insanlar huzuru tanımlayabilmek için yıllardır sözcükler aradılar, farklı renklerin ardından bakar gibi güneşe, herkes ışığının ismini farklı fısıldadı. kimileri için uzun süren sessizlikler oldu, kimi için kırlarda yaz güneşi altında tembelce yatmak, kimine göre ise akşam uyurken içinde rahatsızlık verici birşey hissetmemekti. kimisi içinse engin sınırlar içinde denizlere ve topraklara, yaşayan herşeyle üstlerindeki, hükmetmekti; gece yarıları görebildiği tüm ufuk çizgilerinin altında kendi varlığını hissetmek....
huzur doğanın sessiz yanıydı bizim için, sahillerde dalga seslerini dinlerken denize katılmak,
yıldızlara bakarken bir anda pırıltılar saçarak kaybolan biriyle yokolmaktı. huzur bir denizci için gemisi, bir anne için çocuklarının mutlu gülümsemesi, çocuk için oyuncak ayısına sarılarak dalınan bir uyku, aşık içinse kalbinin çarptığı yüzü gördüğü andı yaşamın içinde. varoluştan bu yana herkesin için yaşam anlamı mutluluğu ve mutlulukların bir parçası olan, mutlu olduğunu en yoğun haliyle hissettiğin huzuru bulmaktı . büyük dinlerin peşinde aranan duyguydu, tapınak duvarlarına, çılgın eğlencelere ve ölümcül ağıtlara nedendi huzuru bulmak ve korumak .
yağmur yağarken delicesine, sıcak kapalı kalmışlık içinde dinlediğin caz müziğin ve yudumladığın içkinin başını döndürmesi oldu bazen.. bazen, yatağında yorganına biraz daha sarılıp yağmur sesine kulaklarını tıkamak ve dışarıda akıp giden damlalardan uzakta, güvende hissederek kendini gözlerini yummak. kimi zaman uykulara dalıp gitmeden önce hissettiğin sessizlikti o senin; kimi zaman ise, konuşmak istemeden öylece durduğun ve akıp giden zamana, çevrende değişen motiflere, yaşamın tüm acılarına, karmaşasına,gürültüsüne, neşesine ve mutsuzluklarına aldırmadan kendi zamanını, kendi yaşamını oluşturmak oldu.
insan huzuru biriktirebilir ellerinde, insan isterse gözlerine; bakışlarına aşkın küçük ayrıntılarına ilişkin sevinçler, sevgiye ait gülümsemeler, dudak kıvrımları, büyülü dokunuşların tüyler ürpertici masallarını sığdırabilir. huzur mutluluğun sürekliliğidir, aşkın sıradağlar gibi dizdiği ve ardı ardına yaşattığı ama kesinlik kazandırmağı mutlulukların kalıcı parçalarıdır. büyük bir iz gibidir huzur, gözlerinin gerisinden başlayan, baktığın herşeyde yürek karmaşalarını, iç sıkıntılarını, nefretini, öfkeni bir kenara atarak var olmanı sağlayan, yüreğinin delice çarparken sonsuz bir uykuya yatabilecek kadar sakin olduğun, su yüzeyinde tek bir kıpırtı olmayan günler gibi içinde sakladığın deniz ve onun tüm varlığını yaşıyormuşsun gibi dingin kaldığın zamandır.
aşkın tüm yürek hareketlerinin, iç fırtınalarının ,çığlıklarının, coşkularının yanında bir başka uçtur huzuru hissetmek . aşk dünya üzerinde var olan herşeyi içerdiğine ve yaşamını kaplayıp boş birşey bırakmadığına göre, sessiz bir gece masalının karşılığını da bulmak gerekir , tüm hücrelerini kaplayarak yüzüne, dudaklarına , parmak uçlarına yayılan ve seni çocukluğunda hiçbirşey hissetmeden yalnızca o çocuksu mutluluğa sahip olduğun anlara götüren duygu yalnızca huzurdur.
onsuz olduğun her an ona olan tutkunla hissettiğin özlem , onsuz olmanın kalbinde sızlayan acısı , onunlayken yavaşça dinen bir ağrı gibi huzura dönüşür. onsuzken hızla soğuyan bedenin yine aynı huzuru ararken , ellerin ona dokunuşları, gözlerin ona bakmayı , bedenin onunla olmayı isteyecektir.
(bkz:
ask)