kendime not:

hala akıllanmadın, hala anlayamadın;
vur, bağır, tepin istediğin kadar...
yalnızsın işte, yalnızsın!...

yaşlanacaksın ve şu an yapmaya üşendiğin her şeye özlem duyacaksın. bu yüzden yaşadığın her anı neşeli yaşa.

hayatın gerçekliğini unutma!

beyninle fikirleri, olayları, durumları analiz ederek anlarsın.
araya giren duyguları hissedersin. hisleri anlayamazsın. onlar anlıktır. bazı hisler beynin motor mekanizmasına hapsolan davranış kalıpları yüzünden sürekli karşına çıkacak. o mekanizmayı kır. sonra hisler de değişecek.

hayatın gerçekliğini unutma!

zaman ileri gidiyor. geçmiş sana kendini hatırlatana kadar kurcalama. bazı kilitler hiç ummadığın zaman açılır.

hayatın gerçekliğini unutma!

ilişkiler, sosyal çevre filan... kendini üzmeni gerektirecek şeyler değil. düşünmen gereken tek şey, şimdi doğru olan ne ve ben o doğruyu nasıl yapmalıyım, olmalı.

hayatın gerçekliğini unutma!

tembellik, üşengeçlik, sadece zaman kaybettiriyor. istemesen de bazı şeyleri yapmak zorundasın.
onlar sadece sen yaptığın için anlamlı olacak ve sadece sana anlamlı gelecek. o yüzden ne yapacaksan kendine yapacaksın.

her şeye rağmen insanlardan vazgeçme.

kendinle olan kavgayı geride bırakmış olabilirsin; yaralarını sarıp daha güçlü bir hâle gelmiş olabilirsin. fakat asıl imtihan, o gücü nasıl taşıdığındadır.

unutma, herkes hayatı ilk kez yaşıyor. hatalarıyla, tökezleyişleriyle, sana dokunan gölgeleriyle… sana ağır bir yük bırakmıyorsa tolere et. onlardan öğren ama onları ezme. gerçek kudret, yıkabilmekte değil; yıkmaya gücün varken dokunmamayı seçebilmekte saklıdır.

“hakikatin kendisine bir kez olsun ayan olduğu kişi, ona sırtını döndüğü vakit, önceki düşüşlerinden daha derine düşecektir.”

kendime not: ''yufka yüreğini herkese açma. açarsan, kol böreği olarak geri döner sana.''

http://i.imgur.com/23ivhqq.jpg

hatırla ki:
".....her işin, her olayın, her durumun ötesinde; her bağırışın, her sözün ardında bazen öyle karmaşık durumlar mevcuttur ki onların idrak edilmesi çok zordur...
bu nedenledir ki asla yüzeysel düşünmeyelim ve anlamadan, idrak etmeden kimseyi yargılamaya kalkmayalım...

hesap ödeme konusunda hevesli olanlar, cepleri parayla dolu olduğu için değil dostluk ve arkadaşlığa paradan daha çok değer verdikleri için,

çalışma hayatında her işi yapmak için istekli olanlar, ahmak oldukları için değil sorumluluklarını iyi bildikleri için,

her kavga ve tartışmadan sonra ağızlarını özür dilemek için açanlar, suçlu oldukları için değil sizi gerçek dostu olarak gördükleri için,

size mesaj gönderenler, yapacak başka işleri olmadığından değil sizin sevginizi kendi canlarında ve yüreklerinde taşıdıkları için yaparlar.
gün gelecek hepimiz birbirimizden ayrılacağız... sohbetlerimizi, yürekten özleyeceğiz...

rüyalarımızı hatırlayacağız...
günler, aylar, seneler birbiri ardına öyle büyük bir hızla geçer ki...
ve artık geridekilerle hiçbir bağlantı kalmaz...

ve bir gün çocuklarımız bizim resimlerimizi görüp soracaklar:
“kim bunlar?”

biz gözlerimizde saklı gözyaşlarımızla, acı bir tebessümle onları kalbimizin en derinlerinde hissederek diyeceğiz ki:

“onlar ki yaşamımın en güzel günlerini birlikte geçirmiş olduğum insanlar...”
(bkz: #56091984)

*sevdiğin şarkıları/kitapları/filmleri herkes dinlesin, sevsin diye anlatma/dinletme/okutma/izletme. (aynı heyecanı görmeyince üzülüyorsun. hem bırak kendi keşfetsin, öyle daha kıymetli)

*sevdiğin insanlardan bahsedip durma. (sana özel kalsın)

*birlikte vakit geçirmeyi sevdiğin iki ayrı arkadaş grubunu birleştirmeye çalışma. (ayrı ayrı vakit geçir, böylesi daha güzel)

*sözün özü sevdiğin her neyse sana kalsın! (başkaları sevmiyor onları senin kadar)

umursamaz ol.onlar yüzünden mutsuz oldukların mutluluktan ölecek nerdeyse. kendine gel tepemin tasini attirma ..