tıpkı reşit bir katil gibi yargılanıp, aileleriyle birlikte ömür boyu cezaevinde çürümesi gereken suça sürüklenmiş piçler tarafından katledilmiş çocuktur.

bu tarz haberler gördükçe sadece bu suça sürüklenmiş itlere değil, bunların anne babalarına da öfke doluyorum. her ne kadar her şey ailede bitmese de, çoğu şey ailede bitiyor. bunun kanlı canlı örnekleri bizleriz, neden biz bu şekilde şeyler yapmadık mesela? yani neden bir arkadaşımızın bisiklet frenlerini kullanılamaz hale getirip, bir yokuştan aşağı inmesini istemedik? çünkü ailemiz bizi insan evladı gibi yetiştirmiş, bize gereken şeyleri öğretmiş, merhamet denilen duygu ve düşünceyi, hem aklımıza hem de kalbimize yerleştirmişler. bir şey yapmadan önce "o bundan zarar görür mü? zarar görürse onun da annesi ve babası var, üzülür!" şeklinde düşünebilmeyi öğrenebilmişiz.

en ayar olduğum şey de, her türlü konuda tipik bir orta doğu ülkesi gibi davranırken, iş ceza vermeye gelince tam bir avrupa ülkesi gibi medeni olmuyor muyuz? çıldırmamak elde değil! şimdi bu çocuğun ailesini düşünüyorum da, senin gül gibi çocuğunu, kendi piçlerini yetiştirmekten bile aciz bir aile doğurmuş ve sokağa salmış, bu itler yüzünden senin gül gibi çocuğun ölmüş gitmiş! burada tek suçlu o itler mi, yoksa o itleri gerektiği gibi yetiştiremeyen aileler mi? yani hem o suça sürüklenmiş piçler, hem de aileleri en ağır şekilde cezalandırılmalıdır.

iş sadece o "çocuk" demeye dilimin varmadığı itlerde bitmiyor, aileleri de cezalandırılmalı, sözde "çocuk" olanlar da.