bu saatten sonra "eti" markasını evime sokarsam dünyanın en karaktersiz insanıyım...

özgür turhan'ı severim, benim jenerasyonumun komedyeni ve kendine has bir tarzı var. eski eşiyle ilşkisini de beğeniyordum çünkü üniversite yıllarından beri birlikte mücadele ederek, taş üstüne taş koyarak, beraber inşa etmişlerdi kariyerlerini. bu tür ilişkileri saygıdeğer ve ilham verici bulurum dolayısıyla sempati duyarım. özgür önce bir boşanma süreci süreci yaşadı, şimdi de bu süreci yaşıyor. uzun süredir depresyondan muzdarip olduğu da biliniyordu. bu adama bugün destek olmayacaksak ne zaman destek olacağız?

şimdi şöyle düşünmek lazım; bu adamın defalarca filtrelenmiş siyasi mizahına rağmen bu duruma düşmüş olması bir eşiktir. bu adam bu süreçte sevenleri tarafından sahipsiz bırakılırsa bir daha siyasi mizahın s'sini bile bulamayabiliriz. özgür turhan'ın kendi şahsına duyulan sempati bir etken ama bu faktör çok daha önemli bir etken. toplum eşiklerini belli etmeli ve kırmızı çizgilerini çekmeli yoksa arsızca her sınırı ihlal etmeyi sürdürecekler...