iki ağaç arasındaki en tatlı mesafe. dünya bir ağaç gölgesiyse, işte bu da size beşikten mezar. beni buraya gömün misal. gömmek kötü bir deyim. ben deyim ama, siz demeyin. üstüme toprak değil, ay ışığı serpin. gündüz ay ışığı bulmak zor olur, siz iyisi mi geceyi bekleyin. hayatım boyunca kimse iplemedi, kimse sallamadı beni. bunda bari sallasın biri. ya da elime ip bağlasın, unutmayayım. ben kendimi sallayayım. iki dakka ciddi olayım. yanlışı nerede yaptığımı bulayım. yanlışın olayım. bence sığarız biz buraya. ben biraz öte giderim, sonra çok üstüne düşerim. güleriz. sen sıkılır gitmek istersin. sen geniş yerler istersin. ben elimle gök yüzünü gösteririm. böyleyim ben, benim olmayan bir şeyi anca işaret ederim. belki bu yüzden, ardından en çok ben el salladım. sonra bu sallamak hadisesi, buralara kadar getirdi beni. bi görsen yeşilin her tonu var, seninkiler yerinde mi? neyse, gözümü kapatayım. görmeyiveririm canım ben de... dur hayır, iki dakka ciddi olayım. yanlışı nerede yaptığımı bulayım. gün içinde gök yüzüne neden bu kadar kayıtsız olduğumu gidip bi koşu güneşe sorayım. ortalık kızışsın. yine yapraklar bizi ayırsın. hadi sen geniş dünyalar, büyük düşler kur her sabah başucuna. saat sekiz dedi mi, çalsın. şimdi rüzgar benden yana. ne o, zoruna mı gitti, yaprağım?