öyle veya böyle ölmesinden daha ziyade birdenbire yok olduğu bir durum hayal ediyorum.

yarın sabah ortadan kaybolacak.

ailesi, arkadaşları, emrinde çalışanlar ve güvenlik çemberinin içinde her kim varsa onlar dahil hiçkimsecikler nereye gittiğini, nasıl gittiğini, başına ne geldiğini bilmeyecek.

eşi, uykumun arasında sabah namazına kalktı diye hatırlıyorum ama sonra ne yaptı bilmiyorum diyecek. kat hizmetlisi ve yakın korumaları, onu en son dün gece gördük, anormal bir durum yoktu diyecekler. bütün nöbetçiler ile birlikte onunla yakın veya uzak alakası olan herkes defalarca sorgudan geçirilecek ama hiçbiri sıradışı bir olay, gözlem yahut vukuat bildirmeyecek.

güvenlik kameralarında da bir şey görünmeyecek.

arkasında ne bir mektup veya emare ne bir iz ne de ipucu bırakacak.

en son bulunduğu yerler didik didik edilecek, csi filmlerine parmak ısırtacak titizlikle taramalar yapılacak ama nafile. yok yok yok.

yok işte.

sanki ışınlanmış gibi, veya ne bileyim, uzaylılar tarafından kaçırılmış gibi.

bir daha da kendisinden haber alınamayacak.

öldü mü kaldı mı asla bilinmeyecek.

aynen malezya uçağı gibi.

veya tıpkı douglas adams'ın yunusları yeryüzünden yok etmesi gibi.

malum şahsın kaybolması, 21. yüzyılın en büyük muammalarından biri, belki de en tuhafı olarak tarihe geçecek.

kayboluşunun ardından kopacak gümbürtü, konunun polisiye boyutu, siyasi yankılar, komplo teorileri, uluslararası entrika kurguları, efsaneleştirme gayretleri ve elvis yaşıyor damarından geyikler ise apayrı bir veya birkaç romanın konusu.

.