kazandibi adamdır, adamın hasıdır.

benim bir tane sevgilim vardı vakti zamanında, kızcağız sağ olsun iyi biriydi ancak bir kusuru vardı ki öğrenci olduğum o dönemler evime incir ağacı dikmişti. nerede boktan püsürden bir tatlı çıksa anında müptelası olurdu. zırt pırt dolanır, tatlı avına çıkardık. sırf bu sebepten pastanelerde moda olan aklınıza gelebilecek her türden tatlıyı farklı farklı lokasyonlarda belki elli kere yemişimdir. yine buna da şükür, o dönemlerde instagram falan yoktu. bir de bugünlerde ortalığa yayılanları görseydi okulu bırakır köprü altında tatlı parasına fuhuşa düşerdim. her neyse, onu da anmış olduk. şimdi kim bilir nerede kimi şeker hastası yapıyor.

o yüzden kazandibinin, muhallebinin falan kıymetini bilin. onlar delikanlı tatlılar.