çok yenmesi halinde vücudunuzu da kendisiyle aynı kıvama getirme potansiyeline sahip
abur cubur.
4 ce$ittir.
klasik - beyaz ic siyah kaplama
hindistan cevizli - beyaz ic hindistan cevizi kaplama
cilekli - cilek rengi ic ve kaplama
kari$ik - bu neyli henuz ayirt edemedim, kari$ik renkli kaplama.
üzerindeki şekerlemelerle yüzüme çil yaptığım çocukluğumun tatlısı...
birzamanlar
üsküdar anadolu lisesi kantinindeki en ucuz şey olduğundan ağırlık yapan tüm bozuk paraları bir araya getirip eti puf kutusunu kapatmıştık. akabinde kantinci zam yapmıştı bu ürüne. güzeldi , tatlıydı.
günde en az 10 tanesi çayla, kahveyle, kolayla yenebilen; tazesi son derece lezzetli olan marshmallow bisküvi. fiyatı da son derece caziptir.
bunun hindistancevizlisi özellikle nefistir, ayrıca en az 2 tane alınmalıdır ki bir tanesinin sivri köşesini diğerine batırmak suretiyle açabilelim.
efendim, bir dönem o kadar popülerdi ki çocuklar arasında bu olay. ailesinden para çalan bakkaldan binlerce liralık (o zamanın bayağı bir meblağı hani) eti puf alırdı. hatta bir ebeveynin "siz bakkaldan bilmemkaçbin liralık eti pok mu aldınız?" suali kulaklarımda hâlâ çınlar durur.
biz bir de etipufun ambalajını yararlı işlerde kullanırdık. televizyon ekranına benzetip, yarattığmıız çizgi karakterleri ip aracılığıyla o televizyonda oynatırdık.
biz çocukken önce üstteki puf kısmını yerdik bikerede, sonra da bisküisini. kutusunu türlü oyunlara dahil ederdik. tutumlu çocuklardık vesselam. yaratıcıymışız da demek ki. her aburcuburun kabı kağıdı oyuncak haline getirilebilirdi o zaman. hey gidi...