ulan gidersin. iyi kötü yorum yaparsın. hayatımda gitmedim yada gitmem deyip yorum yapmak / entry kasmak nedir ya.

yavrum (bkz: hayatın sırrı) nı satmıyor adamlar. kahve satıyor , soğuk içecek satıyor , dilersen efsane nane çayı satıyor ^* . fındıklı karamelli pastamsı satıyor ki bildiğin yasaklanmalı .

budur.

gidersen ekime kadar gitmezsen sikime kadar . ama kesin artık şu martaval ı.

türkiye'nin kaymağını en çok yiyenlerdensiniz amcık hoşafları! niye milleti görmezden geliyorsunuz?

starbucks protestoları, fetvaları, boykotları, saldırıları tamamen türkiye'deki laik kesime yönelik saldırılardır. duydukları hıncın ve zorbalık arayışlarının yansımasıdır. gençlerin ve beyaz yakalı kesimin "havalı" ve rahat vakit geçirmelerine hınç duyan cihatçı selefilerin barbarlığıdır. iktidarda chp olsaydı yine otel de yakarlardı. iktidar o kadarına izin vermiyor yalnızca. başla türlü yorum yapanlar da soytarıdır. başka hiçbir açıklama durumu ortaya koyamaz.

starbucks'ın türkiye'deki operasyonu kuveytli arapların elinde bildiğim kadarıyla. taziye yayınlamadıkları gibi deprem bölgesinde herhangi bir faaliyetleri de yok. en azından bölgede sıcak kahve dağıtımı yapabilirdi.

benim rahmetli dede kahveciydi. bi ara dondurmacılık da yaptı ama meslek kahvecilikti. kariyer seçim yelpazesinde ne de yaman değişiklik olmuş kahveilikten dondurmacılık. insan farkedemiyor küçükken bazı şeyleri. nerde kahve, nerde dondurma. şahsen ben cesaret edemem. dedenin kahveci olmasının da dodnurmacı olmasının da kendine göre faydaları var. mesela ben batak, king, 51 gibi oyunları çok iyi oynarım. hacca gitmiş gibiyim çünkü, membaından öğrendim çünkü, sanatçıları izledim büyürken. sonra kahve oraleti şahane şeydir. yine yerinde içmek gibisi olmaz. o yeşil örtülü masada herkesin önünde karaya çalmış karbonatlı çay vardır da senin önünde portakal rengi gibi turuncuya çalmış mis gibi oralet olur. sonra dondurmayı o dolaptaki kaplardan yeme keyfini yaşamak da güzeldi de onun konuyla ilgisi yok. onu nispet yapmak için yazdım. kahve kültürüne aşinayım yanisi.

şimdi bu starbucks dediğin de kahve aslında. kafe ya da, kaavenin okey oynanmayanı. formatına aşina olduğum, çekirdekten yetiştiğim bir ortam. ama ne hikmetse çok rahatsız oluyorum buraya gittiğimde. bir kere kahve sevmiyorum en başta. evet sevgili okur, dünyada kahve sevmeyen insanlar da var. ikincisi ve en önemlisiyse insanlarda gördüğüm samimyetsizlik. şimdi eğri oturalım, doğru konuşalım sevgili okur. bizde kahve tek tip yapılır. latte, mocchiato -ya da ne sikimse- filan bir sürü çeşit kahve var, kaçına aşinayız. ne zaman buraya girsem arkadaşlarımla, millette bi havalar ki sorma. sanırsın herkes lord çocuğu bi ben orta direk aileden gelmişim. milletin kahkahalar filan değişiyor. sevmiyorum yani. sonra kasaya gidiyorum, kardeş ben de bu sektör çocuğuyum diyorum, benim dedem kaaveciydi diyorum, ne bu yeşilli morlu önlükler, kendiniz gibi olsanıza diyorum, o tezgahın altında tavla olduğunu sen de ben de biliyoruz diyorum yaban mersinli pie var diyolar.

o yüzden buralar garibana göre yerler değiller lan. o kadar üzerlerine oynuyorum adamlar renk vermiyor. ben de madem öyle kurban olayım bana bi çay verin, kahve verin diyorum. ne vereyim americano mu, latte mi, frappacino mu vereyim diyo. ben de degırado diyorum. alessandro del piero diyorum. o ne lan öyle, age of oynuyoruz da ispanyol mu seçmişiz, italyan milli takımını mı sayıyoruz? tamam ispanyollar da süperdi ama arkadaş bir orta noktası olsun ya. benim dilimden konuşan adamlar olsun. gerçi beni anca hatun sürükler de giderim, yoksa benim neyime yetmiyor kaave. hiç işte. bir de sanırım oralet yok. sorumluları kınıyorum.

düzeltme: aranjman. vuuv.

rahatsız olunan şey starbucksın kendisi değil, starbucksta oturan gençlerin varlığı ve düşünceleri.

mercedesi ele alalım, onlar açıktan destek açıkladılar fakat onlara boykot yok neden, çünkü mercedese binenler kendileri ve kendi düşüncelerinde olanlar.

pahalı olsa ne olur ki?

bazen canın bir şey içmek istemediğinde ya da paran yetmediğinde dışarıda oturacağına bu cafeyi görürsün ve içerideki boş koltuklardan istediğini seçer oturursun. kimse de sana niye geldin demez. çalışanları tip tip bakmaz. siparişiniz neydi diye sormaz. self servis olayının en sevdiğim kısmı bu.

çıkarırsın çantadan suyunu içersin, dinlenirsin, arkadaşını beklersin telefonunu vs şarj edersin.

ertesi günü paran olur gider kahve alırsın. bu tarz gözü tok davranan firmalara da açıkçası ödediğim para koymuyor. zaten atla deve değil rakiplerine bakınca. yani kesinlikle marka takıntısı değil tam tersi o kafamızda kodladığımız "esnaf iyidir gözü toktur" mantığını mahalledeki bakkal değil bu abiler yapıyor diye seviyorum buraya gitmeyi.

mermi sıkılan, hedef gösterilip sürekli protestolara maruz kalan bu işletmede çalışanlar sekizde paydos etti. benzer türk işletmelerde çalışanlar hala görev başında.

buraya ısrarla lüks ve pahalı diyen bir kitle var, sanırım evlerinden hiç çıkmamış, cafe nedir ne değildir bilmeyen asosyal insan grupları bunlar.

bugün hastane çıkışı türk kahvesi için geçtiğim - mide yanması garantili soğuk poğaça satan bir yer - pastane 2 yudum kahve için 15 tl istedi. küçük türk kahvesi fincanında kahve 15 lira. kardeşimle birlikte içecektik ben vazgeçtim.

starbucks'ta en ucuz içecek olan filtre kahve 15 tl.
istediğin kadar otur, çantadan bisküvi çıkar ye kimse size karışmaz.
esnaf pahalılığı diye bir şey kesinlikle var ama starbucks pahalılığı diye bir şey uydurmayın lütfen.

edit: imla

sabahın ankara soğuğunda batıkent meydan şubesi daha açılmamış ancak ben servis beklerken üşümeyim diye sigara içilen alana gidip oturdum.

her ne kadar kenarları açık olsa da nispeten dışarda beklemekten iyidir diye düşündüm. 5 dakika sonra içerden bir abi elinde kumanda ile çıkıp tepemdeki sobayı yaktı abi üşüme dedi. halbuki sipariş de vermedim birşey de almadım.

aklıma şey geldi; sivas'ta kirli diye bir köftecide bir buçuk porsiyon köfte yemiştim ve yer yemez tabakları topladılar kalkıp gitsin diye atarlı atarlı hareketler yapıyorlardı.