncesinde online check-in yaptığım halde, bu sefer yapamadım ama havaalanına da erken geldim. öğrendim ki, uçak dolu. dört kişi fazlası varmış ve beni de yedeklere aldılar, gelmeyen olursa uçağa alacaklar, yoksa yarınki uçuşa yönlendirecekler. ilk defa böyle bir şey başıma geliyor ve kime haber versem diye düşündüm hemen. annem ve ablam aklıma geldi, sonra vazgeçtim. ihtimaller kesinleşmeden telaşlandırmayayım boşuna, dedim. ama, insanın hayatındaki türlü çeşit ihtimallerden de bahsedebileceği birileri olmalı. ihtimalsiz bir hayat olmadığına göre; varlığınızı kanıtlayan şeylerden biri de bu ihtimaller... belki de, böyle kanıtlara ihtiyaç duyduğum için üzülmeliyim. lakin artık çok geç. yapacak bir şey yok; sigara içilen alana girdim, sigara üstüne sigara içerken sözlüğe bunları yazıyorum ve böylelikle var olduğumu kanıtlamaya çalışıyorum. çünkü en kötü ihtimalle; biriniz bunu okur ve şu an burada kalakaldığımı, kalmaya devam edebileceğimi, veya şanslıysam o uçağa binebileceğimi bilir... (bilir, değil mi?)

yaklasik 7 gun sonra evimi bosaltiyorum. yani anlayacaginiz 1+1 evde oturan kizin asil amaci beni asacak artik.^*
neyse... bugun bakkal, marketlerden koli kovalamayi birakip, delikanli gibi gidip koli aldim nalburdan. bir de koli banti. eve geldim, bir sure oturdum. isin asli duygulanmis filan degildim. sadece daha sonra ne yapacagim ve ne olacagi ile ilgili cesitli endiseler tasidigimi fark ettim.
kolay uyum saglarim durumlara. bugun burasi evim olur, yarin baska bir yer...
uc koli yaptim. bardak, canak ne varsa topladim. her seyi tek tek kagit havluya sarip koliye koyarken "acaba bunlari ne zaman, hangi kosullarda acacagimi" dusundum.
iste galiba o andan beri hafif bir huzun var uzerimde. hafif ama...

garip bir hüzün çöktü gece gece.. ekşi bir hüzün..

bugün bir paylaşım yaptım sosyal medya üzerinden..
küçük bir ödül almıştım ve paylaştım^*..
buraya kadar sorun yok..
sonra eski bir arkadaş, yabancı bir başka arkadaşın beğendiği bir fotoğrafı beğenince içim burkuldu ^*..
acaba başarıları paylaşmak, başka insanları incitir miydi?
peki kimdi bu arkadaş?

adı önemli değil.. c olsun..
üniversiteden sınıf arkadaşım..
okulu uzatıp 6 yılda zar zor bitirmişti ve mesleğini yapamadı.. bir şekilde haberim oluyordu ancak aradan bir 8 ya da 10 yıl geçmişti ki karşılaştık bir market çıkışı..
ileri derecede olmasa da miyopum ve insanları karıştırabiliyorum bazen.. o olamaz dedim ama baktım ki; o imiş..
benden küçüktü 1 yaş ama çökmüş gibiydi..
aşık olduğu kadınla evlenmiş sonunda ve bir kızı olmuş, çok sevindim, dedim..
çalışıyor musun bir yerde? dedim, hayır dedi..
idare ediyoruz işte, i çalışıyor dedi..
süper dedim, bir şeye ihtiyacın olursa buralardayım..
hatta yakın oturuyormuşuz, dedi ben şaşırdım..

nerden nereye..
sonra sosyal medyadan benimle aynı kurumda çalışan bir başka arkadaşımın^* yakın arkadaşı olduğunu öğrendim.. ilginç tesadüf..
epey bir zamandan sonra^* bu paylaşımı beğenmesi içimi burktu..
stajda ilk kez takım elbiselerimizi giydiğimizde buralara geleceğimizi kimse tahmin etmiyordu..
yaşam ne garip ve başarılı ne kadar görece bir sıfattı oysa..

keşke pes etmeseydin c, demek istiyorum şimdi..
işsiz kaldığın yıllar boyunca neler yaşadığını bilemesem de neler hissettiğini çok iyi anlıyorum^*..

not: az önce yorum yazmış, ben de cevapladım..
-tebrikler eski dost :)
+teşekkürler eskimeyen dost ;)

mutluluğuma hüzün, hüznüme mutluluk kattın..
yaşamımın kesiştiği tüm insanlara dilediğim gibi diliyorum.. daha güzel günler göresin!

yarın cuma ve kürkçü dükkanına dönüş vakti^*..

böyle hani beş kilo patates taşırsın, taşırsın da birden kolların çözülür torba elinden düşer, o patatesler sağa sola saçılır darmadağın olur, öylece bakarsın.. öyleyim işte.