ibb kültür a.ş.’nin gün itibariyle idrak ettiğimiz, en iyi ve en isabetli organizasyonlarındandı…

iyiydi, çünkü, gerçekten ehlivukuf, gerçekten liyakatli (genç, orta yaşlı ve yaşlılardan olmak üzere) müverrihler, akademisyenler, gazeteciler davet edilmişlerdi… azmi özcan, israfil kurtcephe, bülent arı, erhan afyoncu, ali doğramacı, ali birinci, ahmet yaşar ocak, taha akyol, m. akif aydın, teyfur erdoğdu ve dışişleri bakanı ahmet davutoğlu… ismi listede olup da cidde’de toplantısı olduğu gerekçesiyle konuşmadan ayrılan ekmelettin ihsanoğlu’nu; listede ismi olmamasına rağmen programa dahlolan ve halil bey’in şiirlerini yorumlayan talat halman’la, bir ara görünüp kaybolan ilber ortaylı’yı da zikretmeliyim; ha bir de program bitiminde fotoğraf çekimlerine yetişen iskender pala’yı da unutmuyorum…

isabetli bir organizasyondu, çünkü, bir bilim adamı, belki ömrünün son demlerinde, yani hayattayken, yani yaşarken onöre edilmeye, hakkı ikame edilmeye, tefrik ve taltif edilmeye çalışıldı… öğrencileriyle, sevenleriyle, arkadaşları, meslektaşları, eserleri ve tabii anılarıyla…
1916’dan bugüne koca bir ömrün ve koca bir külliyatın hülasası… ne mümkün?

halil inalcık, gerçek bir akademisyen modeli…
başta mütecessis, mütevekkil… sonra sebatkar, azimli ve çalışkan…
dünyayı ve tarihi okurken, kendini ve özünü ihmal etmemiş…
aşkıyla, sevgisiyle, beğeni ve zevkleriyle, kimlik ve kanaatleriyle bir taraf olduğu gibi; bilimsel perspektifi, akademik duruşu ve evrensel düşünüşüyle objektif olabilmeyi başarmış…
ender, örnek, tutarlı, mütevazı, mütebahhir, velud…
o ideal akademisyen, ideal bilim adamı, ideal müverrih…
açıkçası halil inacık, etelijansiyamıza bir tokat… bir osmanlı tokadı!