hem bilecik hem de çorum'da yaşamış biri olarak iki çift laf edebilirim sanırım.

bilecik, coğrafi koşullar göz önüne alınırsa, ulaşımı zor, vadi ve dağlarla çevrili tipik bir ortaçağ yerleşimidir. kemal tahir, "devlet ana"da osman bey tarafından nasıl alındığını tatlı tatlı anlatır. sırf bu coğrafi koşullar nedeniyle genişleyememiş ve sanayileşme ve büyüme açısından kendi ilçesi bozüyük'ün bile gerisinde kalmıştır. (bozüyük'lüler kendilerini eskişehir'li sayar zaten.)

halkı içmeyi sever, sağlam alkolikler çıkarır çünkü biraz ağır kaçacak ama içmek dışında yapacak pek de bir şey yoktur. kendi halinde, medeni bir yerdir. neredeyse herkes birbirini tanımasına rağmen kimse kimseye karışmaz-dı...son yıllarda gördüğüm kadarıyla iktidar politikaları nedeniyle köyler boşaltılmış ve şehir merkezine yoğun bir göç başlamış bulunuyor. dağa tepeye inşaat zaten allahın emri. eh, bunun sonucunda da demografi hızla değişmiş ve bir köylüleşme sürecine girilmiş. gene de son referandumda "hayır" demesini bilmiştir. aslan bilecik!

gelgelelim çorum, bulunduğum yıllarda (90'ların başı) bilecik'le kıyaslanamayacak kadar büyük, belli ölçüde sanayileşmiş, çok daha iyi yerlerde olmak için gerekli potansiyele sahip olmasına rağmen, bulunduğu bozkırın havasından mı suyundan mı artık bilemem bir türlü yaratabileceği insan profilini yaratmayı becerememiş, sürekli kavga arayışı içindeki, asabi nüfusuyla aklımda yer etmiştir. elbette hala görüştüğüm, birbirinden pırlanta insanları tenzih ederim.

velhasıl kelam, yıllar sonra "git ikisinden birinde yaşa" deseler, elbette her ikisini de istemem ama başka şansım yoksa eğer, bilecik derim.