kendine güvenen insanın kıskançlığı, dram değil daha çok “bugün yakışıklılık kotanı aşmış olabilirsin” kıvamında hafif bir mırıldanmadır.
hani biri sevgiline baksa, içinden hafifçe oflayıp “tamam seni bugün kıskandım” dersin ya işte tam o.

gerçek kıskançlık takip, hesap sorma,kısıtlama üçlüsüdür. ama bahsettiğim ise: “karizmanı kıskandım ama yasak da koymayayım, dünya görsün…” tarzı hafif bir homurdanma.

kısacası: yasak koymak değil, güvenmek.
ve bazen de… o gömleği biraz kıskanmak.

seviyordum, hiç kıskanmadım. ayrıldık, hâlâ seviyorum, hâlâ kıskanmıyorum.

özgüvenli kadındır.
kıskançlığın olduğu ilişki toksik ilişkidir zaten.
ayrıca kimse çok sıkboğaz edilmeye de gelemez. herkes güvenilmek ister kadın da erkek de.

asil kadınlar zaten rahmetli babaannemin tabiriyle herifçi olmaz. erkek, kadının peşinden koşup gönlünü etmeye çalışacak. kadinligimizi bilelim, çıtayı yerlere düşürmeyelim. ne kadar emek o kadar değer.

salak salak jnstagirllerin kocam da kocam deyislerine aldanmayın. o kocam da kocam diyenlerin çoğunun kocalari paralel hayat yaşıyor.

rahmetli babaannem, erkek milleti iki kere övulmez, derdi. çok bilge bir katunla büyüdüm, iyi ki vardı.

gavat değilim, kıskanırım lan ben! kıskanmadığım, gözümden sakınmadığım adamı sevmiyorumdur. seven kıskanır, net!

hangi masada bu konulardan konuşulsa önce gavat ilan ediliyorum, daha sonra neden böyle düşündüğümü açıkladığımda 'bu kadar olgun olamazsın', 'biz mağaramızda mutluyuz' tepkileriyle karşılaşıyorum ve zorlu senaryolar yaratılıp ne düşüneceğim, nasıl tepki vereceğim sorgulanıyor, incelemeye alınıyorum. arkadaş ortamlarının hepsinde de adım gavata çıktı.

ben birini kıskanmam, o kişi hayatında benim olduğumu bilerek davranmayı bilmiyorsa hayatımda olmayı hak etmiyordur ve aldatması, aldatmaması da onu ilgilendiren seçimidir. niyeti bozuk olan birini istediğim kadar kıskanayım hatta kısıtlamaya çalışayım, birisi bir şeyi kafaya koyduktan sonra zaten illaki bir yolunu bulacağından kendimi yormaktan başka hiçbir şeye yaramaz. bulunduğum her yerde de bunu sonuna kadar savunmaya devam edeceğim.

sevmenin gereğidir kıskançlık. alışkanlıktan ibaret ilişkiler yaşayıp 'güven' üzerine hikaye anlatmayın.

bir kadın, sevdiği adamı kıskanmadığında değil kıskandığı halde yersiz/ölçüsüz tepkiler vermeyip basitleşmediğinde yüceltmiş olur değerini.

benden iyisini bulursa zaten gitsin

sevgi adı altında dünyanın en iğrenç duygusunu saklamaya çalışmayın lütfen

kıskanıyorum ama salak salak şeylerden değil. mesela çok güzel bir kız varsa baksana kıza derim, ama teşhirci bir tip varsa ve sexy görünüyorsa kıskanırım :) yalnız asla eşime dünyayı zindan etmem. zaten ona göre ben dünyanın en güzel kadınıyım, sadece söz değil böyle de hissettirir.

geçenlerde evimize de girip çıkan, ve kesinlikle benden daha güzel olan, kardeşimiz gibi gördüğümüz bir arkadaşım, yeni flörtünü anlatırken aynı senin eşin gibi dedi. tabii kız mutluluğunu paylaşmak istedi ve kendini böyle ifade etti. etti etmesine ama nasıl içime oturduysa, kız rüyama girdi. ben ölmüşüm, kız sevgilimle evlenmiş. kıskandım yani, hiç yalan söylemeyeceğim. bizi idealize etmiş ama ilişkimiz sizin gibi demedi. benim ahmet senin mehmet gibi dedi. şimdi yazarken kızım da geldi aklıma ve iyice içerledim. ama eşime de bu yüzden kıskançlık krizileri ile hayatı zindan edemem.

kıskanmadığı kişi ya artık sevgilisi değildir ya da kendisi konya ovasından geniştir.

hayvan bile eşini kıskanır kardeşim, modern olacağız diye geniş olmaya gerek yok.

ben eşimi, eşim de beni kıskanır. biz de birbirimize göre davranışlarımızı ve hayatımızı ayarlarız.