çünkü kendi gerçekliğimizle yüzleşme cesaretimiz yok. kendi gerçekliğimiz yerine umduğumuz şeyi yani aslında olmayan bir şeyi düşünce konusu yapıyoruz. bu da hamaset ve edebiyat üretiyor felsefe değil. kendi felsefemiz kendi gerçekliğimizin yine bizim tarafımızdan akılda yeniden üretilmiş olmasından ibarettir. bu yüzleşme gerçekleşmeden bizden felsefe de çıkmaz filozof da.