bir osmanlı düşmanı olarak itiraf ediyorum; nafile bir düşmanlıkmış. osmanlı bu millete hak ettiğini yaşattı. ne eksik, ne fazla. bu yüzden artık osmanlı'yı anlıyor, saygı duyuyorum. bu milletin başına; "kıbrıs'ı aziz dostum kraliçe victoria'ya kiraladım. artık kıbrıs'ta ezan da susacak, bayrak da inecek." deyip halkını davar gibi satacak bir ağa lazım. ecanibe toprak satışı kanunu çıkarıp kudüs'ü yahudilere satacak bir ağa lazımdı. devlet topraklarının mülkiyeti halifeye ait zaten. ister satar, ister atar. kimse gıkını çıkaramaz. gıkını çıkarın olursa da aziz dostumuz kraliçe victoria icabına bakardı. vahdettin'in serv'i imzalayıp sarayını konya'ya taşıması lazımdı. hatta konya'yı da vahdettin'e bırakmayıp şeyh saitler, fesli kadirlerle bölmek lazımdı. ırak, suriye, afganistan, pakistan ne yaşadıysa bu davarlar da aynı şartlarda yaşamalıydı. neyse; geç oldu, güç olmadı.