geçtiğimiz hafta otuz küsur sene sonra üniversiteden arkadaşlarımla ilk defa bir araya gelip buluştuk.
bu sıradan eski dostlar toplantısından çok farklı bir buluşmaydı: bizim nesil her vesileyle dilimden düşürmediğim sıfatıyla" gençliğini yaşayamamış" bir nesildir. soğuk savaşın belki de tek sıcak çatışma ortamı bulduğu en hafif tanımıyla basiretsiz politikacıların elinde bir ülkenin üniversite gençliği olmanın bedelini ödemiş bahtsız insanlar. bizim ortak hafızamızda gülüp söyleyip eğlenme yok. morg kapısı var. taş üstünde sabahlama var. kurşunların kulaklarımızın dibinde vızıldaması var. işgal var. çatışma var. bomba var. kan var. kalleşlik var. fedakarlık var. zor gün dostluğu var. bok yoluna kaybettiğimiz arkadaşlarımızın dinmemiş sızısı var. ve hala beyninde o günlerden çıkarılamamış kurşunla hayatını sürdüren arkadaşlarımız var.
buluşma gecesinden aklımda kalan en önemli an bütün arkadaşlarımın gözleri dola dola o gün türkiyeyi idare edenleri bela ile anmaları oldu. sağcısı solcusu hiç fark etmedi, o okunan beladan hepsi nasibini aldı...
bugün çıkmış sevgili başbakan tayyip erdoğan birilerinin karşısına birilerini çıkarma gücünü elinde tuttuğunu vurguluyor...
bir gün beddua ile bela ile anılmak istiyorsa elinden geleni ardına koymasın! ne duruyor???