ankarada acilmis ilk mcdonalds'dir kendisi. lise yillarinda donercilerin arasinda cok ilginc gelirdi, ayrica orada bir otomatik piyano vardi (sonra odtu mcdonaldsa goturduler onu, orasi kapaninca noldu bilmiyom yadigara) bu piyanonun calistigini cok az gormusumdur, ama icindeki davul, borazan zart zurt gibi meretler epey ilginc hale getiriyordu aleti.

taksim mcdonalds gibi ilk acildiginda kent sakinlerinin epey bir ilgisini cekmistir.

5 bigmac yemistim, şefi gelip bedava^* cips ikram etmisti.

her daim kusmuk kokar. evet bildiğin kusmuk.

kebapçı havası vardır. sandalyelerini de masalarını da başka hiçbir mcdonald's'ta bulamazsınız.

buradaki mcdonalds palyaçosu ne kadar da şanslıdır sözlük!

tüm hoşlandığım kızlar buradaki palyaçonun kucağına, yanına falan oturup fotoğraf çektirmiştir.

neden sözlük neden?

plastik palyaço kadar olamayan kendimden iyice tiksindim şimdi.

sürekli kaygan zemin tabelası bulunan fastfoodçu ama değil kaymak ayakları hareket ettirmek bile çok zordur burada.zemini o kadar yapış yapıştır ki ayakkabılarınız çıkacakmış gibi hissedersiniz.

iç tasarımı yenilenen restoran. tasarım o kadar kötü olmuş ki, ferah ferah yemeğinizi yediğiniz yer artık daracık bir hale gelmiş. insanın ruhu sıkılacak duruma geliyor. büyük ihtimalle "yemeklerini yiyip çıksınlar, fazla oturmasınlar" mantığıyla bu şekilde bir tasarım yapmışlar.

ek olarak alt kattaki bayan-erkek tuvaletlerini karşılıklı değiştirmişler. alışkanlık yapıp kapıdaki tabelaya bakmadan tuvalete dalmayın. içerden sert tepki alabilirsiniz.^*

sadece bizim mahallede veya benim çevremde mi böyle bir olay vardı bilmiyorum ama o zamanlar biz bir kız ile çıkmaya başlasak direkt olarak ykm'nin önünde buluşup bok var gibi buraya gider kızlara yemek ısmarlardık. uzun süre önce zar zor bıraktığım fast food alışkanlığımın oluşmasındaki en büyük etken burasıdır sanırım. haftada en kötü 1-2 kere buraya gider ardından metropol sinemasına gidip film izlerdik kızla birlikte, belirttiğim gibi bunu sadece ben yapmazdım, genel olarak çevremdeki herkes aynı şeyi yapardı. zira burası o kadar tıklım tıklım dolu olurdu ki yer bulmak için ayakta beklerdiniz, bu yüzden benim gibi kişilerin az olmadığına inanıyorum. ayrıca, big mac menü o zamanlar bizim için en efsane yemekti tabi, şuanki haliyle alakası bile olmayan big mac'ler elimize bile zor sığardı. bazı çocuklar doğum gününü bile burada yapardı, vay be denilip efsane ilan edilirlerdi bunlar. tabi bunları anlattığım yıllar benim ilkokul sonları ve ortaokulun başlarında olduğum 90'ların sonu 2000'li yılların başına denk geliyor. çocukken sadece buraya gitmek bile başlı başına bir eğlenceydi bizim için. hatırlarım da okula atacağım koku bombasının denemesini bile buranın üst katında yapıp tıklım tıklım dolu mekanın 5 dakika içinde boşalmasını dışardan izleyerek morarana kadar gülmüştük. hey gidi günler hey..

anakara'da çocuk olan herkesin ilk hamburgerini yediği mekan. içi mc donalds maskotu palyaço heykelleri ile dolu bir mekandı. ah ulan ah..

ilk işyerim. gencturkcell bir alana bir bedava kampanyası vardı; korkunç kalabalık olurdu günün her saati ama yine de keyifle çalışılırdı. ders bitse de işe gitsem diye düşündüğüm çok olmuştur. ne güzel günlerim geçti...